به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «فاضل نظری» صبح امروز در نشست رسانه ای هفته ملی کودک که در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد، گفت: شعار هفته کودک آینده را باید ساخت، است. سال گذشته نیز همین شعار را داشتیم. به خاطر اهمیت این مقوله این شعار احتمالا سال بعد هم تغییر نمی کند. ما سه گونه مواجهه با آینده داریم اول اینکه واقعیتی است که هیچ تاثیری در آن نداریم و خواه ناخواه باید با آن مواجه شویم، دوم اینکه آینده را می توان بر اساس گذشته پیش بینی کرد، سوم اینکه آینده یک امکان قابل ساخت و تغییر است و مصالح ما برای ساخت آینده امروز است.
مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با بیان اینکه آینده را باید ساخت یک نگرش است نه یک شعار صرف، عنوان کرد: در یک هفته نمی شود به همه مسایل مرتبط به کودکان پرداخت و همه نواقص و چالش ها را مطرح کرد، حتی نمی شود برای برخی از مشکلات نسخه درمان پیچید. بی شک این هفته فرصتی برای برجسته سازی ضرورت توجه به کودکان و نوجوانان است.
وی با اشاره به اینکه کودکان اسباب شیرین کردن زندگی بزرگسالان نیستند، بیان کرد: کودکان بزرگسالان آینده هستند و باید به این چشم به آنها نگاه کرد. کودکان کسانی هستند که باید مهارت هایی کسب کنند و به داشته هایی مسلح شوند که آینده آنها درخشان تر از امروز ما باشد.
نظری با طرح این سوال که چه سرمایه هایی برای ساخت آینده نیاز است، افزود: ممکن است بگوییم نفت و گاز، می بینیم که با تغییر تکنولوژی و دانش عملا این تصور تغییر کرده است. سرمایه های ما کودکان هستند. کودکان هستند که می توانند احترام به مشتری را ایجاد کنند، قواعد راهنمایی و رانندگی را رعایت کنند، نسبت به همدیگر ایثار و گذشت داشته باشند، کودکان در آینده خواهند گفت روزی پدران ما وقتی قیمت کالاها افزایش می یافت عطش زایدالوصفی برای خرید داشتند، پدران ما قواعد راهنمایی را رعایت نمی کردند و برای محیط زیست ارزش قایل نبودند.
مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تصریح کرد: بسیاری از ما یاد نگرفتیم شاد زندگی کنیم و نمی توانیم به داشته های خود نگاه کنیم. از نظر امنیت کشور ما در رتبه خوبی قرار دارد اما واقعیت این است که ما احساس امنیت نمی کنیم. اینکه احساس خوشبختی را در عین خوشبخت بودن نداشته باشیم و یا احساس امنیت را در عین برخورداری از امنیت نداشته باشیم، مشکلاتی است که ریشه اش فرهنگی است. بسیاری از ما مهارت شاد زیستن و نگاه کردن به نیمه پر لیوان را نداریم. بسیاری از ما مهارت مواجهه با اندوه و مشکلات و همچنین مهارت صبر کردن را نداریم. چه نظامی برای پرورش کودکان باید داشته باشیم که نسل آینده متفاوت از ما باشد؟ آیا قرار است همان تونل تربیتی که ما از آن بیرون آمدیم به خلق و آفرینش و پرورش کودکان ما کمک کند؟ انقطاع جدی بین دانشگاه و دبیرستان به ما می گوید که اگر با همین سرعت و نگرش حرکت کنیم، آینده ما فاصله معناداری با امروز ما نخواهد داشت.
نظری با اشاره به اینکه تحول بنیادین در آموزش و پرورش طرح شده است، بیان کرد: این بیمار آن قدر از این پهلو به آن پهلو شده که تغییر واژه مناسبی برایش نیست. حتی تحول هم کافی نیست و از تحول بنیادین سخن گفته شده است تا محتوای آموزشی ما نازل به اثربخشی نباشد نسل پویا، پر نشاط و آینده ساز پرورش نخواهد یافت. نظام آموزشی ما باید مبتنی بر مهارت و اثربخشی آموزش و پرورش باشد. نظام ارزیابی که باعث شد دانش آموزان ما به دانشگاه ها وارد شوند چقدر پایایی دارد؟ چقدر از دانشی که آموختیم به درد زندگی ما خورد؟ چقدر زندگی را با آزمون و خطا طی کردیم؟ چقدر شکست خوردیم و در انتظار پیروزی بودیم؟
نظر شما