آیت الله «سیدحسین آیت اللهی» شاگردی از مکتب جعفری

خبرگزاری شبستان- جهرم:

برگ برگ تاریخ شهرستان جهرم برگرفته از زندگی بزرگان و رادمردانی است که در فراز و نشیب های این شهر نقش آفرینی کرده و نام خود را بر تارک دیار دارالمومنین برجسته کردند.

نقش علمای شهرستان جهرم نه تنها در این شهر و استان فارس بلکه در کشور پهناور ایران جاری و ساری بوده و گواه آن سخنان بزرگانی همچون بنیانگذار کبیر انقلاب حضرت «امام خمینی (ره)» و رهبر معظم انقلاب آیت الله «خامنه ای» است که در برهه های مختلف از این بزرگان به نیکی یاد کرده اند.

از جمله این عالمان بزرگ و تاریخ ساز شهرستان جهرم، آیت الله «سیدحسین آیت اللهی» است؛ مردی که نقش آن در تربیت مردم این شهر بر هیچ کس پوشیده نبوده و حاصل رهنمودهای وی در طول عمر بابرکتش تقدیم یک هزار و 200 شهید گلگون کفن از دیار دارالمومنین جهرم به ایران اسلامی بوده است.

شجاعت و مجاهدت، انس عمیق با نهج البلاغه و صحیفه سجادیه، زهد و پارسایی، پاکی، صداقت، مردمی بودن، خطابه های آتشین و دیگر صفات پسندیده از ویژگی هایی است که آیت الله آیت اللهی را در دل مردم جای داده بود.

سید حسین آیت اللهی که بود

«سید حسین آیت اللهی»، در روز دوم آبان ماه سال 1310 در خانواده ای که با نور آیات منور و با عطر احادیث آشنا بود، در راه یکی از سفرها که پدرش به همراه خانواده از لار عازم شیراز بود در شهر جهرم چشم به پهنه گیتی گشود.

وی دوران کودکی و نوجوانی خود را با رنج سال های تبعید پدر و غربت و تنهایی سپری کرد و در آغاز جوانی به علت شوق وافر به تحصیل علم، قدم در راه تحصیلات علوم دینی گذاشت و پس از طی مراحل مقدماتی در شیراز، از محضر علمایی همچون «سید محمدکاظم آیت اللهی»، «سید محمدکاظم آیت اللهی» و «شیخ ابوالحسن حدائق» بهره برده و در نهایت به محضر درس عالم وارسته آیت الله «بهاءالدین محلاتی» راه یافت و دوره سطح را در حضور آن مرجع بزرگ به پایان رساند.

روح مبازراتی و ظلم ستیز این عالم مجاهد سبب شد فریاد او علیه ابتذال و بی بند و باری حکومت پهلوی در همه جا طنین انداز و در محضر درس آیت الله محلاتی به عنوان طلبه مبارز و فریادگر معرفی شود؛ تا اینکه به علت یک بیماری سخت مجبور به عزیمت به تهران جهت مداوا شد و در آنجا در یکی از مدارس علوم دینی ساکن شد.

آن سال ها همزمان با قیام آیت الله کاشانی بود که سید حسین فرصت مناسبی یافت تا به صف مبارزان علیه استعمار به رهبری آیت الله کاشانی بپیوندد.

علاقه بسیار این عالم بزرگ به علم و دانش، او را برای ادامه تحصیل به شهر قم کشانید تا برای تکمیل تحصیلات عالی و به دست آوردن دانستنی های تازه در جوار حرم حضرت فاطمه معصومه کسب فیض کرده و در محضر اساتیدی همچون آیت الله «سلطانی طباطبایی»، آیت الله «بروجردی»، آیت الله «علمایی» استفاده کند.

اوج شکوفایی علمی و معنوی وی گام نهادن در محضر درس مرشد و مرادش حضرت «امام خمینی» بود.

در راه جهرم

در اوج سال های ظلم و بیداد حکومت پهلوی و سلطه خان ها، عده ای مردم جهرم که از ظلم دست نشاندگان دستگاه طاغوت به ستوه آمده بودند و پناهگاه خود را در یافتن انسانی ظلم ستیز و وارسته جستجو می کردند، دست به دامان مرجعیت شده و از مرحوم آیت الله «سید عبدالمحمد آیت اللهی» که در تبعید در شیراز به سر می برد درخواست کردند که فرزند خود «سید حسین» را جهت ارشاد و رهبری مردم به جهرم بفرستد.

