به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، «دکتر یعقوب توکلی» امروز (دوشنبه 14 مهر) در نشست «نقش حضرت زینب در اربعین» با تاکید بر کتاب «جای پای زینب در اربعین» که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: در جریان قیام حضرت سیدالشهدا (ع) که از مدینه حرکت کردند به مکه و از مکه به کوفه رفتند، شاهد حضور اهل بیت ایشان بودیم. حدود 62-63 نفر از زنان همراه حضرت بودند. تعداد مردان به تناوب تغییر کرد. شهدای کربلا در برخی آمار 132 و در برخی دیگر 72 نفر اعلام شده است.
این مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام با طرح این سوال که چرا امام حسین در قیام خود اهل بیت را همراه کرد، افزود: برخی گفته اند امام حسین (ع) می خواست روایتگری داشته باشد که ماجرا را برای دیگران تعریف کند. در نقطه مقابل می توان گفت که همه لشگرها لشگرنویس داشتند و حضرت سیدالشهداء نیز می توانستند دو لشگرنویس بگیرند. قساوتی که در کربلا اتفاق افتاد برای همراهان امام حسین (ع) بیشتر بود و هر روز که اسارت طی می شد، سختی ها و مصیبت ها نیز بیشتر می شد. بعد از عاشورا قضایا شاعرانه شد. در دنبال شاعرانگی، مداحی غلبه پیدا کرد و وجه تاریخی درست توصیف نشد. ما حتی حافظه حداقلی در مورد آنچه بر حضرت زینب (س) گذشت، نداریم.
وی اظهار داشت: وقتی جنگی صورت می گرفت، سریع به سمت زنان هجوم می آوردند. در جنگ هایی مانند احد و خندق جمع زیادی از اراذل و اوباش را به خاطر تصاحب کنیزان با خود همراه کرده بودند. بعد از عاشورا وقتی جریان زبیری مدینه به رهبری حنظله قیام کرد، آنچه که در احد و خندق وعده داده بودند و نتوانسته بودند برآورده کنند را حلال کردند. اگر امام حسین (ع) اهل بیت را همراه خود نمی آوردند، قیام شان محکوم به شکست بود و حتی صدای ایشان هم شنیده نمی شد.
نویسنده کتاب «جای پای زینب در اربعین» خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) در کربلا خندقی درست کردند، درون آن را با هیزم پر کردند و آتش زدند تا دشمن از پشت حمله نکند. وقتی تمام حضرت سیدالشهدا (ع) شهید شدند، امام در مرحله نهایی به زمین افتادند و دشمن به خیمه ها هجوم برد. امام فرمودند« اگر دین ندارید، آزادمرد باشید». شمر گفت «چه می گویی». امام حسین (ع) گفتند« تا زمانی که من زنده هستم به سمت خیمه ها نروید».
توکلی با بیان اینکه سرهای شهدای کربلا را پیش چشم زنان و بچه ها بریدند، عنوان کرد: سنت این بود که سر فرمانده را به نشانه پیروزی برای پادشاه بفرستند. سر امام حسین (ع) را به ملعونی دادند که در تنور خشک کند، بعد سر را روی نیزه گذاشتند. بدن های شهدای کربلا را ردیف کردند و با اسب بر آنها تاختند. زن ها و بچه ها را از آن مسیر عبور دادند. جنگ در کربلا تمام نشد و بلکه شروع شد. زنان و بچه ها از اول محرم تا روز عاشورا در محاصره و گروگان بودند و بعد هم به اسارت درآمدند. دشمن حتی لباس و وسایل آنها را غارت کرد و آنها تحمل کردند. این ظلم در مسیر ادامه پیدا کرد، مسیری که تحت حاکمیت امویان بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه معارف با اشاره به اینکه قیام امام حسین (ع) در کربلا خاتمه پیدا نکرد، بیان کرد: در کوفه حضرت زینب (س) ایستادگی و سخنرانی کردند. حضرت زینب (س) به لحاظ شخصیتی در صراحت، شجاعت و صبر به حضرت امیرالمومنین (ع) نزدیک بودند. یکی از هزار اتفاق در مسیری که از کربلا تا شام برای زنان و بچه های کربلا اتفاق افتاد، بازگو نشده است. حداقل در حافظه تاریخی اهل علم باید این مسئله نقش ببندد که چه اتفاقاتی بعد از عاشورا افتاد. حضرت زینب (س)، رباب و ام الکثوم عمرشان بعد از کربلا به سال نرسید زیرا خیلی آسیب دیدند و بقیه بازماندگان از عاشورا در مدینه با شرایط حکومت زبیری در انزوا و سختی به سر بردند.
توکلی با اشاره به کتاب «جای پای زینب در اربعین»، یادآور شد: زیارت اربعین را در این کتاب روایت کردم. روایت کاملا عینی است. درمانده بودم که چه کنم اتفاقی افتاد و مسیر برایم باز شد و شروع به نوشتن کردم. این کتاب را تماما سرپا نوشتم. هرچه دیدم به صورت ریز و درشت نوشتم. اخلاص و معنویت را در بحرالنهرین علی رغم فقری که وجود دارد، دیدم. بچه ای ساعت ها سینه خرما بالای سر می گذارد تا از زائران امام حسین پذیرایی کند. خانواده هایی در طول سال پول کنار می گذارند برای پذیرایی از زائران اربعین. شرافت و کرامت اخلاقی از اطراف حرم سیدالشهداء به اطراف سرایت پیدا کرده است. اربعین حقایق زیادی را آشکار کرد. اربعین یک تحول بنیادین در جهان است.
نظر شما