محمود اکرامی فر، شاعر، در گفتگو با شبستان، حوادث روز عاشورا خود مصداق اکملی از زیبایی است، گفت: حقیقت عاشورا همانگونه که حضرت زینب (س) در بارگاه یزید با خطابه ای غرا می فرماید «در عاشورا چیزی ندیدم جز زیبایی»، چیزی جز عشق و زیبایی، گذشت و ایثار نیست، شعر عاشورایی نیز زمانی می تواند به این زیبایی که تجسم والاترین هنرهاست، نزدیک شود که شاعران آئینی بتوانند شمه ای از این زیبایی را بازگویند.
وی با بیان اینکه شعرعاشورایی در طول تاریخ فراز و فرود هایی را تجربه کرده است، گفت: گاهی توجه به این زیبایی ها در شعر افزون تر از دیگر دوره ها است مثل دوره انقلاب اسلامی، اما نگاه شاعر و اینکه چه جلوه ای ازعاشورا را بیشتر دیده نکته ای است که نباید مغفول بماند در هر صورت نباشد «ناز شیرین بی خریدار / اگر خسرو نباشد، کوهکن هست»
این شاعر و پژوهشگر ادامه داد: عاشورا جلوه ای از تجلی عشق به حضرت حق است که مصدر تمام زیبایی هاست و اگر مصدر زیبا باشد همه چیز زیباست و این زیبایی در شعر فارسی به جلوه های مختلفی تجلی و نمود یافته است، گاهی شاعری به این اقیانوس زیبایی می نگرد و در گوشه ای حضرت ابالفضل (ع)را می بیند که مشک بر دوش، در حالیکه خود تشنه لب است، آب به خیمه گاه می برد و دیگری حبیب ابن مظاهر را می بیند که پیش روی حسین (ع) ایستاده تا آن حضرت نماز بخواند و شاعری حرابن یزید ریاحی را می بیند که به سرور شهیدان می پیوندد و روایت خود این صحنه ها، ولو مستقیم، جلوه ای از زیبایی شناسی در شعر عاشورایی است.
اکرامی فرد خاطر نشان کرد: در عصر انقلاب اسلامی توجه به مباحث محتوایی و زیبا شناسانه در شعرعاشورایی رنگ و جلوه ای بیشتر و پررنگ تر پیدا کرد و در این عرصه شاعرانی چون احمد عزیزی ، احمد زارعی، علی معلم، مرتضی امیری اسفندقه، مرحوم طاهره صفار زاده و ... اشعار زیبایی سرودند، اشعار ی که از معروفیت خاصی برخوردار شد، مثلا احمد زارعی در شعر عاشورایی خویش با مطلع، «آنجا که آب/ آب گوارا، سرد/ زیر رکاب و چکمه او می تافت/ او در زلال خویش نظر می کرد/ دریاچة صفا/ بر سینه فرات فروزان بود» حضرت اباالفضل را محور قرار می دهد و در ادامه نیز زیبایی نهفته در حماسه آفرینی های علمدار را با چنین زبانی به رشته تحریر در می آورد: «آن دست تابناک/ با چار چشم بر سر آن آبها گریست/ آنجا که آب/ آب گوارا، سرد/ زیر رکاب و چکمه او می تافت/ او در زلال دوست نظر می کرد».
وی ادامه داد: شاعران دیگر نیز همین دیدگاه را در شعر عاشورایی ارایه می دهند، مثلا در شعری از علی موسوی گرمارودی با این مطلع: «ای تشنه عشق روی دلبند/ برخیز و به عاشقان بپیوند/ در جاری مهر، شستشو کن/ وانگاه ز خون خود وضو کن» جلوه هایی دیگر از عاشورا و این حماسه جاوید به تصویر کشیده شده است از این رو می توان گفت شاعر امروز در پی کشف بیشتر زیبایی های عاشوراست اما شاید قالبی را که برای بیان شعر خود انتخاب می کند متفاوت از دیروز باشد.
سراینده شعر «یا علی گفتیم و عشق آغاز شد» عنوان کرد: در حال حاضر می بینیم که شاعران به زوایای مختلف زیباشناسی واقعه عاشورا تا اندازه زیادی دست یافته اند اما نکات مغفول مانده بسیاری در این باره وجود دارد که باید به آن پرداخت.
وی در پایان گفت: زیباشناسی در شعر عاشورایی، بیشتر در محتوای شعر خود را بروز می دهد و این محتوا اگر چه گاهی حزین و دردناک می شود، اما اغلب نگاه عاشقانه، لطیف و حماسی بر آن حاکم است و این رهیافت متاثر از حوادث کربلاست.
پایان پیام/
نظر شما