خبرگزاری شبستان، گرگان- قاسم قندهاری*؛ باد زمستانی می میراند، چون وزیدن مرگ است. باد بهاری می رویاند، چون وزیدن زندگی و آغازی دوباره است.
حکایت شهادت حاج قاسم حکایت باد بهاری است، با شهادتش خیلی جان ها زنده شد، دلهایی که زیر بار غفلتها و دروغ های دنیا گم و خاموش می شدند.
شرف، غیرت، آرزو و چشمان تر، در بهار حاج قاسم شکفت.
یادمان آورد تحقق غرورهای یک ملت گاهی در تحقق آرمان های مکتبی است، که تبلور آن در آزادی ملت های در بند و ستم دیده است.
ایران سربلند رویای شیرین سرداری بود که برایش سالیانی در خموشی و گمنامی کوشید.
امنیت پایدار، طوفانی از همت و مجاهدت می خواست که او با سپاهش در جغرافیای سیاسی منطقه برای کشورش رقم زد.
ارمغان این خاموشی صادقانه و الهی تحقق وعده های الهی به دستانش بود.
داعشی که سردمداران کفر با هزینه های سنگین حیثیتی و دلاری ساخته بودن به دستش درهم شکست.
هلال شیعی زنده تر شد که رنگ نباخت و تعمیق بیش از پیش امنیت ایران، اثبات اقتدار نظام و حاکمیت مردمی است که بر پایه ایمان برای سرنوشت خویش، خود تصمیم می گیرند.
جاذبه او گاهی در شنیدن و نرنجیدن بود و لبخند به آنانی که گمان کردن هزینه است، کیلومترها دورتر از وطن دفاع کردن.
حاج قاسم به ما آموخت، تنهایی، گاهی نعمتی است که خداوند به بندگانش یا ملتی می دهد که دریابند به جز ذات مقدس الهی هیچ امید و سرانجامی در عالم نیست.
هر آنچه پیش میرود به مدد اوست و هر آنچه می ایستد نیز راز اوست.
آموخت در پرورش وحشت برای دژخیمان منطقی است راهبردی که در گفتگو نیست.
حال گاهی این وحشت دفاع نظامی است، گاهی اقتصادی و گاهی فرهنگی تا چرخ روزگار ایران بر اقبال بچرخد. همانگونه که مراد او رهبر فرزانه انقلاب فرمود: قدرت دفاعی ، * استحکام و ثبات اقتصادی * و *توانایی و قوام فرهنگی * از ارکان اقتدار ملی است.
/ دنبال شهرتیم و پی اسم و نام
غافل از اینکه فاطمه گمنام می خرد./
*قاسم قندهاری
نظر شما