به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، سخنان حجت الاسلام والمسلمین دکتر «حسن روحانی»، رئیس جمهوری درباره برگزاری عزاداری های محرم حسینی همراه با رعایت پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری های اجتماعی در عین استقبال گسترده مردمی، با برخی انتقادها و هجمات هم مواجه شد.
در بررسی ضرورت های برگزاری باشکوه مجالس حسینی حتی در ایام شیوع کرونا و نقشی که مساجد می توانند در برگزاری کم‌خطر و بدون ریسک این مراسم ها ایفا کنند با حجت‌الاسلام «حسن رضایی‌مهر»، استاد حوزه و دانشگاه و پژوهشگر و مولف دینی گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
طرح برگزاری عزاداری های محرم در مساجد و هیئت ها در شرایط شیوع کرونا سبب بروز این شائبه و برخی انتقادها شده که چرا مجالس عروسی و عزا باید لغو شود اما مجالس عزای حسینی نه، چه پاسخ مستدلی در این باره وجود دارد؟
این بحث از چند وجه قابل بررسی است؛ عروسی و عزا مسئله ای شخصی است اما عزاداری امام حسین(ع) پدیده ای عمومی است و اهمیت عام دارد لذا قیاس این دو مع الفارق و غیرمنطقی است. یعنی نباید امری شخصی را با مسئله ای عام و موردنیاز عموم جامعه مقایسه کرد. به عبارت دیگر فرق است بین عزاداری های شخصی با عزاداری بر مصائب آل الله(ع)، چون همانطور که حیات و شهادت آن حضرات(ع) باعث پویایی می شود، گرامیداشت یاد و نام شان از طریق برپایی مجالس شادی و عزا هم، سبب احیای قلوب می شود.
در روایات و آموزه های دینی بر احیای قلب تاکید بسیار شده که نتیجه آن رسیدن به سعادت ابدی است و از راه های این احیای قلب، احیای شعائر الهی و زنده نگاه داشتن نام اهل بیت(ع) است که مهمترین وجه آن احیاء و زنده نگاه داشتن عاشورای حسینی و پیام تاریخی آن است.
چه اهدافی بر برگزاری عزاداری های محرم مترتب است و در این شرایط شیوع کرونا چه برکاتی می تواند برای جامعه داشته باشد؟
هدف مترتب بر عزاداری های محرم بسیار بالا است و قابل قیاس با تجمعات فردی و شخصی ما نیست. احیای عزاداری حضرت سیدالشهداء(ع)، جامعه و دنیا را از هدایت قلبی و معنویت برخوردار می کند. لذا نتیجه می گیریم که برنامه های محرم و عزاداری حضرت سیدالشهداء(ع) امری عمومی با هدف کلان است و نتیجه ای عام المنفعه دارد و در پرتوی آن دل ها به خدا نزدیک می شود و آرامش می گیرد.
هدف حیات و عبودیت های ما قرب است که در این عزاداری ها تامین می شود البته برگزاری مجالس عزا و عروسی های شخصی هم اگر با رعایت پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری های اجتماعی شود، ایرادی ندارد اما تجربه های اخیر نشان داده که این مجالس مشکل ساز و عامل شیوع گسترده کرونا بوده است.
با توجه به تجربه موفق مراسم احیای شب های قدر در مساجد، آیا می توان انتظار داشت که در عزاداری های محرم هم این تجربه موفق تکرار شود؟
تاکید بر برگزاری مراسم های مذهبی در مساجد بر رعایت شرایط و ضوابط بهداشتی است. باید توجه داشت تدین ما با علم پزشکی و بهداشت مغایرتی ندارد و بر رعایت اصول در مجالس حسینی هم تاکید می شود و اکنون که مسئله برگزاری عزاداری های محرم مطرح شده، مشروط به ضوابط و پروتکل های بهداشتی است.
همانطور که بیان شد احیای امر حضرت سیدالشهداء(ع)، احیای قلوب است و ایشان در لسان روایات، «سفینه (کشتی) نجات» معرفی شده اند لذا نمی توان و نباید از عزاداری حضرت(ع) و ظرفیت های بی بدیل آن چشم‌پوشی کرد
این شور حسینی، حرارت ابدی در قلب ها ایجاد کرده و مانع از غفلت و نسیان می شود و لذا نمی توان آن را نادیده گرفت.
