به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «پروفسور گارنیک آساطوریان» عصر دیروز (دوشنبه 31 تیر ) در نشست نقد و بررسی کتاب «کردها و خاستگاه آنها: روش شناسی مطالعات کردی» که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: زمانی در سنت پطرزبورگ دانشجو بودم، آنچه گوش مرا می خراشید این بود که رشته های عرب شناسی، یهودشناسی و ایران شناسی وجود داشت اما در بطن ایران شناسی چیزی به عنوان کردشناسی نبود و این برای من موجب تعجب بود که چرا کردها از اقوام و گروه های بومی و زبانی ایران مجزا شدند.
این پروفسور ایرانی ارمنی تبار که از برجسته ترین ایران شناسان و کردشناسان جهان است با بیان اینکه گروه های قومی داریم که قدمت آنها زیاد است، عنوان کرد: طبرستان از پشتوانه زبان فارسی برخوردار است. اولین ترجمه های قرآن بعد از فارسی به زبان طبری بوده است اما هیچ کس طبرستان شناسی را جدا نکرده است اما یک دفعه کردشناسی جنبه سیاسی پیدا کرد. یکی از سیاست زده ترین رشته های ایران شناسی، کردشناسی است. می دانیم که قوم فارسی وجود ندارد اما همه می گویند فارس. بسیاری از مولفه هایی که در کردشناسی بوده در جامعه کرد رشد کرده است. در اواخر قرن 20 وضعی ایجاد شد که امکان پذیر نبود کسی در کردشناسی مداخله کند و چیزی بنویسد. اصولا در جوامعی که در حال تحول هستند، مولفه های جعلی به وجود می آید.
وی با بیان اینکه کردشناسی مانند طبرستان شناس و عراق شناسی است، اظهار داشت: روش های همه یکی است. قوم کرد یکی از اقوام شایسته و ارزنده ایرانی است که ایرانیت را در خود دارد. ایرانی زدایی که دارد در برخی اقوام تزریق می شود برای خود آن اقوام خطرناک است. هویت های کاذب دارد در برخی گروه های قومی محلی جای می گیرد که این مختص ایران هم نیست.
پروفسور آساطوریان خاطرنشان کرد: به هیچ وجه نسبت به نویسندگان بومی نباید به چشم حقارت نگریست. این عزیزان را باید به نوشتن تشویق کرد. می توان گوهرهایی را از نوشته های این عزیزان استخراج کرد. ما در ایران گوناگونی قومی نداریم، فقط گوناگونی لهجه ای، منطقه ای و زبانی داریم. ایران یک پدیده است و امیدواریم همواره مستحکم باشد و در قالب الگو در منطقه نمایان شود و خود را نشان دهد.
گفتنی است، کتاب «کردها و خاستگاه آنها: روش شناسی مطالعات کردی» نوشته پروفسور گارنیک آساطوریان با ترجمه صنعان صدیقی مشتمل بر ۱۴۱ صفحه و هشت فصل به تازگی از سوی انتشارات فرهامه منتشر شده است.
نظر شما