آیت الله «سید حسین آیت اللهی» با توجه به اشتیاق وافر به تحصیل علوم دینی به ویژه محضر درس امام خمینی ابتدا عزیمت به جهرم را قبول نکرد اما در یکی از دیدارها که عده ای از اهالی جهرم به محضرش رسیده و از ظلم هایی که توسط خوانین و عمال حکومت بر مردم رفته سخت گفتند، روح هدایت گر و نجات بخش وی سفر به جهرم را لازم دانسته و هجرت الی الله خود را آغاز کرد.

اقامه نمازجمعه

در سال 1340 و پس از فوت آیت الله «سید علی اکبر آیت اللهی» در جهرم که مسئولیت اقامه نمازجمعه را پس از پدر و برادر ارشد خود بر عهده داشت به درخواست مردم و موافقت آیت الله «سید عبدالمحمد آیت اللهی»، فرزندش سید حسین در سنگر نمازجمعه قرار گرفته و با خطبه های آتشین و حماسی، روح و جان مردم تشنه حقیقت و معرفت را سیراب کرد.

اولین نمازجمعه را در مسجد امام حسین (ع)، که پایگاه مبارزاتی و ارشد جد و عموی بزرگوارش بود اقامه کرده و سپس به علت ازدحام جمعیت و کمبود فضا پس از مدتی محل اقامه نمازجمعه را به مسجد قبله دعا که بعد از پیروزی انقلاب به نام «امام خمینی» نامیده شد، منقل کرد.

مبارزه بر علیه ظلم

در سال 1340 و 1341 ماجرای انجمن های ایالتی و ولایتی فرصتی را پدید آورد تا امام خمینی (ره) در رهبریت قیام و روحانیت ایفای نقش کند؛ سید حسین با شناختی با شناختی که از امام داشت از همان ابتدا همراه با نهضت ایشان شد و به تبلیغ نام و نهضت او پرداخت.

ساواک که با دستگیری های متعدد و ممنوع المنبر کردن وی نتوانسته بود کاری از پیش ببرد عرصه را بریاران انقلاب تنگ کرد و رفته رفته جهرم تبدیل به یکی از کانون های انقلاب و در این شهر حکومت نظامی اعلام شد اما او تا آخر با جایگاه والای شخصیتی، علمی، مبارزاتی و مبارزاتی و در نهضت امام خمینی،  محکم ایستاد و به یارانش در استقامت داد.

زندان، حصر، ممنوع المنبر کردن و تبعید نیز وی را هیچ گاه از صحنه مبارزه خارج نکرد و در طول دوران مبارزه هر مکانی را پس از اندک زمانی به پایگاهی قوی جهت نشر اندیشه های اسلام ناب محمدی و راه و خط امام مبدل می کرد.

پیروزی انقلاب

پس از پیروزی انقلاب و نقشی که آیت الله آیت اللهی در تشکیل و تثبیت نهادها و سازمان های انقلابی داشت، هشت سال دفاع مقدس، فضایی را فراهم آورد که فصلی زرین به کارنامه مبارزاتی وی افزوده کند.

سید حسین چون شریک رنج توده های آسیب دیده بود و با آنان می زیست و درد و رنجشان را رنج خود می دانست هرگز در کنار سرشک آنان، رنج عافیت نمی گشود و همای سعادت را در مجاورت مردم می دید.

سرانجام روح ملکوتی آیت الله «سید حسین آیت اللهی» پس از تحمل رنج و درد بیماری در صبحگاه یکشنبه 25 دی ماه 1379 و در ایام شهادت امام صادق (ع)، تا شاخسار جانان پرکشید و به لقاء الله پیوست.

پیکر مطهر این عالم مجاهد با استقبال پرشور مردم تشییع و بنا به وصیتش در جوار شهدای قبرستان رضوان شهرستان جهرم به خاک آرمید.

در پی ارتحال آیت الله آیت اللهی، رهبر معظم انقلاب نیز پیامی صادر کردند که در بخشی از این پیام آمده است: «.. آن سید شریف و عزیز، بی شک از جمله حسنات روزگار و از برجستگان روزگار و از برجستگان بیت رفیع مرحوم آیت الله العظمی حاج سید عبدالحسین لاری و از ستارگان فروزان این مجموعه نورانی محسوب می شدند. دوران جوانی و بخش اعظم عمر با برکت ایشان در راه دفاع از دین و از حقیقت و مجاهدت در راه خدا و خدمت به مردم گذشته است. یقینا مردم صمیمی و با صفای آن سامان تا مدت های طولانی خاطره صفا و معنویت و شجاعت و پارسایی این بزرگوار را از یاد نخواهند برد.»