«جعفر بای»در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان در خصوص نامگذاری سال رونق تولید گفت:بزرگترین معضلی که همه ابعاد در کشورمان از آن رنج می برند، رواج ادبیات شفاهی و گفتاردرمانی است، یعنی به جای اینکه شاهد فراورده های نهایی و تولید باشییم ،شاهد نظریه پردازی و ادبیات شفاهی مرسوم هستیم، این در حالی است که ما در کشوری قرار داریم که دارای ادبیات و متون مکتوب با گنجیه های گران سنگ است ،ولی مردمی هستیم شفاهی تا کتبی، گفتمان و گفتار بیشتر از رفتار رواج دارد و در همه ابعاد، ما شاهد یک سخن پراکنی هستیم، منتهی آستین بالا زدن در عرصه کار، به تولید پرداختن و به اجرا و عمل مشغول شدن به مراتب کمتر و ضعیف تر است.
این جامعه شناس بیان کرد: بنابراین اگر قیاسی بین آن چه گفته می شود و با آن چه تولید می شود، داشته باشیم، متوجه می شویم که دو برابر تولید ما در گفتار، نظریه پردازی و شعار خلاصه می شود و این امر منجر به ضعف بزرگی در عرصه اقتصادی کشور مان شده بود، با توجه به اینکه ما کشور غنی و قدرتمندی هستیم و مواد اولیه متنوع و متکثری داریم و به لحاظ توانمندی های نیروی انسانی از استعدادهای فوق العاده ای برخورداریم لذا این نقیصه( غالب بودن گفتار بر کردار) ما را در عرصه تولید نسبت به سایر کشورها دچار عقب ماندگی و تاخیر کرده است.
بای اظهار کرد: لذا مقام معظم رهبری به درستی در مقطعی از زمان که تولید، کلید اصلی حل مشکلات و رفع گرفتاری ها می باشد، سال 1398 را سال «رونق تولید» نامگذاری کردند که ما پیش از گفتار به کردار و رفتار پرداخته و نتیجه کار که تولید کالای مورد نظر قبل بوده در دستور کار خود قرار دهیم و توجه و عنایت ویژه ای داشته باشیم، این امر ما را معطوف می کند که اولا از هر گونه حاشیه پردازی که مانع تولید می شود اجتناب کرده و تولید را که منشاء رونق اقتصادی و در نهایت توسعه و پیشرفت همه جانبه کشور است را به مرور مورد توجه قرار دهیم.
وی تصریح کرد: اگر در همه عرصه های آموزش و پرورش (که تاکید بر تقویت مهارت های فنی و حرفه ای دارد) نقش مهمی در تولید دارد و دانشگاه های کشور که به تربیت مهندسین آچار به دست می پردازند، اجرا و عمل را مهمترین بخش فعالیت های علمی خود تلقی کنند و تمامی نظریه های علمی را تا به تولید نرسیده رها نکنند، این مسیر می تواند ما را به عنوان عناصر «مولد تولیدگر» در تمام عرصه ها تبدیل کند لذا این امر ضمن حل مشکلات و گرفتاری های موجود، می تواند ما را در قله های پیشرفت ترقی و تعالی قرار داده و با استغنا در همه ابعاد نسبت به بیگانگان و خارج از کشور بی نیاز باشیم.
ای جامعه شناس اظهار کرد: اگر چه در سنوات قبل نیز تولید حایز اهمیت بوده، ولی آن چه مقام معظم رهبری انتظار دارند، تاکیدی بر تحقق تولید و توجه ویژه به نتیجه گرا بودن و ثمر بخش بودن اقدامات است.
بای در ادامه افزود: اگر این خصلت، ملکه ذهنمان شود و ما عادت چنین مساله ای را در عناصر فرهنگی خویش نهادینه کنیم،قطعا به شهروندانی موفق تبدیل خواهیم شد که با سماجت و اصرار تا اقدامی به تولید نینجامد سکوت نکنیم، این خصلت که از ویژگی های همه انسان های موفق دنیا است، در تاریخ نیز به اثبات رسیده که تولید «شاه بیت» ترقی و پیشترفت همه جانبه است.
وی تصریح کرد: چه بسا در سنوات قبل، فعالیت های ناتمام و عقیم، بدون نتیجه رها شده اند و علی رغم صرف هزینه و ساعت ها وقت، متاسفانه به تولید بدل نشده اند و غبار فراموشی بر آنها نشسته، سال 98 حکایت از این معنا دارد که خط پایان تمامی اقدامات باید به تولیدی ختم شود و تا تلاش ها به نتیجه نهایی نرسیده و تولیدی از آن حاصل نشود،ادامه یابد، قطعا این فرهنگ منجر به تربیت انسان هایی تلاشگر با پشتکاری همراه با ابتکارات و خلاقیت های خاص خواهد شد.
. این استاد دانشگاه بر تقویت و توسعه بخش خصوصی تاکید کرد و افزود: متاسفانه بخش دولتی از یک تنبلی نامناسب رنج می برد، لذا در صورت تقویت و توسعه بخش خصوصی، تمام تلاش ها و فعالیت ها بر شانه های بخش خصوصی خواهد بود، چون بخش دولتی که ماموریت رسمی و اداری را بر عهده دارد، برای انجام کارها از انگیزه کمتری بر خودار است لذا نمی تواند در نهادینه سازی این فرهنگ، نقش موثری داشته باشد و بخش خصوصی که دارای انگیزه بوده و به دنبال رسیدن به نتیجه ای است و منفعتی را که حاصل می شود از آن خود می داند لذا هم درک درستی از این نامگذاری داشته و هم انگیزه قوی تری برای تحقق و اجرای این خصلت ارزشمند خواهد داشت. .
نظر شما