به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نمایشگاه «پارادوکس» با نمایش آثار«مصطفی نوربخش» از 24 تا 29 خرداد در گالری کاما برپا می شود؛ این هنرمند شهرکردی فعالیت هنری اش را از سال 1368 آغاز کرده است؛ مصطفی نوربخش هنرمندی است که رویکرد اصلیاش در نسبت با هنر، انعکاس فهم بیبدیل و شخصیاش از جهان بیرون است. او هیچ وقت در تکاپوی زیباسازی آثارش یا به تعبیر دیگر هنر دکراتیو نبوده و نیست، جان هنر را ستایش میکند. خوش آمد یا بد آمد دیگران، که در این دیگری مخاطب و گالریدار و... میگنجند دغدغهی وی نیست این هنرمند نمونهای از جسارت در خلق آثار هنری است این جسارت را می توان در اجرا، انتخاب متریال و ایضا مفاهیم و فرم خودنمایی میکنند. برپایی این نمایشگاه بهانه ای شد تا با این هنرمند گفتگو نشستیم که در زیر می آید:
شما در اغلب آثارتان از حروف و نوشتار بهره می گیرید؟
یکی از ویژگی های تمدنِ ایرانی قدرتِ هنرهای بصریِ آن بوده است، نقطه آغازین این هنرِ انتزاعی را می توان از «حروفِ مکتوب» دانست، حتی در بطنِ اسلیمی ها به همراه نقش مایه های هندسی و گل دارشان می توان جوهره ی «حروف»را یافت نوشتار جزئی از هنرهای بصری است و همیشه به طراحی ، نقاشی و معماری وابستگی داشته است، هر چند سه مقوله اخیر به صورتِ مستقل در مسیرِ خود حرکت کرده اند امّا دائماً با فرم های نوشتاری و کشفیاتِ بدیع و خلاقانه خطاطی با قدرتِ بیشتری پیش رفته اند.
درباره انتخاب عنوان«پارادوکس» برای این نمایشگاه توضیح دهید؟
خطاطی، قدرتِ خود را از خواندن و نیز نگاه کردن به نوشته ها بدونِ خواندن آنها می گیرد، همیشه در این پارادوکس، نوعی خوانش و فقدانِ معنا وجود دارد. وجودِ این پارادو موجب می شود که یک قطعه «خط نوشته» در فرآیندِ پیش رونده اش ساختارِ یک تصویر را شکل دهد. این ساختار در مرحله ی بعدی راهِ دیگری از خوانشِ بصری را باز می کند که مستقیماً با ذهنِ هنر مندِ خطاط رابطه دارد. یعنی با دنبال کردنِ ریتم های احساسی و فرم های وابسته به شخصیتِ خودِ هنرمند، ساختارِ نهائیِ یک اثر خطاطی شکل می گیرد.
چند اثر در این نمایشگاه به نمایش درمی آید؟
در نمایشگاهِ«پارادوکس» ۹ تابلوخط به شیوه بافت گذاری با روان نویس به نمایش در می آید؛ دراین آثار تلاش شده با دخالت دادنِ تأکیدات وتشدیدِ دیگر کیفیاتِ بصری مثلِ تکرار، عامل تضادِ اندازه وپارادویِ شفافیت و ماتی، تجلیلِ دیگری از پتانسیلِ اجراهای خطاطی به نمایش گذاشته شود.
در آثار این مجموعه از خط استفاده کردید که یک تصویر کلی را نشان بدهید؟ یعنی می شود گفت پارادوکس به نوعی نقاشی خط هم هست؟
اصطلاح نقاشی خط را بهتراست کنار بگذاریم کارها تماماً خطاطی است، پارادوکس یک مفهوم کلی است که ممکن است در تمامِ آثار هنری وجود داشته باشد؛ در این آثار سعی شده از این مبحث تجلیل دوباره ای صورت گیرد.
«پارادوکس» با « تونر تا معجزه»چه تفاوتی به لحاظ تکنیک و فرم دارد؟
تکنیک در نمایشگاه قبلی استفاده از تونر به عنوان ماده تاثیر گزار بود ولی در اینجا ایجاد بافت با روان نویس، مرکب خوشنویسی و نوار چسب هست، مسلم است که وقتی مواد و مصالح متفاوت می شوند طبیعتاً فرم ها هم دچار دگرگونی خواهند شد.
نظر شما