به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، علی علیزاده، چهارم تیرماه ۱۳۱۱ در دهستان آلیان از توابع شهرستان فومن متولد شد، تنها سه ماه داشت که پدرش از دنیا رفت. از همان کودکی، به صنایع دستی و چوب تراشی علاقه زیادی داشت. از چهارسالگی به دنبال این رشته هنری رفت و به‌قول خودش چوب تراشی را با نگاه کردن به «دارکوب» یاد گرفته بود.
علیزاده در ۱۰ سالگی به رشت مهاجرت کرد و نزد استاد «غلامعلی روشن قنبری» کارآموزی کرد و کالاهای چوبی ساده نظیر؛ وسایل بهداشتی، چوب، گهواره، شاهین ترازو، عصا، میانه قلیان و... می ساخت.
علیزاده در سال ۱۳۲۱ در بازار بلور فروشان رشت در کنار دیگر خراطان، مغازه ای اجاره کرد و به ساخت طرح های ذهنی خود که همگی ابتکاری بودند، همت گماشت. از جمله؛ بشقاب چوبی، کاسه، انواع گلدان و... این سازه ها همگی از چوب های زینتی و محکم که مخصوص شمال ایران است، نظیر؛ زیتون، شمشماد، بلوط، گردو، ملچ، سرخ دار، و سور ساخته می شد.
وی به دعوت وزارت فرهنگ و هنر وقت در سال ۱۳۳۵ خورشیدی، همراه با اساتید تاریخ و فرهنگ ایران همچون شادروان باستانی پاریزی، دکتر محیط طباطبایی و عنایت الله رضا به انگلستان دعوت شده بود تا در یک نمایشگاه هنری صنایع دستی بین المللی شرکت کند. وی در سال یاد شده، به عنوان صنعتگر نمونه در نمایشگاه کشاورزی گیلان و مازندران انتخاب شد و در نمایشگاه بین المللی آسیا، در بین صنعتگران ۷۲ کشور موفق به دریافت مدال درجه یک هنری گردید.
علیزاده از سال ۱۳۹۰ از یونسکو به عنوان یک هنرمند صنایع دستی، حقوق دریافت می کرد و به قول خودش کارگاه چوب بری بزرگی در رشت داشت و به علاقمندان زیادی این حرفه را آموخته بود.
سال های پایانی عمر، علیزاده در مغازه کادویی، واقع در خیابان امام خمینی رشت، سپری می شد که آثار خود را عرضه و به فروش می رساند. علیزاده در یک نزاع و در نزدیک همان مغازه کادویی دچار آسیب شده و به کما رفت و در نهایت روز سه شنبه( ۹مهر)، چوب تراشی اش پایان یافت.
نظر شما