به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از گاردین،«محمد»،یکی از 128 هزار مسلمان روهینگیایی است که در پی سوزانده شدن خانه هایشان در آتشی که افراط گرایان بودایی در سال 2012 به پا کردند مجبور به فرار از «سیتوه»،مرکز ایالت راخین و اقامت در اردوگاه هایی شدند که برای آنها مانند زندان است.
محمد 23 ساله در این باره می گوید: «تنها تفاوتی که میان زندان و اردوگاه های راخین وجود دارد این است که در زندان حداقل می دانید مدت زمان حبستان چند سال است.»
در هفت سال گذشته محمد و بسیاری دیگر از مسلمانان میانمار تنها از پشت حصار سیم های خاردار ساحل سیتوه و اقیانوس هند را تماشا کرده اند.
محمد می گوید:«هفت سال است آنهایی که به بنگلادش فرار نکرده اند در اینجا زندانی شده اند و از تحصیل،شغل،مراقبت های بهداشتی و حتی شانس پیاده روی در ساحل یا استراحت زیر سایه یک درخت،محروم هستند.»
با وجود وعده هایی که دولت میانمار برای بستن این اردوگاه ها داده است،شواهد و اسنادی که به دست گاردین رسیده نشان می دهد که مسلمانان روهینگیا اجازه ندارند به خانه های خود که از آنها فرار کرده اند،برگردند.
برخی از روهینگیایی ها می گویند که نیاز به حمایت های بیشتری از سوی جامعه بین الملل و دولت میانمار به رهبری «آنگ سان سو چی» دارند.
آنها می گویند که گروه ملی گرای قدرتمند بودایی به نام «ما با تا» که مشهور به نفرت پراکنی علیه مسلمانان است باید محدود شود.
روهینگیایی ها که اکثرشان در ایالت غربی راخین زندگی می کنند پس از استقلال میانمار در سال 1948 میلادی به عنوان شهروندان این کشور به رسمیت شناخته شدند اما در سال 1982،دولت آنها را از کارت های ملی محروم کرد و نام مهاجران غیرقانونی را به آنها داد.
نظر شما