به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، آیت الله دکتر احمد بهشتی امروز دوشنبه 18 اسفند در مراسم تجلیل بیست و چهارمین و بیست و پنجمین دوره از خادمان قرآن کریم که با حضور معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد برگزار شد، گفت: سوالی برای من مطرح است، اینکه ما خادم قرآن هستیم یا قرآن خادم ما؛ این امر یا باید هر دو باشد یا هیچ کدام چون روابط باید متقابل باشد. اگر قرآن خادم ماست، خدمت بسیار زیادی به ما کرده است، انشاءالله ما هم بتوانیم خادم و خدمتگزار خوبی برای قرآن باشیم.
این شخصیت برجسته قرآنی با اشاره به ویژگی های خادم قرآن کریم تصریح کرد: خادم قرآن باید قرآنی مجسم باشد. این قرآن کریم قرآن مدون و مکتوب است، با خط زیبا نوشته می شود و با صوت زیبا و حسن قرائت می شود اما خادم قرآن کریم باید محقق و مجسم باشد. قرآن مجسم تمام و کمال امیرالمومنین (ع) است که انشاءالله ما هم بتوانیم در حد توان و ظرفیت خود از برکات این کتاب بزرگ الهی بهره مند شویم.
وی اظهار کرد: روزی حضرت علی (ع) به اتفاق کمیل از مسجد کوفه خارج شدند. در مسیر صدای صوت قرآنی را شنیدند که بسیار زیبا بود. کمیل بسیار تحت تاثیر این صوت زیبا قرار گرفت. حضرت فرمودند صبر کن، نیازی نیست تا این حد تحت تاثیر قرار بگیری، در آینده متوجه همه چیز می شوی تا اینکه جنگ خوارج آغاز شد. در آن جنگ عده زیادی کشته شدند. امیرالمومنین (ع) همراه با کمیل در میدان جنگ قدم می زد تا اینکه به فردی رسید که آن شب قرآن تلاوت می کردند. حضرت با شمشیر به مقتول اشاره کرد و به کمیل فرمودند با آن قرآن خواندن ببین عاقبت کارش به کجا رسید. شمشیر کشیدن بر روی ولی الله اعظم، این مرد در حقیقت به روی قرآن و اسلام شمشیر کشیدند؛ پس خادم قرآن باید در حد توان و ظرفیت خود از برکات قرآن بهره مند شود اما افسوس که امروزه آن گونه که شایسته است از برکات قرآن کریم بهره مند نمی شویم.
آیت الله بهشتی با بیان اینکه قرآن کریم خدمت بسیار زیادی به جهان اسلام کرده است، خاطرنشان کرد: حضرت علی (ع) در خطبه 110 نهج البلاغه می فرماید در قرآن تفکر کنید و مفاهیم آن را درک کنید. قرآن بهار دلها است، از نور قرآن شفا بجویید، قرآن شفای همه دل ها و سینه ها است.
این شخصیت برجسته قرآنی افزود: اقبال لاهوری می گفت من هر روز قرآن می خواندم و پدرم هر روز سوال می کرد که چه می خوانی، من پاسخ می دادم قرآن تا اینکه یک روز عصبانی شدم و گفتم پدر شما که می دانید من هر روز قرآن می خوانم؛ پس چرا دایم سوال می کنید. پدر گفت قرآن را آنچنان بخوان که گویا بر تو نازل شده است. من این پند پدر را آن روز آویزه گوش خود کردم و وقتی به غرب رفتم و در فساد غرب گرفتار شدم آنچنان که اسماعیل در آتش افتاد ولی نسوخت، من هم با وجود اینکه در قلب فساد بودم ولی در آن غرق نشدم.
نظر شما