خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی، مریم داوری: بیماری کرونا تغییر بسیاری در سبک زندگی مردم داده است. با شیوع این بیماری بسیاری از برنامه های آموزش، فرهنگی و مذهبی تعطیل شد و ادامه دار شدن این شرایط مسئولان را بر آن داشت که این برنامه ها را در قالب های متفاوت و به شکل مجازی برگزار کنند. ابعاد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و مذهبی جوامع تحت تاثیر کرونا قرار گرفته است. این مساله فرصت ها و تهدیدهایی را برای افراد و جوامع ایجاد کرده است. با ادامه این روند چاره ای جز تغییر نگرش و تلاش برای تبدیل تهدید ها به فرصت ها و استفاده حداکثری از ظرفیت های موجود، وجود ندارد. بعضی از نویسندگان و شاعران کلاسهای داستان نویسی، قصه گویی و شعر را در فضای مجازی تشکیل دادند. «ظریفه روئین» از جمله این نویسندگان است که در این زمینه گفتگویی با وی ترتیب دادیم. روئین برای سه گروه سنی کودک، نوجوان و بزرگسال می نویسد. باغ شیشه ای، نقاشی ها حرف می زنند، گربه ستاره را خورد، از اینجا تا بهار، ایلیا پسر خوب بابا و استاد فضایلی از جمله کتابهای این نویسنده است. متن گفتگو با روئین بدین شرح است:
با توجه به شیوع بیماری کرونا چه کلاسی در فضای مجازی تشکیل دادید؟
قبل از شیوع کرونا کلاس های داستان نویسی برگزار می کردم. با توجه به شیوع کرونا و اعمال محدودیت ها تصمیم گرفتم که این کلاسها را به صورت مجازی تشکیل دهم. کلاس های داستان نویسی را از اسفند ماه سال قبل برگزار کردم و این کلاسها همچنان بعد از گذشت هفت ماه در حال برگزاری است. عناصر داستان را در دوره شش جلسه ای برگزار می کردم. با مجازی شدن کلاس، زمان آنرا را بیشتر کردم تا استفاده و بهره مندی مخاطبان بیشتر شود. افرادی که مبانی داستان را می گذراندند وارد مرحله نقد و بررسی کتاب می شوند.در ضمن بنده کلاسهای مجازی خود را تک نفره برگزار می کنم.
چرا کلاسهای داستان نویسی مجازی خود را به صورت تک نفره برگزار می کنید؟
کلاس های مجازی خود را تک نفره برگزار می کنم زیرا معتقدم کارایی و نتیجه به این شکل نسبت به کلاس های چند نفره مجازی بیشتر است.
تفاوت عمده کلاسهای حضوری و مجازی چیست؟
در کلاس های حضوری، شور و هیجان بیشتر است و در کلاس های مجازی، تعمق بیشتر است.
استقبال از کلاسهای داستان نویسی که به صورت مجازی برگزار می کنید، چگونه است؟
خوشبختانه هنرجویانم راضی هستند و استقبال خوبی کردند. فکر نمی کردم که استقبال تا این حد باشد.
مزایای کلاسهای آموزشی که به صورت مجازی برگزار می شود،چیست؟
سوالات خوبی در کلاسهای مجازی که برگزار می کنم، مطرح می شود. در کلاس های حضوری ممکن است افراد در سوال کردن دچار تردید شوند و برخی که خجالتی هستند از پرسیدن حذر کنند اما در فضای مجازی این طور نیست. برای بنده تجربه خوبی بود که می توان از فضای مجازی استفاده کرد و نتیجه خوبی نیز گرفت. علاوه بر این، کلاس ها به طور مجازی، گستره زیادی دارد زیرا محدودیت مکانی ندارد. به عنوان مثال بنده کلاس های داستان نویسی را در کرج برگزار می کردم اما الان حتی از خارج از کشور هنرجو دارم. شرکت در کلاس های حضوری در تهران برای کسانی که شهرستان هستند به خاطر رفت و آمد، سخت است اما الان می توانند به راحتی در کلاس هایی که مجازی برگزار می شود، شرکت کنند.
برگزاری کلاسهای مجازی چه دشواری هایی برای شما دارد؟
کلاس های مجازی برای معلم سخت تر است، به عنوان مثال من برای کلاس های حضوری در دو ساعت، 15 هنرجو داشتم که الان این دو ساعت تبدیل به 12 ساعت شده است چون کلاس ها را تک نفره برگزار می کنم. البته برخی از کلاس های داستان نویسی مجازی گروهی برگزار می شود و حتی استاد برای همه یک وویس می گذارد اما من با تک تک بچه ها کار می کنم و به فراخور نیاز هنرجو آموزش می دهم و وویس می گذارم، بدین ترتیب برای من معلم سخت تر می شود و روی صدا و انرژی من اثر می گذارد، همچنین وقت بیشتری از من گرفته می شود.
با توجه به اینکه دانشجویانی از شهرهای مختلف دارید آیا بعد از کرونا کلاسهای مجازی خود را ادامه می دهید؟
بله. برگزاری کلاس های داستان نویسی مجازی تجربه خوبی برایم بود که شاید حتی بعد از کرونا نیز آن را ادامه دهم البته قبل از کرونا نیز به شکل خیلی محدود کلاس مجازی برای کسانی که علاقه مند بودند و آشنایی آنها را معرفی کرده بود، برگزار می کردم اما بدین شکل نبود که تبلیغی برای کلاس هایم داشته باشم و مثل اکنون نبود که افراد زیادی هنرجوی مجازی داشته باشم. گاهی پیش می آمد برای آنکه علاقه مندان به داستان نویسی را ناراحت نکنم برای آنها کلاس مجازی برگزار می کردم.با توجه به استقبالی که از کلاس های مجازی بنده شد این ظرفیت وجود دارد که برای افرادی که مشکل رفت و آمد دارند، کلاسهای مجازی برگزار شود.
نظر شما