انعکاس فریاد قربانیان فلوجه در جنبش اشغال وال استریت

به گزارش خبرگزاری شبستان ، جنبش اشغال وال استریت یکی از مهمترین وقایع چند دهه اخیر در آمریکا به شمار می رود زیرا حاصل بیداری مردم آمریکا و اعتراض آنها علیه فساد نظام اقتصادی در این کشور است و آنچه در اینجا دارای اهمیت است این است که بسیاری از شرکت کنندگان در این جنبش سربازانی هستند که در جنگ آمریکا در عراق که وال استریت تامین کننده اصلی بودجه آن بوده است شرکت داشته اند و اکنون پشیمان از خدمت خود در این جنگ فریاد اعتراضشان را به گوش دولتمردان می رسانند.
یکی از کهنه سربازان که اکنون نقش فعالی در جنبش وال استریت دارد در این باره می گوید :
من در جنگ عراق به کشورم خدمت نکردم بلکه به یک در صد از جمعیت آمریکا که ثروتمند ترین افراد را تشکیل می دهند خدمت کردم. در واقع من از طرف آنها به تصرف فلوجه و کشتن هزاران شهروند بی گناه کمک کردم و بسیاری از آنها را آواره و بی خانمان کردم و شهرشان را ویران کردم.
من دراین جنگ به کشورم خدمت نکردم بلکه به شرکت های « اکسون موبایل » ، « هالیبرتون » ، « کی بی آر » ، « بلک واتر » و دیگر شرکت های چند ملیتی در وال استریت خدمت کردم.
خدمتی که من در جنگ عراق کردم نه موجب آن شد که خانواده ام در ماسا چوست در امنیت بیشتری زندگی کنند و نه موجب آزادتر زندگی کردن عراقی ها شد.
من در حقیقت به عراقی ها ظلم کردم ، ظلمی بسیار بیشتر از آنچه نیروهای پلیس نیویورک و اوکلند در حق معترضان جنبش وال استریت روا می دارند.
من در جنگ عراق یک اشغالگر بودم و اکنون نیز یک اشغالگر هستم اما در آن زمان به یک درصد از ثروتمندترین آمریکایی ها خدمت کردم و اکنون سعی می کنم به 99 در صد دیگر که مردم عادی در جامعه هستند خدمت کنم.
به همین دلیل است که موظف هستم حرف بزنم وقتی می بینم که دولتمردان و ثروتمندان آمریکا میخواهند جنبش اشغال وال استریت را به بیراهه بکشانند و این کار را با همان تعریف ها و تمجید ها از نیروهای نظامی و کهنه سربازان و با همان دو رویی و نفاقی انجام می دهند که ما را به سوی به اصطلاح « جنگ علیه تروریسم » و اشغال عراق و افغانستان سوق داد.
بسیاری از ما به جنبش اشغال وال استریت پیوستیم زیرا ما خود را جزو اعضای 99 در صد میدانیم اما رسانه ها تنها زمانی به شرکت ما در این جنبش اشاره کردند که سرجوخه « اسکات اوسلن » با اصابت گلوله ای بر سرش از سوی پلیس اوکلند در روز 25 اکتبر سریع با اورژانس به بیمارستان منتقل شد و نام او در میان تظاهر کنندگان وال استریت جاودانه شد.
شرکت در جنگ به معنای « خدمت به کشورمان » نیست
رسانه های آمریکایی پس از مجروح شدن اوسلن بلافاصله بر روی خدمات وی در عراق تمرکز کرده و آنها را پررنگ تر از اعتراض وی در جنبش وال استریت را اشغال کنید نشان دادند.
نیویورک تایمز در گزارشی نوشت : وقتی به تلاش های او در جنگ عراق نگاه میکنیم مجروح شدن او در داخل کشور حس همدردی ما را بر می انگیزد.
اما رسانه ها به این حقیقت اشاره نکرده اند که هیچ ارتباطی نمی تواند میان آنچه برای اوسلن اتفاق افتاده به حدی که روزنامه ها به آن اشاره کرده اند و آنچه برای عراقی هایی که علیه اشغالگری آمریکا در کشورشان دست به اعتراض زدند وجود داشته باشد.
مانند آنچه که در 28 آوریل سال 2008 میلادی در فلوجه اتفاق افتاد زمانی که نیروهای آمریکایی بر روی جمعیت معترض عراقی در این شهر آتش گشودند و 13 نفر را کشتند.
