خبرگزاری شبستان _ فاروج؛ با سخنان زینب، کربلا به بلوغ رسید و خون شهدا جوشید و جوشید تا آن جویبار خونی که در غریبانه ترین حالت ممکن بر زمین جاری شده بود، در اربعین حسینی، رودی خروشان شود. اربعین میشکفد و نام زینب گُل میکند چرا که صبوری زینب و سخنان آتشینش، اگر نبود، کربلا در کربلا می ماند و او بود که در کنار سیدساجدین این نهضت خونین را به سرانجام رساند.
باید خواهر باشی تا بدانی غم برادر چگونه خمیده ات می کند، باید مادر باشی تا بدانی فراق فرزند و پرپر شدنش در مقابل چشمانت، چگونه در لحظه گیست را سفید می کند، باید عمه باشی تا بفهمی گلوی بریده برادر زاده ات تو را چگونه می شکند، تویی که هنوز بوی چادر سوخته مادر از مشامت نرفته و باز این سوختگی و پروانگی را تجربه می کنی.
دیدن سوختن غریبانه 72 ستاره، تاب و توانی برایت نمی گذارد، فرات شرمنده اشک های توست بانو، بغضش را فرو می خورد مبادا که بیش از این دلت بلرزد؛ این ها که گفتیم تازه گوشه ای از ماجرا بود، آن گونه ای که تو وسط خیمه ها سوختی، پروانه هم دل و جگر سوختن نداشت.
بانو، در کمتر از یک روز تعداد زیادی از برادران، برادرزادگان، عموزادگان خود را از دست دادی و سوگ هر یک از آنان کافی بود تا هر انسان قوی و نیرومندی را به زانو درآورد و برای مدتی طولانی زندگانی او را از مسیر عادی و معمولی خارج سازد چگونه می توان در مواجه با این غم ها دوباره قامت راست کرد، نمی شود، اما عقیله بنی هاشم بودن چیز کمی نیست، همان که تو را، در چنین شرایط جسمی و روحی در میان دشمن و در حال اسارت و در حالی که از هر نظر در وضعیت نامساعد و نامناسب جسمی و روحی به سر می بردی؛ بزرگترین و عظیم ترین مسئولیت ها را انجام دادی.
تصور عظمت و بزرگی کاری که انجام دادی، هر انسان منصف و حق جویی را در برابر عظمت شخصیت و بزرگیت به کُرنش و تحسین و ستایش وا می دارد. دل زین العابدین(ع) به تو گرم بود و در چنین روزهایی تو پشت امام زمانت ایستادی، منزل به منزل پیغام بر شهدای کربلا شدی. تو در جبهه جهاد و شهادت کنار رزمندگان بودی و در جبهه پیام رسانی و بیدارگری در خط مقدم ایستادی و ایستادگی کردی و اگر نهضت حسینی در کربلا خلاصه می شد و کسی نبود که پیام 72 ستاره سوخته را به گوش مردم زمان برساند، ماه‌ها زمان لازم بود تا به طور طبیعی خبر قیام امام (ع) به شهرهای اطراف برسد.
شاهد این مدعی این است که پیش از ورود کاروان اسرا به مدینه مردم آن شهر هنوز از رویدادهای کربلا بی خبر بودند. در این مدت یزیدیان با آن همه امکانات تبلیغاتی که در اختیار داشتند، به راحتی می توانستند وقایع کربلا را در راستای منافع خود تحریف کنند و به گونه ای به گوش مردم برسانند که برای حکومت یزید کمترین ضرر و زیان را در برداشته باشد. در این صورت تا حدّ بسیار زیادی از تأثیر قیام امام حسین(ع) در جامعه آن زمان و جوامع آینده مسلمانان کاسته می شد و به طور قطع، ما امروز شاهد این همه آثار و برکات برای نهضت امام حسین(ع) نبودیم.
اوج رسالت و آگاهی بخشی ات را در خطبه هایت در کوفه و شام دیدیم در خطبه کوفه، کوفیان را مواخذه کردی که در رکاب امام زمانشان نبودن و در شام چه خوب یزید را برای خودش و دیگران معرفی کردی و اهل بیت را به آنان نشان دادی. شانه های نحیفت فقط بار این رسالت را به دوش نکشید، هم پدر شدی و هم مادر برای خانواده های شهیدان کربلا، مقاومت را یادشان دادی و ثابت کردی که شایستگی پرورش یافتن در دامان پیامبر و علی و فاطمه را داشته ای. تو به شایستگی از انقلاب برادر صیانت کردی و نگذاشتی دشمن، فرصت تحریف بیابد و صورت واقعی آنان را به مردم نشان دادی.
40 روز اسیر و در بند یزید بودی اما در خطبه هایت با حفظ اصالت فاطمیت برای حفظ عاشورا تلاش کردی و حالا اربعین دیگری از راه رسیده و انگار دوباره آن صفحه های تاریخ بر تارک زمان به تصویر درآمده است و تو پیش تر از همه در صف تفسیر عاشورا ایستاده ای تا آزادگی باقی بماند.
نظر شما