اختلالات جسمی و روانپزشکی رابطه متقابل دارند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از کرمان؛ دکتر پریسا دیوسالار چهارشنبه شب (10 اردیبهشت) در پاسخ آنلاین به سوالات کرونایی در خصوص طب روان تنی توضیح داد: در طب روان تنی ما انسان را به صورت کل نگاه می کنیم و این طب مبتنی بر این فرض است که ذهن و بدن با هم وحدت داشته و جدا از هم نیستند.

متخصص روانپزشکی و فلوشیپ روان تنی و عضو هئیت علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمان ادامه داد: بنابراین معتقدیم در بررسی تمامی بیماری ها باید عوامل روانشناختی و روانپزشکی مورد توجه قرار گیرد پس اختلالات جسمانی می تواند ناشی از عوامل هیجانی باشد و بالعکس؛ یعنی اختلالات روانپزشکی هم می تواند بر اثر بیماری های جسمی تشدید شود.

وی در پاسخ به سوال فردی که پرسید " 17 سال دارم و درس خواندن برای من سخت است البته در مواقعی که به اجبار می خوانم، نمره و شرایط خیلی خوبی دارم اما در کل برای مطالعه بیشتر تنبلی می کنم، لطفاً راهکاری درباره سستی و تنبلی در انجام کارها و تقویت اراده بدهید" گفت: شما می توانید وقت خود را تقسیم کنید و یک مدیریت زمان برای کارهای خود در نظر بگیرید؛ به طور مثال یادداشت روزانه داشته و کارهایی که در طول روز مثل درس خواندن، غذاخوردن، استراحت کردن، ورزش کردن انجام می دهید را کامل یادداشت کنید و بعد یک جدول برای خود درست کرده و در آن زمان هایی را که دوست دارید صرف فعالیت های خود کنید بنویسید و بعد مقایسه کرده و ببنید دوست دارید چقدر زمان صرف هر فعالیت کنید و در حال حاضر دارید چکاری انجام می دهید.

دیوسالار در خصوص تقویت اراده، ادامه داد: آدم می تواند خود را شرطی کند؛ به این صورت که شما می توانید به خود این وعده را بدهید که مثلاً یک ساعت درس خواندم، ده دقیقه فعالیتی که دوست دارم انجام دهم.

وی در خصوص راه های مقابله با مشکلاتی که باعث افسردگی، فکر و خیال می شود؛ گفت: اگر منظور در شرایط کنونی و به خاطر بیماری کرونا و مسائل قرنطینه پیش آمده؛ افراد می توانند یکسری فعالیت های آرامبخش و مفرح مانند مطالعه کتاب، تماس تصویری با دوستان یا خانواده، ورزش کردن، و ... را انجام دهند اما در خصوص راه های مقابله با مشکلات، اول در مورد آن فکر کنند؛ یعنی هر راه حلی که به ذهنشان می رسد روی کاغذ بنویسند و بعد براساس شرایط موجود و استفاده از مشورت خانواده و بزرگان و دوستان برای خود بهترین راه را انتخاب کرده و آن را در پیش بگیرند.

متخصص روانپزشکی و فلوشیپ روان تنی در پاسخ به این سوال که اخیراً مشکلات جسمی داشتم اما با مراجعه به پزشک گفتند که مشکلات فقط عصبی است؛ مشکل قلب، فشارخون، خواب، ریزش مو دارم و من هم نسبتاً به مشکلات خود حساس هستم؛ می خواستم بپرسم چکار کنم که مشکلات کمتر شوند؟ اظهار داشت: به نظر می رسد شما مشکل اختلال جسمانی دارید و اینکه به شما گفته شده همه چیز عصبی است حتی ممکن است این مشکل را بدتر کند و چون افرادی که این بیماری را دارند نسبت به علائم بدنی خود حساسیت بیشتری نشان می دهند لذا تفسیر و دل مشغولی بیش از حد و سوء تعبیر این نشانه ها که از بدن به مغز شما ارسال می شود ممکن است باعث شود بیماری شما را تشدید کند.

وی ادامه داد: از طرفی هم آستانه تحمل شما نسبت به درد پائین است اگر هر احساسی که در داخل بدن دارید به این تفسیر نکنید که درد دارید؛ ممکن است به شما کمک کند و همچنین توصیه دارم به روانپزشک مراجعه منظم به طور مثال یکبار در ماه داشته باشید و اگر علامت جدی داشتید به پزشک معالج خود مراجعه کرده و پیگیری کنید.

