به گزارش خبرگزاری شبستان، مقابله های خشونت آمیز بین پلیس و معترضان آمریکایی در دانشگاههای آمریکا به اوج خود رسیده و هر چه بیشتر خشونت نیروهای آمریکایی علیه دانشجویان بیشتر می شود، پیوستن دانشجویان به جنبش اشغال وال استریت هم افزایش می یابد تا آنجا که مورخان این حرکت دانشجویان آمریکایی را بزرگترین جنبش دانشجویان از دهه 1960 دانسته اند.
در حالی که معترضان وال استریت از نابرابری های درآمدی و طماعی های شرکت های سرمایه داری نارضایتی دارند بسیاری از دانشجویان نگرانی های خاص خود مانند قطع بودجه دانشگاهی و ترس از بدهی های وام های سنگین دانشجویی و کمبود فرصت های شغلی پس از فارغ التحصیلی را دارند.
فعال شدن جنبش دانشجویی مقامات آمریکا را به شدت نگران کرده است زیرا آنها می دانند ناراضی بودن دانشجویان که اکثریت جوانان کشور را تشکیل می دهند بسیار بیشتر از ناراضی بودن دیگر اقشار جامعه می تواند برای دولت مشکل ساز باشد.
همچنین ترس و نگرانی ،مقامات آمریکا را بر آن داشته تا در بسیاری از شهرها با استفاده از زور و خشونت به از میان برداشتن اردوگاههای تصرف و دستگیری های وسیع دانشجویان مبادرت ورزند.
در نیویورک، اعتراض کنندگان در دانشگاه باروچ که در اعتراض به افزایش شهریه های دانشگاهی تظاهرات کرده بودند مورد ضرب و شتم پلیس قرار گرفتند و حدود 12 نفر از آنان نیز دستگیر شدند.
رابرت کوهن، استاد تاریخ در دانشگاه نیویورک می گوید که جنبش تصرف در اردوگاههای کالیفرنیا به سرعت در حال سبقت گرفتن از جنبش دانشجویی دهه 1960 است.
در دهه 1960 دانشجویان به عنوان پیشتازان مبارزه با تبعیض نژادی، تبعیض جنبش و جنگ ویتنام دست به اعتراضات دانشجویی گسترده زدند.
جنبش دانشجویی در آن زمان به پیروزی رسید و قوانینی در مورد حضور سیاه پوستاه و زنان در جامعه به تصویب رسید و به کابوس جنگ ویتنام هم پایان داده شد.
جانستون، استاد تاریخ دانشگاه نیویورک در این باره می گوید: آنچه تاکنون در مورد شرکت دانشجویان در جنبش وال استریت مشاهده کرده ایم بسیار شبیه به جنبش دانشجویی است که در اوایل دهه 1960 اتفاق افتاد که در آن شما شاهد تعداد زیادی از فعالان نبودید بلکه شاهد یک هسته دانشجویی متعهد بودید که به سختی برای گسترش عدالت در جامعه فعالیت می کردند در حالی که حمایت چندانی از سوی رسانه ها نمی شدند.
دانشجویان کالیفرنیا تقریباً از سه سال پیش با آغاز رکود اقتصادی در این کشور به طور پیاپی تظاهرات برپا کرده بودند اما به راه افتادن جنبش وال استریت نیروی جدیدی به آنها برای گسترش فعالیت هایشان داد.
دانشجویان آمریکایی در دوران سخت رکود اقتصادی به اندازه کارگزان و طبقه فقیر جامعه ، متحمل خسارت شده اند . همزمان با افزایش کسری بودجه دولت فدرال و دولت های ایالتی ، بسیاری از کمک های مالی به دانشجویان کاهش یافته و از وام های دانشجویی کاسته شده است . ضمن اینکه اصولا چشم انداز روشنی پیش روی دانشجویان بعد از فارغ الحتصیلی وجود ندارد ، زیرا هم اکنون بیش از 15 میلیون نفر از جمعیت فعال آمریکا در صف جویندگان کار قرار دارند . در چنین وضعیتی ، یافتن شغل مناسب برای فارغ الحتصیلان دانشگاهی بسیار دشوار به نظر می رسد .
همچنین به خاطر افزایش این شهریه ها تعداد زیادی از دانشجویان آمریکا بار سنگین وامهای هنگفت دانشجویی را به دوش می کشند به طوری که میزان بدهی دوسوم از فارغ التحصیلان در سال 2010 میلادی به ازای هر نفر 25 هزار و 250 دلار بوده است.
دانشجویان به عنوان قشر نخبه جامعه ، از بی عدالتی عمیق و تضاد گسترده طبقاتی در این کشور آگاه هستند و عامل اصلی بحران مالی آمریکا را بی مسوولیتی سرمایه داران و فساد سیاستمداران می دانند .
مجموع این عوامل سبب شده است که بعد از گذشت چهار دهه ، دانشگاه های آمریکا بار دیگر به مکانی برای اعتراض به وضع موجود بدل شوند .
مورخان معتقدند که جنبش دانشجویی دهه 2010 از جنبش دانشجویی دهه 1960 قوی تر و موثر تر خواهد بود زیرا هم آگاهی و هم انگیزه آنها برای از میان برداشتن فساد اقتصادی و تبعیض در جامعه آمریکایی بیشتر شده است و همین موضوع موجب دلگرمی 99 درصدی ها در داخل و خارج آمریکا شده است .
پایان پیام/
نظر شما