به گزارش خبرنگار گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، هر ساله میلیون ها نفر از دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) از اقصی نقاط کشور با حضور در جوار امامزادگان مدفون در شهرری آنها را زیارت کرده و از معنویت این مضاجع بهره ها می برند.
یکی از این مراقد بارگاه حضرت امامزاده طاهر(ع) از نوادگان امام سجاد(ع) است که همه روزه هزاران نفر از راه دور و نزدیک به زیارتش تشرّف پیدا می کنند.
آستان این امامزاده واجب التعظیم(ع) با گنبدی فیروزه ای در شمال شرق بارگاه منور حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع) می درخشد. این آستان، قرن ها ناشناخته بوده و کسی از مدفن این امامزاده جلیل القدر اطلاع نداشته است. مشهور است که امامزاده طاهر(ع) با هشت واسطه به امام زین العابدین(ع) می رسد، بدین ترتیب: طاهر بن محمد بن محمد بن حسن بن حسین بن عیسی بن یحیی بن حسین بن زید بن امام زین‌العابدین علیه‌السلام.
بنای بقعه امامزاده طاهر(ع)
بنای بقعه امامزاده طاهر(ع) در زمان ناصر الدین شاه قاجار و مظفر الدین شاه و به دستور ظل السلطان و به سعی رضا قلی خان، معروف به سراج الملک در سال ۱۳۰۴ هجری قمری شروع شده و تا سال ۱۳۲۰ هجری قمری ادامه داشته است.
طول و عرض روضه مطهره ۶*۶ متر تقریبی است که در وسط روضه مقدسه هم ضریحی فولادی روی قبر امامزاده(ع) به چشم می خورد. بر دیوار روضه مطهر نقاشی و گچ بری وجود دارد و اشعاری نیز در مدح آن حضرت به چشم می خورد که بعضی از عبارت های آن ناخوانا نبوده لذا از ذکر آن خودداری شده است. بر بالای روضه منوره، گنبدی به ارتفاع پانزده متر به چشم می خورد که به دلیل فرسوده شدن کاشی ها، آستان حضرت عبد العظیم (ع) به تعمیر آن اقدام کرده است.
رازی در کتاب زندگانی حضرت عبد العظیم(ع) در خصوص این امامزاده می نویسد: «امامزاده طاهر از جمله علما و مصنفین اوایل قرن چهارم هجری بوده و در شهرری وجهه و شخصیت تامی داشت و رتق و فتق امور اهالی ری به دست با کفایت او بود، وی سیّدی بزرگوار و جلیل القدر بوده و دارای کرامت است و در بزرگی مقام و جلالت قدر و عظمت شان او همین بس که پس از گذشت هزار سال در موقع بنای گنبدش قبرش نبش شد و بدن شریفش را که ابدا تغییری در آن صورت نگرفته بود سالم یافتند؛ گویا خوابیده است.
نسب شریف امامزاده طاهر(ع)
اجداد امامزاده طاهر(ع)، همه از بزرگان و مجاهدین اسلام و شیعه هستند. قدیمی ترین مدرک و سندی که به مدفون بودن این امامزاده در شهرری و ورودش به این شهر اشاره می کند، مولف کتاب «منتقله الطالبیه» از نسابه قرن پنجم، علّامه ابی اسماعیل ابراهیم بن ناصر ابی طباطبا است که می نویسد: «از کسانی که وارد ری شدند، جناب امامزاده طاهر فرزند ابی طاهر محمّد مبرقع بن الحسن بن الحسین مبرقه بن عیسی بن یحیی بن الحسین بن زید الشهید است و تداوم نسل او از شخصی به نام مطهّر است که نام مادرش زینت دختر ابی عماره بود.»
مرحوم ملا باقر کجوری مازندارنی در کتاب «جنه النعیم» به نقل از ابونصر بخاری مولف کتاب سر الانساب می نویسد: «این بزرگوار از کسانی است که به شهرری وارد شد و او را پسری به نام مطهّر بود و نسب او را به حضرت علی بن الحسین(ع) می رساند.»
درباره زندگانی امامزاده طاهر(ع)، هیچ گونه مدرک و مستندی که بتواند شخصیت والای آن حضرت(ع) را کاملا معرّفی کند در دست نیست، و از کیفیت ورود و دلایل هجرت و اولاد و خصوصیات دیگر وی مدارک و ماخذ مربوطه سخنی به میان نیامده است.
با قراین موجود، احتمال داده می شود که وی در نیمه نخست قرن چهارم هجری با پدر بزرگوارش محمّد ابوطاهر، به شهرری هجرت کرد و در آنجا ساکن شد. مسلم این است که اجداد امامزاده طاهر ، همه از علما، شهدا، فقها، نقبا و قضات بلاد اسلامی بوده اند. همچنین آن طوری که از تاریخ به دست می آید امامزاده طاهر و پدر بزرگوارش، از علما و عابدان زمان خود بود و رتق و فتق امور اهالی ری به دست با کفایت ایشان انجام می شد.
