خبرگزاری شبستان-کرمان؛ انگار دیروز بود، هوای آسمان غبارآلود، لاله های سرخ در زمین روییده، خاکریز از باران خون معطر به نسیم رضوان، ندای لبیک یاحسین از عرش به گوش می رسید.
یاران درگهواره، با لبیک به ندای روح الله دل و جان را نذر شکوفه های انقلاب کردند و ما یادمان شهدا ساختیم تا یادمان نرود و در گذر زمان، حب دنیا خاطرات ایثار و ازخودگذشتگی جوانان دهه شصت را از یادمان نبرد؛ حیف است مسیر آسمانی شدن پدران شهیدمان را که رفتند تا به ما نشان دهند مسیر بندگی حق تعالی را از یاد ببریم.
باید یادمان باشد آشتی با خدا یعنی پر پرواز گشودن و دل سپردن به خدا و رسیدن از دل آتش گلوله تانک و خمپاره به حق و الحق که سوختن در راه عشق تنها با حسینی شدن معنا می شود.
برادری که پاهایش در شلمچه جا ماند تا ما با اقتدار بر روی پاهایمان بایستیم و نام ایران را با افتخار بر زبان جاری سازیم یا او که دست های خود را با اقتدا به علمدار نینوا در راه حفظ ناموس خود داد تا دست های ما جلوی نامحرمان زمانه دراز نشود.
افسوس که عده ای یادشان رفته هنوزم که هنوز است از بسیاری از رزمنده ها هیچ خبری نیست و هنوز چشم به راهی در پس لحظه به لحظه ی این سال ها در نگاه مادران منتظر، خودنمایی می کند.
به راستی که این دنیای مواج و پرتلاطم با ما چه کرد؟ چقدرفاصله ؟ تا کجا باید رفت و نفهمید؟ شاید محرم وعاشورا و یادآوری واقعه کربلا فرصت مناسبی برای بازبینی و معرفت شناسی باشد؛ بازبینی گذشته و شناخت بهتر محیط پیرامون؛ به قول سهراب «چشم ها را باید شست» آیا ما به عنوان یک جوان قدر آن همه ایثار و جانفشانی را می دانیم.
نکند شلوغی شهر، مسیرنگاه مان را تغییر بدهد...کاش مثل حر از مدافعان حرم می شدیم و با یک نگاه، سیدالشهداء دل ما را می خرید و مسیرمان آسمانی می شد؛ مدافعان حریم ولایت که در نجوای شبانه با حضرت دوست پاسبانی از حریم اهل بیت را طلب می کنند و با زمزمه عارفانه«این الطالب بدم المقتول بکربلا» جان خود را تا صبح ظهور نذر مقاومت علیه جبهه کفر و نفاق می کنند.
مدافعان حرم از تیپ فاطمیون گرفته تا زینبیون، حیدریون و.. ثابت کردند سربازان علمدار انقلاب اسلامی-امام خامنه ای- همان یارانِ در گهواره پیرجماران هستند و این راه تا ظهور حضرت حجت(عجل الله تعالی) ادامه دارد.
حامد شجاعی باغینی
نظر شما