به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان، ساختارهایی با مفهوم اتاقفکر و یا کانونتفکر و اندیشکده در دهههای اخیر به شدت در حال رشد هستند و در سازمانهای دولتی، خصوصی، و حتی خیریهها نقش آفرینی میکنند. اتاقهای فکر طیف وسیعی از خدمات و مسئولیتها را در سازمانها به عهده دارند در خصوص ایده راه اندازی اتاق فکر در دانشگاه علوم پزشکی تهران با «عبدالرحمان رستمیان» معاون فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفتگویی کرده ایم که در ادامه می خوانید.
راه اندازی اتاق فکر در دانشگاه علوم پزشکی تهران با چه هدفی صورت گرفته است؟
ایده راه اندازی کانون های تفکر یا مخزن فکر در قرن بیستم شروع شده و فرصت خوبی برای استفاده از ظرفیت های فکری همگان می باشد. این اتاق های فکر امروزه حتی آینده پژوهی می کنند و به دنبال آن هستند تا برای مشکلات مردم راهکار ارایه دهند و مشکلات موجود را هایلات می کنند و آن را حل می کنند، و از توان فکری افراد که معمولا داوطلبانه است برای مشکلات اجتماعی استفاده می شود، امروزه برخی برای هویت ملی خود کار می کنند و دانشگاه ها امروز باید به دنبال این باشند که مسئولیت اجتماعی منطقه خود را تحت پوشش قرار دهند و مشکلات موجود در آن منطقه را حل کنند؛ به طور مثال امروز دانشکده های دندان پزشکی داریم که اینها غیر از مسئله درمان باید پوسیدگی دندان افراد ساکن منطقه خود را نیز حل کنند.
کانون های تفکر باید امروزه به سمت حل کردن مشکلات موجود منطقه بروند، مثلا چگونگی برطرف کردن سیستم فاضلاب، آلودگی هوا و کودکان کار که امروزه شاهد این هستیم که کودکان کار مشکلات جدی در حوزه سلامت دارند باید از طریق این کانون های تفکر حل و فصل شوند.
اتاق فکر در دانشکده های علوم پزشکی به چه صورتی عمل می کنند و اتاق فکر در چه حوزه هایی شکل گرفته است؟
امروز فرهنگستان های دانشکده علوم پزشکی شکل گرفته است و فرهنگستان ها شورایی دارند که نخبگان آن حوزه در آن جلب شده و راجع به موضوعات بحث می کنند و ما به دنبال این هستیم تا اتاق های فکر در رشته ها و بخش های گوناگون با استفاده از ظرفیت نخبگان آن حوزه فعالیت نماید، و در کنار آن افرادی که در این اتاق های فکر استراتژی و کمک فکری به ما می دهند، برای ارتقای هیئت علمی قبلا امتیازهای فرهنگی داشتیم اما الان هر کسی فعالیت های اجتماعی نیز داشته باشد و مشکل مردم را حل کند، از این امتیازها می تواند استفاده نماید.
آیا اتاق های فکر می توانند در بالا بردن سطح سواد سلامت مردم موثر باشند؟
هم اکنون سطح سواد سلامت مردم در جامعه حدود 50 درصد است، یعنی اینکه 50 درصد جمعیت ما سطح سواد سلامت کافی را ندارند و فعالیت سمن های مرتبط با سلامت بسیار کم است. در حالی که ما در جنگ شاهد این بودیم که مردم روحیه مشارکت پذیری بالایی را دارند و کشور نیز از ظرفیت های فکری خوبی برخوردار است و نیازهای امروز جامعه ما با وجود نخبگان قابل حل می باشد، ما نیازمند افزایش سطح سواد سلامت جامعه هستیم، و آموزش به بیمار باید در دستور کار قرار گیرد چرا که هرچه در مورد بیماری خود بیشتر بدانند، باعث می شود تا زندگی با کیفیت تری را داشته باشند.
چگونه می توانیم سطح سواد سلامت جامعه را بالاتر برد؟
مردم سعی می کنند در حوزه های اجتماعی مشارکت نمایند، ایران امروزه در فناوری ها رشد خوبی پیدا کرده است و ما می توانیم به تولیدات فکری بیشتری بپردازیم ولی لازم است گروه های اقتصادی به پشت صحنه بیایند و استفاده از ظرفیت نخبگان سازماندهی شود. ما نیازمند این هستیم که خواسته های اجتماعی ایجاد شود البته منابع بیشتر به سمت بخش دولتی رفته و کمتر به بخش خصوصی کمتر اختصاص پیدا کرده است که باید منابع بیشتری را به بخش خصوصی اختصاص داد.
در خصوص کودکان کار نیز فعالیتهایی داشته اید؟ وضعیت کودکان کار در تهران چیست؟
در حوزه کودکان کار در شهر تهران اتفاق خوبی افتاد، استانداری، بهزیستی و نیروی انتظامی برای حل معضل کودکان کار پای کار آمدند و در یک روز 360 کودک کار شناسایی و جمع آوری شد، چیزی که قابل توجه بود این بود که 300 نفر این کودکان خارجی بودند و ۶۰ کودک کار ایرانی بود ولی اکثر این کودکان در حوزه سلامت دچار مشکلاتی بودند که باید به آن رسیدگی شود. هر چند ایران در حوزه سلامت فعالیت خوبی دارد، مثلا تا سال 2030 برخی از هپاتیت ها از کشور حذف می شود، این امر بیانگر فعالیت جدی ایران در حوزه سلامت می باشد.
آیا در خصوص زباله گردها در شهر تهران نیز بررسی هایی داشته اید؟
انقاد ما در این حوزه به شهرداری برمی گرددريا، چرا که جداسازی زباله ها یا باید در خانه ها صورت بگیرد یا در محلی که ایمن باشد، این جداسازی صورت گیرد و در حال حاضر زباله گردها با مشکل بهداشتی روبرو هستند و آسیب های جدی ای در این حوزه زباله گردها را تهدید می کند.
چه معضلات دیگری در دستور کار اتاق فکر دانشگاه علوم پزشکی قرار دارد؟
آلودگی هوا و فاضلاب از دیگر مباحثی است که ما درحال کار رروی آنها هستیم، فاضلاب تهران اصلا نباید به صورتی باشد که افراد بتوانند از آن برای آبیاری مزارع سبزی خود استفاده کنند و در دنیا مرسوم است که از این آب دو بار استفاده می کنند و آن را به چرخه استفاده بر می گردانند در حالی که در تهران و در مناطق جنوبی از آن سوء استفاده می شود، بودجه های کشور ما بیشتر به ساختمان سازی اختصاص یافته است ولی در حوزه نرم افزاری فعالیت مناسبی وجود ندارد.
نظر شما