به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین «عباس نیکزاد » شامگاه چهارشنبه ۲۴ دی‌ماه در مراسم نکوداشت علمی آیت‌الله علامه محمدتقی مصباح یزدی که به همت پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی به صورت مجازی برگزار شد، گفت: آیت‌الله مصباح یزدی به حق عالم ربانی و فقدان او ضایعه بزرگی بود.
وی افزود: آراء و نوآوری‌های ایشان در فلسفه اخلاق و فلسفه حقوق بسیار باارزش است.
استاد حوزه علمیه با اشاره به نورآوری و دیدگاه‌های آیت‌الله مصباح یزدی در باب فلسفه اخلاق، عنوان کرد: نخستین اصل که مورد توجه جدی ایشان است علم اخلاق و حقوق به یک معنا علوم حقیقی هستند.
حجت‌الاسلام والمسلمین نیکزاد با بیان اینکه علامه مصباح دیدگاه‌های غربی را درباره علم اخلاق و حقوق قبول نداشتند، اظهار کرد: بر اساس قاعده‌ای که ما داریم در اخلاق غایت انسانیت و بهره‌مندی از ارزش‌های اخلاقی است.
وی با اشاره به نظریه دیگری از آیت‌الله مصباح یزدی، ابراز کرد: در حقوق الزام و اصرار بر نیت نیست، اما در اخلاق چون خودسازی و ارتقاء نفس لازم است باید انگیزه و نیت حسن باشد چراکه روح ما با انگیزه و نیت پاک می‌شود.
استاد حوزه علمیه با استناد به روایات بیان کرد: اگر در روایات تاکید بر روی نیت نیک است به این دلیل است که با نیت نیک قرب الهی حاصل می‌شود، ممکن است شخصی به مردم خدمت کند اما از روی شهوت باشد این انسان را رشد نمی‌دهد، بخش عمده اعمال صالح نیت است. بنابراین اگر گفتیم در اخلاق نیت اعتبار دارد به واسطه اثر انگیزه‌ها است.
حجت‌الاسلام والمسلمین نیکزاد با اشاره به نظریه دیگر آیت‌الله مصباح یزدی، ابراز کرد: در اخلاق حسن فعلی و فاعلی هر دو لازم است، حسن فاعلی همان نیت است، حسن فاعلی در هر فعلی وارد نمی‌شود، اعمال شر با نیت خوب صورت نمی‌گیرد.
وی درباره نظریه دیگر علامه مصباح یزدی مبنی بر فراگیر بودن اخلاق در نگاه اسلام، گفت: توصیه اسلام این است که همه زندگی انسان اخلاقی باشد حتی مسائل شخصی شما بعد اخلاقی باید پیدا کند و هدف آن خودسازی، اطاعت الهی خدمت به خلق الهی باشد در این صورت اخلاق در کل زندگی ما فراگیر می‌شود.
استاد حوزه علمیه با اشاره به نظریه دیگر علامه طباطبایی مبنی بر تبین فلسفی مفهوم قرب و پاداش، اظهار کرد: آموزه‌های دینی ما این را می‌گوید که کمال اساسی ما در قرب الهی است، نه تنها کمال بلکه سعادت و خوشی ما در قرب الهی است، ایشان می‌فرماید قرب ما نه زمانی و نه مکانی است، قرب حقیقی است، قرب رابطه علی و معلولی هم نیست، بلکه قرب تکوینی است و اکتسابی نیست، در اسلام آنچه اهیمت دارد قرب تحصیل شده است، ایشان می‌فرماید قرب یعنی شهود ذات پرورگار، یعنی کنار زدن همه حجاب‌ها و حائل‌ها و حضور الهی را احساس کردن است، یعنی روح انسان چنان تعالی پیدا کند که او را در همه عالم شهود کند.
نظر شما