به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، چندی پیش یکی از زنان قربانی اسیدپاشی برای اولین باردر ایران به عنوان مدل لباس های مجموعه فرهنگی هنری ماهورا را بر تن کرد، این اتفاق حاصل همکاری این مجموعه با انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی بود؛ شاید نکته قابل توجه در این اقدام حمایت از زنان آسیب دیده و بازگرداندن آنها به اجتماع بوده است و اینکه زیبایی تنها در چهره خلاصه نمی شود، درباره این رویداد با «آمن خادمی»، طراح لباس و مدیر مجموعه فرهنگی _هنری ماهورا و طراح عروسک بومی ایرانی به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
چرا از زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدل لباس استفاده کردید؟
یک اعتقادی که دارم این است که زن بالذات و جدا از ویژگی های ظاهری که دارد زیباست و وقتی که کسی قربانی اسیدپاشی می شود در واقع آن شخصی که این کار را انجام داده می خواسته که مهم ترین ویژگی از نگاه خودش یک زن را نشانه بگیرد که بتواند آن زن را افسرده و خانه نشین کند و با این هدف این اسیدپاشی را انجام داده است .در واقع من میخواستم با این کار بگویم که درست است که نگرش فرد اسیدپاش این بوده که اگر اسید به صورت یک زن بپاشد تا او را خانه نشین و افسرده کند ولی ما می آییم از این زن به عنوان مدل لباس استفاده می کنیم.
آنچه در نگاه اول از یک مدل همگان انتظار دارند داشتن ویژگی های خاص است ؟
بله؛ درست است همه توقعی که از یک مدل دارند این است که یک ویژگی خاص داشته باشند مثلا قد بلند رنگ پوست مو و چشم فلان داشته باشند؛ یعنی کسی که مدل می شود باید یک ویژگی های بصری خاص داشته باشد تا به عنوان مدل جلوی دوربین قرار بگیرد؛ ما می خواستیم با این اقدام این تابو شکنی را انجام بدهیم یعنی بگوییم که خود زن زیباست و فرد اسید پاش با سوزندن پوست یک زن نمی تواند زیبایی ذاتی را از او بگیرید.
ایده استفاده از زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدل لباس از چه زمانی در ذهن شما شکل گرفت؟
سال 98 بود که ایده استفاده از زنان قربانی اسیدپاشی برای این پروژه به ذهنم رسید قبل از آن هم من از زنان با چهره های طبیعی که کمترین آرایش و کمترین جراحی صورت را داشته باشند به عنوان مدل لباس استفاده می کردیم که بازخورد جالبی نمی گرفتم و گفته می شد که چرا مدل های شما ساده هستند و آرایش ندارند؛ در همین زمینه جدا از نگرشم به اینکه زن بالذات باید زیبا باشد دنبال چهره های خاص می گشتم که بتوانم آنها را با میکاپی که به مدل و فرم لباس بخورد انتخاب کنم اما بعد دیدم که ما به ازای واقعی اینها در جهان بیرونی وجود دارد .
استفاده از زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدل با موافقت انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی انجام شد؟
بله؛ من در آذرماه سال 98 درخواستی را به انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی فرستادم و مورد موافقت قرار گرفت که از این دوستان به عنوان یک پروژه استفاده کنم و آنها سه نفر را معرفی کردند و کار در حدود پنج ماه طول کشید.
چرا زمان پروژه استفاده از زنان قربانی اسیدپاشی به عنوان مدل طولانی شد؟
دلیل اینکه این پروژه طولانی شد این بود که من اعتقاد دارم که لباس هایی که برای این عزیزان طراحی می کنم باید خاص باشد و با توجه به اینکه ایران را در دنیا به صنایع دستی اش می شناسند باید بر روی لباس ها حتما کار دست انجام شود و فرم لباس ها باید لباس خاص باشد که در واقع این موضوع به چشم بیاید؛ هم طراحی لباس ها طول کشید؛ البته قرار بود که این یک پروژه یکساله باشد که ما به دلایلی مجبور شدیم خیلی زود آن را رونمایی کنیم.
نظر شما