در این میان، مساجد این ظرفیت را دارند که با رعایت پروتکل ها و فاصله گذاری های اجتماعی، مجالس حسینی را به خوبی برگزار کنند چنان که تجربه موفق شب های قدر را رقم زدند. مساجد ظرفیت بالایی در پاسخگویی به شبهات دارند و می توانند در عین اهتمام به گرامیداشت شعائرالله، با تشکیل هسته های فکری اعتقادی، به شبهات هم پاسخ دهند.
برخی می گویند بازگشایی مساجد و دیگر اماکن مذهبی در اوج گیری مجدد کرونا تاثیر داشته است، پاسخ این ادعا چیست؟
هر ادعایی قابل اثبات و قابل قبول نیست؛ مساجد و حسینیه ها اگر ضوابط پزشکی و قواعد بهداشتی را رعایت کنند می توانند میزبان عزاداری ها و مجالس امام حسین(ع) باشند، اینکه ما پروتکل ها را رعایت نکنیم به مسجد و هیئت ربطی ندارد به عملکرد ما باز می گردد.
از دیگر سو باید توجه داشت شبهات علیه اماکن مذهبی و مساجد با شیوع کرونا دو وجه داشت، یکی حمله به کارکردها و برکات حضور در مسجد در حالی که مسجد محل درمان امراض و نیازهای معنوی انسان است همانطور که در بیمارستان امراض جسمی درمان می شود.
به طور قطع درمان نیازها و امراض معنوی به مراتب بر امراض جسمی مقدم است چراکه حتی با وجود سلامت جسم، بدون دیانت و معنویت انسان گرفتار امراض روحی می شود. لذا طرح شبهاتی مثل اینکه کسی بگوید چون بیمارستان کم داریم این همه مسجد و امامزاده برای چیست، سوالی از پایه غلط است.
دوم اینکه، در نظام اسلامی ایران ظرفیت های پزشکی از ابتدای انقلاب نسبت به قبل از آن تقریباً 40 برابر شده است، قبل از انقلاب چند دانشگاه و دانشکده پزشکی داشتیم و اکنون چطور است؟
خوشبختانه ایران اسلامی در مبارزه با کرونا و تامین تجهیزات پزشکی و رسیدگی به بیماران بسیار خوش درخشید، اینکه بگوییم مساجد پرتعداد هستند و بیمارستان ها کم‌تعداد، مغالطه است و بیشتر وجه جنگ روانی دارد.
آنچه مساجد و مسجدی ها در ایام شیوع کرونا برای مقابله با این ویروس منحوس و کمک به آسیب دیدگان اقتصادی آن انجام دادند چقدر خدمات و کارکردهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را به منصه ظهور رساند و توانست به شبهات و هجمات پاسخی درخور و عملی دهد؟
یکی از بهترین اهرم ها و محورهای مقابله با کرونا و همراهی با مدافعان سلامت، مساجد بودند، در مساجد خدماتی همچون اعزام گروه های جهادی به بیمارستان ها و تجهیز اموات کرونایی صورت گرفت، کمک های مومنانه در مساجد برای محرومان و آسیب دیدگان اقتصادی از این شیوع، جمع آوری و توسط مسجدی ها توزیع شد.
تولید ماسک، دستکش، گان و شیلد و توزیع رایگان بین مردم و محرومان هم از دیگر وجوه همت مساجد و مسجدی ها در مقابله با کرونا بود، در واقع مساجد در این ایام نشان دادند همانطور که مسجد در زمان پیامبر(ص) محل درمان دردهای جسمی، روحی اقتصادی و سیاسی بود امروز هم همین کارکردها را دارد و توانست در مقابله با کرونا خوش بدرخشد چنان که نیروهای جان‌برکف از مساجد به پا خاستند و عملکرد آنها در مقابله با کرونا، شبهات را دفع و رفع می کند.
نظر شما