بسیاری دیگر از حوادث مشابه در عراق اتفاق افتاده حتی امروز که عراقی ها در اعتراض به اشغالگری ، بیکاری اعتراض می کنند و باز هم با مداخله نیروهای آمریکایی کشته می شوند.
وقتی به خدمات اوسلن در عراق اشاره می شود بدون اینکه گفته شود او در این جنگ به چه کسانی خدمت کرده است در واقع آنها دروغ های جمعیت یک درصدی در آمریکا را پنهان می کنند و مرگ بیش از یک میلیون عراقی در زمان اشغال ، مهاجرت و یتیم شدن میلیون ها عراقی دیگر و افزایش چشمگیر سرطان و تولد کودکان ناقص الخلقه در این کشور را نادیده می گیرند.
این کهنه سرباز عراقی همچنین می گوید : من یک ویدئو در یوتیوپ دیدم که در آن شامار توماس ، یکی از مقامات بلند پایه نظامی آمریکا بر سر نیروهای پلیس نیویورک فریاد می زد که اگر می خواهید مردمی را بکشید یا به آنها آسیب برسانید به عراق بروید. چرا به شهروندان آمریکایی آسیب می رسانید؟
اینها در ظلم وستم پلیس علیه شهروندان آمریکایی سخن می گویند اما هیچ کسی در مورد نادیده گرفتن و زیرپا گذاشتن ارزش مردم عراق سخن نمی گوید.
ما باید ظلم پلیس و نیروهای نظامی را در هر جا که اتفاق می افتد به خاطر زشتی نفس کار محکوم کنیم.
به ویژه وقتی که ظلم و قتل شهروندان بی گناه در کشورهای خارجی در خدمت تنها یک در صد از افراد جامعه است ، اگرچه هر دو عمل غیر اخلاقی است اما محکوم کردن یکی بدون حتی اشاره کوچکی به دیگری یک فاجعه جدی اخلاقی برای مقامات کشور آمریکا است.
اکنون که در جنبش اشغال وال استریت شرکت کرده ام بیشتر از خودم شرمنده هستم . ما بی عدالتی اقتصادی در داخل را محکوم می کنیم اما درباره اشغالگری ناعادلانه در عراق و افغانستان سکوت کرده ایم.
ما ظلم بر شهروندان آمریکا را محکوم می کنیم در حالی که ماشین جنگ آمریکا بدترین ظلم ها را در حق مردم بی گناه در خارج از این کشور انجام می دهد.
ما باید بفهمیم که عراقی ها ، افغان ها ، فلسطینی ها ، لیبیایی ها و افراد دیگری که قربانی منافع یک در صد از مردم آمریکا شده اند نیز جزو همین 99 در صد مردم آمریکا هستند.
ما باید کشور خود را دوست داشته باشیم اما نباید زندگی خود را برتر از زندگی دیگر مردم جهان بدانیم ، ما نباید افزایش سرطان و معلولیت کودکانی که به خاطر اسلحه های آمریکایی در عراق دچار این مشکلات شده اند را به دست فراموشی بسپاریم .
بنابر گزارش اینفورمیشن کلیرینگ هاوس ، این کهنه سرباز آمریکایی می گوید : نظامیان سابق آمریکا نقش مهمی را در جنبش اشغال وال استریت ایفا می کنند اما ما باید بدانیم که قهرمان نیستیم و آن هم به خاطر شرکت ما در جنگ های بی دلیل و توجیه آمریکا است و شرم آور است که ما به خاطر خدمت به تنها یک در صد از مردم کشورمان لقب وطن دوستی بگیریم.
وی می گوید : پیشنها ما به جنبش اشغال وال استریت این است که جنایت جمعیت یک درصدی آمریکا در سراسر دنیا به بهای زندگی 99 درصد را برای همه تبیین کنیم .
ما به عنوان کهنه سربازان نسبت به هر فرد دیگری در این جامعه در موقعیت بهتری برای مبارزه با اعتقادات خطرناکی که نظامیان را تشویق به جنایت می کند ، قرار داریم و این وظیفه ماست که علیه بی عدالتی سخن بگوییم بدون توجه به اینکه این بی عدالتی در کجای جهان در حال انجام است.