خبرگزاری شبستان_ بجنورد؛ در روستای باباامان بجنورد چهارهزارمتر مربع باغ میوه دارد. از انواع درختان آلو، زردآلو، سیب و گلابی. از برکت باغ میوه راضی به رضای خداست و می گوید: همین قدر که این محصول کفاف زندگی خودم را بدهد و بتوانم بخشی از آن را در راه کمک به نیازمندان صرف کنم، رضایت دارم.
اینها جملات غلامحسین رحیمی، خادمیار 61 ساله اهل بجنورد است که حدود یک سال پیش به عضویت کانون خادمیاری آستان قدس رضوی درآمده و معتقد است کمک به همنوع و دستگیری از نیازمندان علاوه بر ثوابی که دارد، برکت و نعمت را هم افزون می کند.
برای باباامان که روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بجنورد در خراسان شمالی است و حدود 200 خانوار جمعیت دارد، افرادی همچون «غلامحسین» باغدار کافی است تا با سبد سبد مهر و محبت و عاطفه، لبخند را مهمان لبان اهالی این روستای سرسبز و خوش آب و هوا کند.
در جایی مثل روستا که همه اهالی یکدیگر را می شناسند و از حال و روز هم بیشتر خبر دارند، شناسایی خانوارهای بی بضاعت و نیازمند کار سختی نیست اما غلامحسین خیر و نیکوکار نمی خواهد عزت نفس آنان خدشه دار شود لذا به گونه ای به دیگران کمک می کند که جز چشمان حق تعالی، ناظر دیگری نباشد و اجر کارهای نیک خود را هم فقط از خدا می خواهد.
آقای رحیمی که بازنشسته سپاه است، می گوید: پس از بازنشستگی، کارهای خیرخواهانه من بیشتر شد چراکه فراغ خاطر بیشتری داشتم و بهتر می توانستم در خدمت مردم به ویژه اهالی روستای باباامان باشم و اکثر مواقع بعد از نماز جماعت در مسجد، با امام جماعت و دیگر اهالی برای حل مشکلات مردم، چاره اندیشی می کردیم.
وی با بیان اینکه به واسطه حضور در فعالیت های فرهنگی و عمرانی مسجدالحسین علیه السلام، با فعالیت های کانون خادمیاری امام رضا علیه السلام آشنا شدم، ادامه می دهد: عشق، علاقه و ارادت به ثامن الحجج کافی بود تا نیت خیر خود را در مسیر ولایت عشق قرار دهم و نیت کنم هر ساله پس از برداشت محصول میوه، بخشی از آن را در اختیار نیازمندان و محرومان قرار دهم.
هرچند هر کار خیری، ثواب هر دو دنیا را نصیب فرد خیر می کند، اما وقتی نام امام هشتم امام رئوف به میان می آید، هر که بسته به نیاز خود، حاجتی را نشانه و آن را همچون راز در قلب خود محبوس می کند و همین که دیگران برای حاجت قلبی او دعا کنند و از امام رضا بخواهند او را به حاجت خود برساند؛ یک دنیا ارزش دارد و غلامحسین خادمیار هم از این قاعده مستثنی نیست.
وقتی دغدغه خدمت باشد، زمان و مکان معنا ندارد، دوری و نزدیکی به چشم نمی آید و فقط حس و حالی که از انجام کارهای خوب داری، برایت ارزش پیدا می کند حالا اگر این کار خوب با قرآن پیوند بخورد، حس رضایتمندی دوچندان می شود. آنهم وقتی می توانی علم خود را در اختیار دیگران قرار دهی و مسیر را برایشان روشن کنی. برگزاری کلاس های قرآنی در روستای حمید و شهر چناران شهر که در مسیر بجنورد به مشهد قرار دارد، از دیگر خدمات فرهنگی این خادمیار فعال به شمار می رود.
نظر شما