خبرگزاری شبستان- گیلان؛ ۲۸ مردادماه، سالروز جاودانه شدن بانوی رشتی است که نامش تا ونوس رسید. بیشک نام «دکتر آذر اندامی» را خیلی از رشتی‌ها شنیده‌اند؛ به‌واسطه نام یک مدرسه و خیابانی که بنام این بانوی پرکار نامگذاری شده است.
شانزدهم آذر ماه سال ۱۳۰۵ بود که آذر اندامی در محله‌ی ساغریسازان رشت به دنیا آمد. قدیمی‌ترین مدرسه دخترانه رشت، فروغ، محل پرورش دوره متوسطه اندامی بود.
آذر به خواست پدر به سال ۱۳۲۲ برای ادامه‌ی تحصیل وارد دانش‌سرای مقدماتی شد و پس از ۲ سال، دانش‌سرا را به پایان برد، اما سنش برای خدمت دولتی كافی نبود. بنابراین، یك سال در یكی از دبیرستان‌های رشت رایگان تدریس کرد و سپس از شهریور ماه سال ۱۳۲۵ به طور رسمی معلم شد.
مهر ماه سال ۱۳۳۱ آذر به دانشکده پزشکی تهران راه یافت و همزمان با تحصیل، تدریس را نیز رها نکرد بجز سال آخر که مجبور شد یکی را انتخاب کند.
دوره هفت ساله پزشکی که تمام شد در انستیتو پاستور مشغول به کار شد و از سال ۱۳۴۰، « رییس آزمایشگاه میكروب‌شناسی و تهیه واكسن‌های میكروبی» گردید.
سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۴۵ بیماری « شبه وبای التور» برای چندین بار شیوع پیدا كرد و در آن شرایط تنها راه پیشگیری، تزریق واكسن وبا قبل از ابتلا به بیماری بود. در چنین شرایطی دکتر اندامی توانست با تهیه واکسن وبای التور از فجایع انسانی جلوگیری کند.
دكتر اندامی با استفاده از بورس تحصیلی انستیتو پاستور، برای مطالعات علمی بیشتر عازم فرانسه شد و پس از یك سال كار و تحقیق در انستیتو پاستور پاریس در سال ۱۳۴۶ گواهینامه تخصصی در رشته باكتریولوژی دریافت كرد.
در سال ۱۳۵۱ با توجه به شایستگی علمی و اداری به پیشنهاد ریاست انستیتو پاستور به سمت «رییس بخش واكسن‌سازی و تهیه واكسن‌های میكروبی » منصوب و تا زمان بازنشستگی در این مقام باقی ماند.
در سال ۱۳۵۳ از دانشگاه تهران گواهینامه تخصصی علوم آزمایشگاهی بالینی و پروانة كار در رشته آزمایشگاهی را دریافت كرد. دكتر اندامی بارها برای مطالعه و پژوهش در زمینه باكتری‌های روده‌ای و باكتریوفاژها و سرم‌شناسی و شركت در كنفرانس میكروب‌شناسی -كه در بروكسل برگزار می‌شد- از سوی مسئولان انستیتو پاستور به فرانسه و بلژیك اعزام شد.
پانزدهم مهرماه سال ۱۳۵۷ بود که دکتر اندامی از خدمت دولتی بازنشسته شد. از آن پس به مدت سه سال ریاست آزمایشگاه بیمارستان « بامیر » را به عهده داشت و در سال‌های آخر عمرش در خیابان «حسام السلطنه» در جنوب تهران، به معالجه بیماری‌های زنان و زایمان می‌پرداخت.
در همین سال‌ها بود كه بیماری در جسمش رخنه كرد و او نگرانی و دردش را از دیگران پنهان كرد تا این كه یك روز در مطب در حال معاینه تعادلش را از دست داد، برای مداوا تصمیم گرفته شد كه وی را به خارج اعزام كنند، اما مقدمات و مراحل كار آن قدر به طول انجامید كه دیگر فایده ای نداشت و در ۲۸ مرداد ماه سال ۱۳۶۳ در سن ۵۸ سالگی در اثر آمبولی ریه كه از عوارض بیماری تومور مغزی‌اش بود به دیار باقی شتافت.
با تلاش های دختر بزرگ دکتر اندامی، آذر میدخت و به پیشنهاد آژانس فضایی اروپا، حفره‌ای به قطر ۳۰ كیلومتر و طول جغرافیایی ۲۶ درجه و ۵۵ دقیقه و عرض جغرافیایی ۱۷ درجه و ۴۵ دقیقه از سیاره ونوس كه دارای قله‌ای مركزی است، به نام این بانوی گیلانی «آذر اندامی» نامگذاری شد و در تاریخ ۲۵ اوت ۱۹۹۲ میلادی نام دكتر آذر اندامی در ونوس جاودانه شد.
هم اینك بخش واكسن‌های باكتریال انستیتو پاستور ایران به نام دكتر آذر اندامی است.
نظر شما