خبرگزاری شبستان، قیام ملتهای منطقه خاورمیانه علیه حکام مستبدشان برای نخستین بار در تاریخ به شمار می آید که فضای جدیدی در جهان عرب در قبال اسرائیل ایجاد کرده و معادله های درگیری عربی اسرائیلی را به صورت جوهری تغییر می دهد.
برخورد با انقلابهایی که خواهان از بین رفتن ظلم ومحقق کردن آزادی و عدالت و کرامت هستند، امکان ندارد و نمی توان به این انقلابها با تردید، احتیاط یا بی طرفی نگاه کرد یا شبهاتی را برای ناقص جلوه دادن این انقلابها ایجاد کرد. اگر نمونه هایی از این مواضع را بررسی کنیم، ملاحظه می کنیم که این مواضع بی طرفانه نیست و شکی را درباره طرفداری و جانبداری از واقعیت کنونی و مخالفت نسبت به فرآیند تغییر ایجاد می کند و به عبارت دیگر نیرنگ بازی است.
کسی که به انقلاب با ذهنیت اراده گرایی برخورد کند، آن را نوعی از انقلابی می داند که یک دفعه رخ داده است، بدون هیچ زمینه سازی و میانجی گری سیاسی یا فرهنگی و اجتماعی و بین المللی. در اینجا کسانی به این انقلاب به روش رومانسی خیالی می نگرند به اعتبار اینکه به سرعت و به طور حتم و تازه، تکمیل شده، پاک، بری و بدون هیچ مشکل یا انحرافی به جهان جدید گسترش می یابد و کسانی نیز تلاش می کند به این انقلاب ها بیش از اندازه آن برچسب بزند و می گویند که انرژی انقلاب درمکانی غیر از مکان خودش و در راهی غیر از راه اصلی اش صرف شده است.
با این حال، انقلاب های مانند این تجربه تاریخی جهان به دست نیامده نه در انقلاب فرانسه، نه روسیه و نه چین و حتی در سوئیس و سوئد و نروژ و امکان ندارد که این گونه انقلاب به وقوع بپیوندد.
برهمین اساس، آنچه که اینجا به معنی واقعی کلمه به عنوان انقلاب ها جریان دارد، رهایی از حالت عقب ماندگی و برپایی جامعه و دولت و به ویژه تحقق آزادی و عدالت و کرامت شهروندی بدون هیچ اتهام یا درخواست دیگر است زیرا این درخواست ها تا قبل از اینکه ملتها خود را پیدا و دولت را ایجاد نکنند، تحققش امکان پذیر نیست.
انقلاب های مردمی عربی از تونس و مصر تا یمن کشیده است و این مسئله امروز باعث شده تا بانگ عدالت، آزادی و کرامت در کشورهای عربی نواخته شود. انقلاب های منطقه، به سود مسئله فلسطین است و باعث تغییر قوانین بازی منطقه به سود آرمان فلسطین یعنی مقاومت است.
باید این واقعیت را درک کرد که هیچ وطنی بدون ملتهای آزاده و آزادیخواهان آزاد نیست و ملتهای آزاده معنی آرادی را می شناسند و با قول و عمل خود پایداری و مقاومت می کنند و این مسئله روشن است که مقاومت و فلسطین به چهره انقلاب ها بازگشته است و هر مقاومتی و هر وطن پرستی با استبداد و ظلم مبارزه می کنند و آنچه باقی می ماند حق است.
این واضح و مبرهن است که نظامی که ملتش را به حاشیه می راند و ثروت هایش را هدر می دهد امکان ندارد که آزادی را برای ملت خودش و دیگری به ارمغان بیاورد و فلسطین آزادی می خواهد و انقلاب های مردمی می توانند آن را به فلسطین هدیه دهند و قیام ملتهای منطقه مسئله ای که بیشترین نگرانی را برای اسرائیل ایجاد کرده اند.
در عرصه داخلی هر تغییری که در محیط سیاست عربی به سمت دمکراسی ایجاد شود، به نوعی تغییردر نظام فلسطین و نقشه آن را گسترش خواهد داد و فایده این مسئله در این است که گروه ها و احزاب با یکدیگر نزدیک می شوند و بیداری در وضعیت فلسطین برای اتحاد ایجاد می شود تا آماده رویارویی با دشمن شوند.
اسرائیل برپایی هر دولتی دمکراتیک و مردم سالار در تعدادی از کشورهای عربی را تضعیف موقعیت خود در منطقه و جهان می بیند.
درهمین حال، عرصه گزینه های سیاسی این امکان را برای انقلاب های مردمی عربی ایجاد می کند که فلسطین را در انقلاب های خود ببینند و حمله به سفارت اسرائیل در قاهره و انفجارهای متعدد در خط لوله گاز مصر- تل آویو و واکنش ها و اعتراض برای اخراج سفرای اسرائیل از کشورهای عربی نشان از این واقعیت است که فلسطین امروز در قلب انقلاب های مردمی عرب وجود دارد.
مسئله فلسطین امروز در انقلابهای عربی بدون هیاهو مکان خود را باز یافته است و این مسئله در جنبش های انقلابی در جهان از کنفرانس دوربون سال 2001 میلادی در جنوب آفریقا تا اشغال وال استریت در نیویورک و حتی جنبش مخالفان در اسرائیل و پذیرش فلسطین در عضویت یونسکو دیده می شود و همه این مسایل تاکیدی بر آزادی فلسطین در آینده نزدیک از یوغ رژیم صهیونیستی است.
پایان پیام/
نظر شما