به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، شهروز حقی سرود را آواز دسته جمعی همراه با هیجان و نشاط تعریف کرد و گفت: مضامین و محتوای سرود، ملی، میهنی، مذهبی و ارزشی است. به بیان دیگر مضامین شخصی، کم ارزش و یا ضد ارزش در سرود جایگاهی ندارد.
حقی یکی از تفاوت‌های سرود با ترانه را در استفاده از مفاهیم جمعی و اجتماعی آن دانست و تصریح کرد: مفاهیم در ترانه می‌تواند شخصی یا فردی باشد، اما زبان و محتوا در سرود نباید شخصی، عامیانه و خارج از چارچوب ارزشی جامعه باشد.
وی ادامه داد: اینطور نیست که اگر آهنگی انقلابی به صورت تک‌خوان اجرا شود، آن را سرود ندانیم، چرا که بسیاری از بزرگان موسیقی در اوایل انقلاب به‌دلیل حال و هوای جامعه کارهایی با ساختار سرود را به‌صورت تکی اجرا کردند.
این آهنگساز کم‌اقبال بودن سرود در بین مردم و جوانان را به نیازهای اجتماعی جامعه مربوط دانست و تصریح کرد: موسیقی برای بشر یک پدیده پیچیده ذهنی و اجتماعی است. در سال‌های اخیر سلیقه و میزان مصرف موسیقایی افراد مانند طرز لباس پوشیدن یا صحبت کردن آن‌ها تغییر کرده است. این اتفاق طبیعی است چرا که در آن زمان، شور انقلابی حاکم بود و بسیاری از خوانندگان و گروه‌ها به صورت خودجوش، آثار حماسی و انقلابی تولید می‌کردند.
وی ادامه داد: جامعه امروز شرایط جنگ و انقلاب آن دوران را ندارد و در چنین شرایطی، پایین بودن مصرف موسیقی حماسی طبیعی است.
حقی مدیریت نکردن سلیقه موسیقایی مردم را دلیل دیگری برای کم‌اقبال بودن سرود مطرح کرد و افزود: سلیقه موسیقایی مردم تابع آموزش موسیقی در کشور است، اما رسانه‌ها و نهادهای ذی‌ربط، تربیت و مدیریت سلیقه موسیقایی مردم را رها کرده‌اند.
وی رفتار برخی از صاحب فکران و مسئولین درباره موسیقی را نامناسب تلقی کرد و تأکید کرد: برخی از مسئولین این حوزه به جای حل مسائل و مشکلات، آن را از جلوی چشم دور و مسئولیت را از گردن خود ساقط می‌کنند. همین هم سبب شده تا هیچ برنامه‌ای برای میزان مصرف موسیقی و نوع آن برای گروه‌های مختلف سنی وجود نداشته باشد.
این موسیقیدان سرود را بیشتر از هر جای دیگری به آموزش و پرورش وابسته دانست و گفت: آموزش و پرورش در سال‌های گذشته، سرود را تنها به عنوان فعالیتی برای مدرسه نگه داشته و هیچ خبر و محتوایی را از جشنواره‌های سرود دانش‌آموزی اعلام نمی‌کند و در این زمینه خوب عمل نکرده است.
شهروز حقی ورود و فعالیت افراد بی‌اطلاع در این حوزه را باعث ضربه جبران‌ناپذیری به بدنه سرود دانست و ادامه داد: موسیقی به عنوان مؤلفه‌ای مهم در فرهنگ، نیاز به متولیان متخصص دارد؛ چرا که مدیریت سلیقه مردم کاری نهادی و تخصصی است و تنها پول خرج کردن، سبب رشد کیفی این حوزه نمی‌شود.
وی ادامه داد: متأسفانه در ساختار آموزشی و فرهنگی کشورمان برای سرود، جایی بیش از فعالیت آموزشی و پرورشی در مدرسه تعریف نشده است. افراد متخصص و نهادهای متولی باید برای ارتقاء و کیفیت آن برنامه‌ریزی کنند.
این آهنگساز تولید سرود برای موضوع و زمانی خاص را دلیلی بر تاریخ مصرف‌دار بودن آن اثر ندانست و گفت: اگر در هر اثر هنری، محتوا و مسائل ارزشی غلبه داشته و از کیفیت، جایگاه و ارزش هنری نیز برخوردار باشد، ماندگار خواهد ماند. همان‌طور که نمونه‌های بسیاری از کارهای قبل و بعد از انقلاب وجود دارد که قدیمی نشده و همچنان در حافظه جمعی مردم باقی مانده است.
وی در پایان ترجمه اثر موسیقیایی را به دلیل وجود پیوندهای خاص زبانی، مناسب ندانست و تصریح کرد: اثر موسیقایی کلام‌دار با ترجمه تخریب می‌شود چرا که در آن پیوندهای زبانی و موسیقایی وجود دارد و با ترجمه کردن، دیگر به خود اثر شبیه نیست و تنها به فهم شعر کمک می‌کند.
شهروز حقی متولد ۱۳۵۷، آهنگساز، موسیقیدان و مدرس این حوزه است. مدیر اداره نظارت و ارزشیابی دفتر موسیقی وزارت ارشاد، آهنگسازی برای سینما و تلویزیون، ساخت سرودهای رسمی برای نهادها و مؤسسات مختلف، داوری، دبیری و عضویت در تشکیلات اجرایی جشنواره‌های متعدد سرود و موسیقی و عضو کانون آهنگسازان سینمای ایران بخشی از فعالیت هنری حقی است.
نظر شما