برای تحقق راهبردهای سند فرهنگ سلامت تعیین اهداف اختصاصی ضروری است

به گزارش خبرگزاری شبستان، دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در گزارشی با عنوان «وضعیت سواد سلامت در جامعه ایران» آورده است: سواد سلامت عاملی مهم در ارتقای دانش و نگرش افراد نسبت به موضوع سلامتی است و از این رو نقش مؤثری در خودمراقبتی افراد، بهبود شاخص‌های سلامت و کاهش هزینه‌های بهداشتی درمانی خانوارها و نظام سلامت ایفا می‌کند.

این گزارش ‌افزود: بیشتر کشورهای توسعه یافته در سیاست‌های ملی خود بر این مهم تأکید دارند و برنامه‌های لازم برای ارتقای آن را طراحی و اجرا می‌کنند. بررسی اسناد بالادستی در ایران نشان می‌دهد، در بعد سیاستگذاری تأکید کافی بر ارتقای سطح سواد سلامت جامعه شده است.

دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش‌های مجلس تصریح کرد: ضعف در تولید داده‌های مورد نیاز در این حوزه، رصد میزان موفقیت و کارآمدی اقدامات حوزه اجرایی را غیرممکن یا بسیار سخت کرده است. با این حال شواهد موجود در حوزه اجرایی نشان دهنده آن است که برنامه‌های دولت‌ها در اجرای سیاست‌های فوق کافی و مؤثر نبوده است. به طوری که براساس نتایج مطالعات؛ سواد سلامت جامعه اعم از جامعه عمومی، گروه‌های آسیب‌پذیر و بیماران در سطح مطلوبی قرار ندارد.

این گزارش یادآور شد: همچنین ارزیابی مطالعات انجام شده در حوزه سواد سلامت، نشان دهنده ضرورت ساماندهی، طراحی و اجرای هدفمند آنها در دوره‌های زمانی مشخص است تا ضمن استفاده بهینه از بودجه‌های تحقیقاتی، نتایج آنها قابلیت مقایسه‌ای داشته و به عنوان ابزارهای مناسب برای رصد عملکرد حوزه اجرایی و بازنگری سیاست‌های موجود در حوزه سواد سلامت جامعه استفاده شوند.

دفتر مطالعات اجتماعی مرکز پژوهش‌های مجلس عنوان کرد: موضوع سواد سلامت در اسناد و قوانین بالادستی به ویژه سیاست‌های کلی سلامت به خوبی مورد توجه قرار گرفته است. لذا در حوزه تقنین ضرورتی به تصویب قوانین جدید در این حوزه وجود ندارد، ولی لازم است نظارت بر حسن اجرای آنها به صورت جدی در دستور کار قرار گیرد. در حوزه اجرا نیز لازم است اهداف اختصاصی در جهت تحقق اهداف و راهبردهای سند ارتقای فرهنگ سلامت کشور تعیین شوند.

این گزارش اضافه کرد: در تعیین اهداف و اجرای سند ارتقای فرهنگ سلامت کشور موضوعات و نکاتی همچون ارزیابی وضعیت موجود، بازبینی برنامه‌های کنونی و طراحی مداخلات برای گروه‌های مختلف با جلب مشارکت جامعه، تمرکز منابع و تقویت هماهنگی بین بخشی، تقویت ظرفیت‌های کنونی و استفاده از ظرفیت‌های بالقوه، باید مورد توجه قرار گیرند./