خبرگزاری شبستان: از آغاز دومین ماه پاییز تهران و برخی شهرستان ها میزبان جشنواره های متعدد در حوزه هنر بود که همه به یک موضوع واحد (دین)می پرداختند، اگرچه در نگاه نخست این پرداخت به مقوله دین می تواند در تولیدات آثار موضوعی دینی تاثیر گذار باشد، اما این ناهمسو بودن دستگاه ها در پرداخت نمی تواند یک جریان واحد را به سرانجامی برساند.
اگر آبان امسال را ماه جشنواره ها بدانیم سخنی به گزافه نگفته ایم، برگزاری جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» 29 مهر تا 2 آبان، هیجدهمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان 15 تا 20 آبان، جشنواره سینما حقیقت 16 تا 21 آبان، جشنواره فیلم رشد 8 تا 15 آبان، هشتمین جشنواره سراسری تئاتر ماه 18 تا 24 آبان، دوسالانه سفال معاصر 22 مهر تا 29 آبان، دومین جشنواره تئاتر دینی صاحبدلان 19 تا 24 آبان، نخستین جشنواره هنرهای اسلامی طواف تا ولایت 16 تا 24 آبان، دوازدهمین جشنواره تئاتر عروسکی دانشجویی 20 تا 25 آبان و سرانجام سیزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت 28 آبان تا 3 آذر دلیلی بر این مدعاست.
توجه و در دستور کار قرار دان برنامه های هنری در راستای تولید آثار جذاب، پر مخاطب و تاثیر گذار و همچنین حمایت از هنرمندان جوان فی نفسه خوب است، اما اینکه نهادها و سازمان های متولی امر فرهنگ هر کدام جداگانه به این مباحث بپردازند و به عنوان بیلان کاری موفقیت سازمان خود بدانند نه تنها گرهی از مشکلات هنر کشور باز نمی شود بلکه گره های بیشتری را بر آنچه که هست می افزاید، اگر متولیان امر فرهنگ در حوزه فیلم، تئاتر، موسیقی، هنرهای تجسمی و ... در هر سازمانی یکپارچه سازی را یکی از اولویت ها بدانند در برگزاری جشنواره هایی با عناوین متفاوت اما با کارکرد یکسان نه اهالی رسانه جشنواره زده می شدند و نه هنرمندی که همزمان باید در چند جشنواره به کار بپردازد دچار سردرگمی می شد. اگر قرار است افق و چشم اندازی برای هنر ایرانی اسلامی تریسم شود آیا بهتر نیست متولیان فرهنگی از این اقدامات جزیره ای بپرهیزند و با یکپارچه کردن جشنواره های با عناوین متفاوت اما موضوع یکسان هم جلوی اتلاف وقت را بگیرند و هم از بریز و بپاش های جشنواره ای جلوگیری کنند.
مگر در کشور چه مقدار کار هنری تولید می شود که نیاز به برگزاری چند جشنواره از سوی ارگان های مختف با عنوان متفاوت و مضمون واحد باشد!
اگرچه جشنواره ها با کاستی ها و نواقص زیاد برگزار می شود و تنها بودجه هایی کشور را مثل ماشین مکنده ای در خود فرو می برد، اما به اذعان دبیران تک تک این جشنوار هایی که برگزار شده و یا در حال برگزاری این جشنواره ها محملی برای گرد امدن جوانان خلاق و با آتیه کشور است، اما از طرفی منوط کردن تولیدات هنری به جشنواره ها امری خطرناک است که آسیب آن ریشه هنر کشور را می خشکاند باید پرهیز کرد از جشنواره هایی که کمکی به تعالی هنر نمی کنند و تنها باعث خشکاندن ذوق هنرمند می شوند!
باید شرایطی فراهم شود که هنرمند متعهد ایرانی در چتر حمایت های معنوی و مادی مسئولان از هنرش به خلق اثر بپردازد البته حمایت تنها این نیست که در چتر جشنواره ای اثری از هنرمندی شایسته تقدیر شناخته شود، باید زمینه های فعالیت بی دغدغه هنرمند در تمامی حوزه ها فراهم شود که این فراتر از برگزاری چند جشنواره یکسان با عناوین متفاوت است.
پایان پیام/
نظر شما