ردپای خونین غرب در مسیر منتهی به نفت لیبی

خبرگزاری شبستان،گروه بین الملل:  «فایض السراج»،نخست وزیر لیبی و رئیس دولت به رسمیت شناخته شده این کشور از سوی جامعه بین الملل در طرابلس فرانسه را متهم به حمایت از رقیب خود «خلیفه حفتر» کرده است.

سراج ،حفتر را که حدود دو هفته پیش حمله به طرابلس را آغاز کرد یک «دیکتاتور» توصیف کرد و برخی از کشورها از جمله فرانسه را متهم به حمایت از این دیکتاتور کرد.

گفته های سراج به روزنامه های «لوموند» و «لیبریشن» در فرانسه،سخت ترین و تندترین انتقادهای او از پاریس به شمار می آید که مدت هاست مظنون به حمایت از حفتر در شرق لیبی است.

حفتر که رئیس ارتش ملی خودخوانده لیبی است در جریان ناآرامی های این کشور کنترل ارضی خود را گسترش داده و روز چهارم آوریل به طور رسمی به طرابلس حمله کرد.

سراج در اظهارات خود گفت: «بسیار متعجب هستیم که فرانسه از دولت دموکراتیک ما حمایت نمی کند و به جای آن حامی یک دیکتاتور شده است.»

وی افزود: «وقتی رئیس جمهوری فرانسه با من تماس گرفت به او در مورد اینکه افکار عمومی در لیبی علیه کشور اوست هشدار دادم و ما نمی خواهیم که لیبیایی ها از فرانسه متنفر باشند.»

«فایض السراج» خاطر نشان کرد که فرانسه هم در حمله حفتر به طرابلس که منجر به کشته شدن 264 نفر و زخمی شدن حدود یک هزار و 200 نفر شد،مقصر است.

به گفته او حمایت فرانسه از حفتر چیزی است که موجب شد او تصمیم بگیرد فرآیند سیاسی را رها کرده و به طرابلس حمله کند.

این در حالی است که در یک هفته گذشته نه تنها پاریس بلکه «دونالد ترامپ»،رئیس جمهوری آمریکا هم حمایت خود را از ژنرال حفتر اعلام کرد.

کاخ سفید در بیانیه ای در این زمینه نوشت که ترامپ نقش چشمگیر ژنرال حفتر در مقابله با تروریسم و تامین امنیت منابع نفتی لیبی را به رسمیت می شناسد.

این اظهارات پس از آن بود که واشنگتن مخالفت خود را با تلاش های بریتانیا در شورای امنیت سازمان ملل برای برقراری آتش بس در لیبی مورد مخالفت قرار داد.

شرایطی که اکنون در لیبی به وجود آمده است همان چیزی است که تحلیلگران از قبل و با توجه به ادامه درگیری ها در لیبی پیش بینی کرده بودند.

مردم لیبی از این خشمگین هستند که می بینند انقلاب به وجود آمده در کشور غنی از نفتشان به جای راحتی،سلاح و جنگ را برای آنها به ارمغان آورده است.

«سرگئی سریوگیچف» از مؤسسه امور خاورمیانه واقع در مسکو پیش از این هشدار داده بود که مشکل اصلی در لیبی را نبود یک قدرت مرکزی است به این دلیل که گروه‌های قبیله‌ای و سیاسی مختلف در لیبی کماکان به دنبال منافع خودخواهانه خود در داخل این کشور هستند.

او گفته بود که تنها گزینه ممکن برای لیبی روی کار آمدن یک دیکتاتور دیگر است که جای «معمرقذافی» را بگیرد.

به گفته تحلیلگران تبدیل‌شدن لیبی به یک کشور متحد تنها در تئوری امکان‌پذیر است اما در عمل سناریویی که در لیبی پیاده می‌شود ،ادامه جنگ قبیله‌ای در این کشور است.

به گفته آنها گزینه ای که از ابتدای ایجاد ناآرامی ها در لیبی مطلوب غرب و آمریکا بوده ،اعزام نیروهای اشغالگر به این کشور است، سناریویی که هیچ‌وقت نتیجه روشن و مطلوبی دربر نخواهد داشت.

حالا با حمله حفتر به طرابلس و فعالیت گروه های تروریستی در لیبی شرایط را برای آنچه آمریکا و غرب به دنبال آن بوده اند مهیا شده است:روی کار آمدن یک دیکتاتور و ایجاد هرج و مرجی که شرایط را برای ورود نیروهای اشغالگر به این کشور مهیا کند.

این شرایط بهانه ای به دست مقامات آمریکایی داده تا با ابراز نگرانی نسبت به وضعیت لیبی نیروهای نظامی خود را آماده حضور در این کشور کنند.

آمریکایی ها معتقدند که باید پس از به ثمر رسیدن انقلاب لیبی و سقوط معمر قذافی،دیکتاتور سابق این کشور در سال 2001 میلادی،اداره امور آن را به دست می گرفتند و حالا شرایط برای ورود مداخله جویانه واشنگتن در یک کشور نفت خیز دیگر برای بهره برداری از منابع نفتی آن مهیا شده است.