به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نمایشگاهی از آثار نقاشی «امیرشهاب رضویان» کارگردان سینما با عنوان« از 57 تا 67 به روایت امیرشهاب رضویان» از روز جمعه 29 شهریور در گالری کاما برپا می شود، این هنرمند متولد ۱۳۴۴ همدان است و تا کنون بیش از ۴۰ فیلم کوتاه، مستند، پویانمایی ساخته و هفت فیلم سینمایی را کارگردانی کرده است، امیر شهاب رضویان علاوه بر کارگردانی نقاشی هم می کند طراحی پوستر روز جهانی مبارزه با نژادپرستی را در كشور هلند سال ١٣٧٥ انجام داده و آثار نقاشی اش در نمایشگاه هایی در خارج از کشور و از جمله نمایشگاه جمعی هنرمندان در گالری «اشتول ورك» شهر كلن آلمان مهرماه ١٣٧٥ به نمايش درآمده است و نمايشگاه هاي انفرادي وي با موضوع خاطره، رويا، جنگ پیش از این درگالري پترسون شهر استيت كالج دانشگاه پنسيلوانيا امريكا شهريور ١٣٩٥ ، گالري كويين شهر تورنتو كانادا مهرماه ١٣٩٥، در فضاي باز مقابل كاخ سفيد، واشنگتن دي سي امريكا شهريور ١٣٩٥، در فضاي باز مقابل موزه هنرهاي مدرن نيويورك شهريور ١٣٩٥، در فضاي باز مقابل موزه هنر فيلادلفيا امريكا شهريور ١٣٩٥و نمايشگاه انفرادي نقاشي كودكانه ها در كافه گالري هيلاج شهريور ١٣٩٥ برگزار شده است. نمایشگاه نقاشی این هنرمند بهانه ای شد تا با وی به گفتگو بنشینیم که در زیر می آید:
عنوان نمایشگاه « از 57 تا 67 » است دلیل انتخاب این عنوان چیست؟
این نمایشگاه حاوی 9 اثر نقاشی سیاه و سفید در اندازه 100 در 150 سانتیمتر است که با قلم یک دهم کشیده شده است، در واقع این آثار خاطرات من از انقلاب 57 و جنگ است.
نمایشگاه « از 57 تا 67 به روایت امیرشهاب رضویان» چه ویژگی دارد؟
ویژگی این نمایشگاه این است که من خودم در کنار نقاشی ها روایت می کنم. این تجربه را در آمریکا و کانادا داشتم و در ایران هم در سال 96 در گالری هيلاج اين روايتگري را اجرا کردم.
نقاشی و روایتگری در کنار هم؟
بله؛ زبان این روایت طنز است،نقاشی ها پر از جزئیاتی است که در خدمت یک درام کلی است، در واقع نقاشی ها بدون قصه هایی که می گویم یک مجموعه جزئیاتی است که در کنار هم دیده می شوند اما بیننده متوجه قصه که می شود نقاشی برایش جذاب تر است.
یعنی مخاطب امروزی که جنگ و یا انقلاب را ندیده با دیدن اثر نقاشی با آن ارتباط برقرار می کند؟
تم کلی را که ببیند از نقاشی لذت می برد در واقع نقاشی های من همراه یک نوع پرده خوانی جدید است .
موضوع و تم کلی نمایشگاه « از 57 تا 67 به روایت امیرشهاب رضویان» جنگ است؟
تم ٦٧ این نمایشگاه آدم های جنگ است و مشخصا قصه سربازان ارتش است و ٥٧ نیز وقایعی است که در دوره نوجوانی دیدم.
در بخش انقلاب به چه چیزی می پردازید؟
بخش انقلاب بیشتر خاطراتی از سینماهای همدان است .
در خلق آثارتان از چه تکنیکی استفاده کرده اید؟
وسایل من برای خلق این آثار عبارتنداز یک برگ کاغذ، یک مداد اتود، روان نویس یک دهم و يك پاك کن . ساده و كودكانه نقاشي مي كنم چرا نقاشی هایتان رنگی نیستند؟ مجموعه هایی که از حدود سال ١٣٧٠ تا امروز کشیدم سیاه و سفید هستند، من خیلی نتوانستم نقاشی هایم را رنگی تصور کنم.
در آثارتان به چه شکل به عنصر زمان پرداخته اید؟
در نقاشی های من گاه قصه ها به موازات هم اتفاق می افتند و گاه قصه ها در ادامه هم قرار دارند.
مشخصا در این نمایشگاه چه کساني را روایت می کنید؟
من قصه ي سربازان جنگ را مي گويم، مثل گروهبانی که از یک پادگان آموزشی گذرش به منطقه عملیاتی می افتد و در قصه ي او از یک شخصيت خشن به یک شخصيت لطیف می رسیم، يا سربازي كه براي شادمان كردن بقيه ترانه مي خواند و خودش در تنهايي كشته مي شود، در واقع قصه من قصه آدم های تنهای جنگ است.
نظر شما