خبرگزاری شبستان _ شیروان؛ همه شهر برای این ماه آماده شده، هیئت‌های عزاداری هر شب در مساجد و تکایا غوغا کرده‌اند و گویی اینجا زمین و زمان خون گریه می‌کند. مردم شهر دارالمصلین و روستاها همزمان با ماه محرم با حضور در آئین‌های عزاداری ارادت خود را به سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش نشان دادند.
عزاداری شب و روز عاشورا
این عزاداری قدمتی چند صدساله دارد و ویژه است؛ از آن جهت ویژه است که همه هیئت های روستایی از یکی دو روز قبل با پای پیاده خود را برای شرکت در مراسم روز تاسوعا و عاشورا به شهر می رسانند. در روز عاشورا و شب شام غریبان، عزاداران به ترتیب و با جلوه خاص و باشکوهی در بازار حضور پیدا می‌کنند و به عزاداری می‌پردازند. گفتنی است، مصلی نماز جمعه شیروان از دیرباز کانون و میعادگاه عزاداری اصیل و سنتی مردم این شهر در ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بوده که باوجود گذشت سال‌ها از این موضوع، هنوز با رغبت و استقبال بی‌نظیر مردم روبه‌روست.
محلات قدیمی به رسم دیرین بانام قدیمی خود در بازار حضور می‌یابند و به سبک خود ندای لبیک یا حسین سر می‌دهند. باوجود اینکه بازاریان از چند شب قبل تاسوعا و عاشورا مغازه های خود را تعطیل می‌کنند اما مغازه هایی که در مسیر عزاداری قرار دارند، خود را برای پذیرایی از دسته‌های عزاداری آماده کرده و با چای و خرما، از آنان پذیرایی می‌کنند.
مرثیه‌سرایی در تاریخ این شهرستان از قدمتی بسیار برخوردار است و حماسۀ حسینی، بخش قابل‌توجهی از ادبیات سنتی را به خود اختصاص داده است. مراسم تعزیه و شبیه‌خوانی هم یکی دیگر از سنت‌های عزاداری است که در روز عاشورا به اوج خود می‌رسد. این آیین در بیشتر شهرهای کشور برگزار می‌شود و منحصر به شهر یا روستای خاصی نیست.
مراسمی که در روز عاشورا در برخی از روستاهای شهرستان برگزار می‌شود و طی آن عَلَم بسیار بلندی برداشته شده و در میان جمعیت به حرکت درآورده می‌شود. همانند سایر نقاط ایران، مردم شیروان نیز با فرا رسیدن ماه محرم اقدام به احسان نذورات می‌کنند که اوج آن در روز عاشورا است. روز عاشورا روز تجلی میثاق مردم با امام حسین(ع) و قیام خونین ایشان بوده و مردم به طرق مختلف از جمله نذر و قربانی، چای و آش‌های محلی، ساری شیله (شله‌زرد که در سال‌های اخیر معمول شده) در خدمت عزاداران حسینی هستند.
مردم این شهرستان عقیده ویژه‌ای به اطعام از سفره اباعبدالله الحسین دارند و معمولاً از غذای پخته‌شده نذری برای تبرک و شفای بیماران به تبرک استفاده می‌کنند. مساجد عمدتاً در دهه اول به طبخ غذاهای نذری نظیر آبگوشت و پلو یا مرغ مبادرت می‌ورزند، بعضی از خانه‌ها نیز بنا به یک سنت دیرینه و عمدتاً موروثی، روزهای خاص اطعام می‌دهند. آش از دیگر غذاهایی است که مردم در بزرگداشت ایام عزاداری سرور و سالار شهیدان می‌پزند، آش‌ها معمولاً بنا بر نذر و حاجتی تهیه‌شده و در بین همسایه و آشنایان پخش می‌شود.
از جمله مراسم ظهر روز تاسوعا و عاشورا، تعزیه‌خوانی و شبیه‌خوانی است. این مراسم نمایش گونه‌ای از واقعه کربلا است یکی از کانون‌های مهم این مراسم در روستای حسین آباد واقع در بخش مرکزی شهرستان است که مردم محله و سایر دوستداران اهل‌بیت شاهد برگزاری شبیه‌خوانی اباعبدالله الحسین هستند. بدون شک یکی از غم‌انگیزترین صحنه‌های روز عاشورا بازگشت اسب بی‌سرنشین در دشت کربلا است که این مراسم به‌صورت نمادین بازآفرینی می‌شود.
در این مراسم اسب سفید رنگی را با پارچه‌های سفید و سبز تزئین می‌کنند و در حالی که آغشته به خون شده، به آن تیر و پیکان‌های چوبی نیز متصل می‌کنند و در بین عاشقان و عزاداران حسینی می‌گردانند. مردم نیز به احترام ذوالجناح دور این اسب جمع می‌شوند و پارچه‌های سبز رنگی که به آن وصل کرده بودند را به‌عنوان تبرک به خانه می‌برند.
آیین خیمه سوزی عصر روز عاشورا در بیشتر روستاها برگزار می‌شود و نمادی از آتش زدن خیمه‌های امام حسین(ع) در روز عاشورا توسط لشکر یزید است. این مراسم همراه با آیین شبیه‌خوانی برگزار می‌شود و اشک جان‌سوز مادران و پدران را به همراه دارد. این مراسم با تعزیه‌ای غمناک همراه می‌شود و تعدادی شبیه‌خوان کودک در صحنه نمایش در حال فرار و شیون قرار می‌گیرند و تداعی کننده طفلان حاضر در دشت کربلا هستند.
همزمان باشب شهادت حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام)، آئین سنتی شام غریبان در شهر و حتی روستاهای دورافتاده شهرستان نیز برگزار می‌شود. همزمان با شام غریبان امام حسین(ع)، عاشقان سرور و سالار شهیدان با روشن کردن شمع در جوار امامزادگان نیز جمع می‌شوند و در عزای مولای مظلوم خود گریه می‌کنند.
نظر شما