به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، «معصومه یوسفی» امروز در جلسه درس اخلاق که به صورت مجازی در مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) برگزار شد، گفت: توکل، به معنای اعتماد قلب به خدا در امور است، به طوری‌که بندگان جمیع امور خویش را بر خداوند حواله دهند و از هر نیرو و قدرتی دیگر در امور خویش تبری جویند و تنها به یک قدرت وابسته باشند و او خدا است و تنها او را اساس عمل و تاثیر بدانند و اگر برای انسان‌های مومن در حوزه عملیات روحی و جسمی، فردی و اجتماعی خویش چنین حالتی پیش آید اینان متوکلین به خدا بشمار می‌آیند، و این همان حقیقت توکل است.
وی افزود: توکل از ماده وکالت، به معنی سپردن کارها به خدا و اعتماد بر لطف اوست، نه به این معنی که انسان دست از تلاش و کوشش بردارد بلکه تا آنجا در توان دارد تلاش کند و از اسباب و وسایل کمک بگیرد، اما آنچه از توان او بیرون است به خدا واگذارد و از الطاف جلیه و خفیه او مدد بطلبد.
یوسفی ادامه داد: یکی از علمای معروف اخلاق در تفسیر توکل می‌گویند: «توکل منزلی از منزلگاههای دین و مقامی از مقامات اهل یقین است، بلکه آن از مفاهیم درجات مقربین است، از نظر مفهوم پیچیده و از نظر عمل سنگین است».
استاد حوزه علمیه بیان کرد: دلیل بر پیچیدگی مفهوم آن این است که توجه به عالم اسباب و اعتماد بر آنها نوعی شرک است و از سوی دیگر بی اعتنایی به اسباب و جدایی کامل از آنها نیز نفی سنت است.
وی اظهار کرد: حقیقت توکلی که در شرع اسلامی آمده همان اعتماد قلبی در تمام کارها بر خدا و صرف نظر کردن از ماسوی الله است و این منافات با تحصیل اسباب ندارد مشروط بر اینکه اسباب را در سرنوشت خود اصل اساسی نشمارد.
یوسفی ابراز کرد: مفهوم توکل آن گونه که افراد نادان و احمق تصور کرده اند ترک فعالیت های جسمانی و تدبیر عقلانی نیست که این جهل محض است، و در شریعت مقدس اسلامی حرام، چرا که انسان مکلف به تحصیل معاش است از راههایی که خدا به انسان نشان داده، از زراعت، تجارت و صنعت و غیر اینها از طرق حرام... ولی با این حال خداوند دستور داده که به عالم اسباب دل نبندند و در آن غرق نشوند.
استاد حوزه علمیه گفت: انسان باید با کمال قدرت و قوت از هر گونه وسیله مادی برای پیروز شدن بر مشکلات بهره گیرد و موانع را از سر راه خود بردارد، و با این حال متکی به لطف پروردگار و قدرت بی پایان او باشد، و پیروزی را از او بداند نه غیر او.
وی با استناد به حدیثی از پیامبر اکرم (ص) ابراز کرد: حضرت از جبرئیل سؤال فرمود توکل بر خداوند بزرگ چیست، عرض کرد حقیقت توکل علم و آگاهی به این است که مخلوق نمی‌تواند زیانی برساند و نه سودی، و نه چیزی ببخشد، و نه از او بازدارد، و (دیگر) به کار بستن یاس از خلق است (یعنی همه چیز را از سوی خدا و به اذن و فرمان او بداند)، هنگامی که بنده خدا چنین باشد، جز برای خدا عملی انجام نمی دهد و امید و ترسی جز به خدا ندارد، و به هیچ کس جز خدا دل نمی بندد، این حقیقت توکل است.
نظر شما