بینا شدن چشمان ظل السلطان بواسطه کرامتی از امامزاده طاهر(ع)
مسعود میرزا معروف به ظلّ السّلطان فرزند ناصر الدّین شاه قاجار، که در اصفهان حکومت مستقلی داشت، برای زیارت حضرت سلطان علی فرزند حضرت امام باقر(ع) برادر امام صادق(ع) و معروف به امام زاده قالی شوران یا مشهد اردهال که در هفت فرسخی کاشان واقع است، می رود و از تولیت آن در خواست می کند که راه و در سرداب را به او نشان دهد تا برود و بدن آن حضرت و یارانش را که به دست دشمنان دین و اهل بیت(ع) شهید شدند، زیارت کند.
به ظل السلطان می گویند: ما مکرّر شنیدیم که هر که به سرداب برود و بدن ها را ببیند، نابینا و کور می شود. او اصرار می کند و می گوید این حرف ها خرافی است. چون با استبداد او رو به رو می شوند، راه سرداب را به او نشان می دهند، او متهورآنه پایین رفته و مشاهده می کند که تابوت هایی روی هم قرار دارد. پس یکی از آنها را باز نموده و می بیند که تروتازه است.
ترس و وحشت بر او غالب می شود و تصمیم می گیرد از سرداب بیرون بیاید. اما چشمش جایی را نمی بیند. به هر زحمتی است از آن مکان بیرون می آید و به اصفهان می رود و اطبا را جهت مداوا احضار می نماید، ولی همه آنها اظهار یأس می نمایند. به ناچار به تهران آمده و در آن جا هم نتیجه ای عایدش نمی شود، لذا به فرانسه می رود. در فرانسه هم با وجود اطبای حاذق جواب رد می شنود.
پس شبی در خواب می بیند که به شهر ری آمده و بعد از زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به زیارت امام زاده طاهر(ع)که در آن وقت گنبد و حرم و ضریح این چنین نداشت مشرف شده، و در گوشه ای محزون و غمگین می نشیند. در آن موقع احساس می کند که آقایی با او سخن می گوید: چرا در این مکان با حال محزون نشسته ای؟ ظل السلطان می گوید: من کورم، منتظرم نوکرها بیایند و مرا ببرند. پس آن شخص دستی به چشم او کشیده و فرمود: چشمت می بیند و دیگر نیاز به کسی نداری، برخیز و ما را هم فراموش مکن.!
دستور ساخت گنبد و ضریح امامزاده طاهر(ع) توسط ظل السلطان
در آن وقت قبر امام زاده طاهر(ع) در سردابی بود که هیچ کس به زیارتش مشرف نمی شد. چون ظل السلطان بیدار می شود و مشاهده می کند که به کرامت آن بزرگوار بینایی اش برگشته است، همان روز از فرانسه به تهران، که دارالخلافه بود، تلگرام می فرستد و به شهردار و فرماندار تهران، رضاقلیخان سراج الملک فرمان می دهد، فوراً مهندس و معمار برده و برای آن حضرت گنبد و حرم و ضریحی فولادین ترتیب دهد.
سالم بودن بدن مطهر امامزاده طاهر(ع) بعد از گذشت صدها سال
هنگامی که ظل السلطان دستور ساخت گنبد و ضریحی برای امام زاده طاهر داد، در هنگام تخریب بنای قدیمی، به قبر شریف رسیدند و آن را نبش کردند، دیدند جسد شریف آن بزرگوار پس از صدها سال تر و تازه و سالم است، گویی امروز به خاک سپرده شده است.
در فرازى از زیارت نامه امامزاده طاهر(ع) چنین می خوانیم: «لَقَدْ اَظْهَرَ اللهُ جَسَدَک الطَّیِّبَ، وَ بَدَنک الطاهرَ، بَعْدَ مُضیِّ قُرُون متطاوله و سِنینَ مُتکاثِرَه، بَعدَ ارتحالِکَ إلى جوارِ الله» خداوند پیکر پاک و بدن پاکیزه‌ات را پس از گذشت قرن‌های متمادى و سالیان فراوان از ارتحالِ توبه جوار حق تعالى، نمایان ساخت.
قبر شریف تعمیر و حرم ساخته شد و بر صندوق قبر، ضریح فولادی بزرگی نهاده شد و گنبد کاشی بر آن بنیان شد.
منابع:
۱-پایگاه آستان عبدالعظیم حسنی(ع)
۲- ویژه نامه آبروی ری
۳- زیارتنامه آستان ری
نظر شما