دیوسالار در پاسخ به سوال دیگری مبنی براینکه کودک 4 ساله دارم که تک فزرند است و اصلاً با بچه های دیگر سازگاری ندارد و همیشه دعوا می کند و اسباب بازی خود را به بچه های دیگر نمی دهد، راهنمایی کنید چکار کنم؟ گفت: کودکان معمولاً در سنین 3 تا 4 سال یک حس استقلال طلبی دارند؛ امکان دارد که کودک شما هم به خاطر این حس استقلال طلبی که به صورت طبیعی در همه بچه ها وجود دارد دچار این حالت شده باشد اما امکان این هم وجود دارد که لجباز شده است پس می توانید کودک خود را تحت آموزش قرار دهید و یا با او بازی کرده و به او یاد بدهید زمانی که با بچه های دیگر بازی می کند چطور باید وسائل بازی را بین بقیه بچه ها تقسیم کند و همچنین کودک خود را (بعد از بیماری کرونا) با هم سالان خود بازی کرده و تعامل و رابطه داشته باشد که کمک می کند تا کم کم بتواند راه و روش صحیح تعامل با هم سن و سال های خود را یاد بگیرد.

وی در پاسخ به اینکه تقریباً دو هفته است دچار استرس و اضطراب هستم؛ احساس پوچی و ناامیدی می کنم، پشتم سرد شده و بدنم داغ می شود و اشتهایم نیز خیلی کم و معده درد شدم و نمی توانم غذا بخورم؛ 3 بار دکتر رفتم و دارو عوض کردم و آخرین بار که دکتر رفتم گفت دچار استرس، اضطراب و فکرهای وسواس گونه هستم و به من داروی پرفنازین و کلومیپرامین 10 و سرترالین 100 میلی و آلپرازولام دادند؛ به نظر شما این داروها را مصرف کنم؟ لطفاً راهنمایی کنید، بیان کرد: باتوجه به علائمی که لیست کردید، احتمالاً به بیماری افسردگی دچار شدید و در کنار آن اضطراب هم دارید که می تواند به صورت مختلط دچار بیماری اختلال اضطراب و افسردگی شده باشید؛ اما اینکه به پزشکان مختلف مراجعه کرده و داروهای مختلف داده شده و مصرف نکردید، کار اشتباهی است؛ سعی کنید فقط به یک روانپزشک مراجعه کرده و هر دارویی داد، استفاده کنید و اگر عوارض و مشکلی داشتید مجدداً به همان روانپزشک مراجعه کرده و مشکلات خود را مطرح کنید.

متخصص روانپزشکی و فلوشیپ روان تنی ادامه داد: همچنین در کنار درمان های دارویی، از درمان های غیردارویی مانند مشاوره و صحبت کردن هم می توانید استفاده کنید.

وی در ادامه بیان کرد: برداشت من این است شما علاوه بر افسردگی، اضطراب نیز دارید؛ این اضطراب ناشی از چیست؟ آیا به خاطر بیماری کرونا است یا خیر؟ بنابراین برای اضطراب می توانید درمان های غیردارویی دیگر مانند آرام سازی عضلانی (ریلکسیشن) استفاده کنید که به صورت بالارونده عضلات خود را (از سمت پا تا بالا) منبسط و منقبض کرده و همچنین می توانید روی تنفس خود تمرکز داشته باشید و به این ترتیب کمک می کند تا یک مقدار آرام شوید و اضطراب شما کاهش پیدا کند.

دیوسالار در پاسخ به فردی که پرسید " دخترم 5 سال دارد و نمی تواند در اتاق خواب خودش بخوابد اگر از کنار او بلند شوم با گریه بلند می شود و همچنین از صدای اذان و دعا ناراحت شده و تلویزیون را خاموش می کند، لطفاً راهنمایی کنید" توضیح داد: جدا کردن فرزند از مادر و بردن او در اتاق خود باید تدریجی باشد و الان نیز هم یک مقدار دیر شده و باید زودتر اقدام می کردید اما اشکالی ندارد و می توانید الان این کار را انجام دهید پس سعی کنید تا زمانی که کاملاً به خواب می رود در کنار او بنشینید و برای او کتاب خوانده یا قصه بگویید و یک چراغ خواب برای او روشن کنید و برای او توضیح دهید زمانی که او خوابید، شما به اتاق خود می روید.

وی ادامه داد: اینکه دختر شما در زمان دعا و اذان ناراحت می شود و تلویزیون را خاموش می کند به این دلیل است که کودک به والدین خود نگاه می کند؛ شاید در هنگامی که صدای اذان و دعا بلند می شود آن زمان شما به او توجه نمی کنید و یا اینکه زمانی که شما دعا می خوانید، او آن را اشتباه تفسیر کرده و شاید احساس ترس و اضطراب می کند لذا خوب است که از او سوال کنید چرا زمانی که صدای اذان یا دعا می شود تلویزیون را خاموش می کنی؟ پس با او همدلی کرده و به صحبت او گوش کنید و دلیل او را بشنوید زیرا کمک می کند تا این مسئله هم حل شود.