خبرگزاری شبستان: تئاتر یکی از مهمترین اشکال هنری است که بشر از آن برای ارائه آمال ،آرزوها،دردها و انتقادات خود استفاده کرده است و در طول سالها،قدرت آن بسیار افزایش است.یکی از قدیمی ترین سالنهای تئاتر پایتخت،این روزها انجام این این رسالت هنری خود را در معرض نابودی می بیند.
از سال 1350 «تئاتر شهر»با حضور در عرضه فضاهای فرهنگی هنری کشور،تئاتر را در میان اقشار مختلف مردم برد. در سالهای اول انقلاب شهید حسین قشقایی با به روی صحنه بردن نمایشها انتقادی خود و شهادت،نام خود را به یکی از سالنهای این تئاتر داد و با اجرای نمایشی از او با نام«نهضت حروفیه»در فروردین 58،تئاتر حتی قبل از سینما،آرمانهای انقلاب اسلامی را به تصویر کشید،اما ساخت و ساز این روزهای متروی تهران،ادامه حیات این بنای تاریخی و زیبا را در معرض خطر قرار داده.
سه سال پیش و با آغاز زمزمه هایی در مورد عبور خط متروی تهران از زیر این ساختمان،هنرمندان بسیاری با تجمعها و اعتراضات خویش،نسبت به عواقب این امر که ویرانی «تئاتر شهر»و از بین رفتن بخش مهمی از ظرفیت اجرای نمایش در کشور بود هشدار داده بودند و گویا در همان زمان،کار از کار گذشته بود و مسیر مترو از کنار پی این بنا می گذشت.این اعتراضات و نگرانیها با توافق مسئولان وقت مترو و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد محدود کردن ساخت و ساز در کنار این بنای تاریخی به پایان رسید و شهرداری تعهد کرد که بنای مترو در کنار این مجموعه با آن متناسب باشد.
اما این روزها دوباره گویا تاسیساتی را برای هواکش مترو در محوطه«تئاتر شهر» نصب کرده اند که قرار است با رشد خود،بخش دیگری از محوطه را ببلعد و شاید فردا هم کلا تئاتر شهر تبدیل به یک ایستگاه اتوبوس یا مترو شود!!
متاسفانه گویا شهرداری تهران با اینکه خود دست به ساخت سالنهای تئاتر می زند،از موجودیت سالنهای فعلی تئاتر حمایت نمی کند و با بی توجهی به قدمت این بنا،تنها به آسفالت و کاشی و لوله اهمیت می دهد.برخلاف اکثر کشورهای دنیا که در آن شهرداری حامی فعالیتهای هنری از جمله تئاتر است،گویا شهرداری تهران فقط قرار است به ظاهر شهر اهمیت بدهد و توجه به قلب معنوی تهران که «تئاتر شهر»از مهمترین نمادهای آن است به اندازه این ظاهر اهمیتی ندارد.
آینده این مرکز هنری و فرهنگی به ادامه این ساخت و سازها در محوطه تئاتر شهر بستگی دارد و شهرداری در صورت ادامه این روند،مسئول هر گونه آسیبی به این بنا خواهد بود.امیدواریم که شهرداران خوابهای مترویی خود را کنار بگذارند و به حفظ قلب تپنده تئاتر در پایتخت بیاندیشند.
پایان پیام/
نظر شما