حضرت «باب الحوائج»، امام موسی بن جعفر (ع) در بیستم ذی الحجه سال 128 قمری متولد شدند، البته در مورد تاریخ تولد ایشان اختلاف نظرهایی وجود دارد که تولد ایشان را در هفتم ماه صفر همان سال هم گفته اند، از القاب و کنیه های این حضرت می توان به «ابراهیم»، «ابوالحسن»، «کاظم»، «صابر» و «امین» اشاره کرد.
ایشان فرزند ششمین امام شیعیان جهان هستند و از دامن زنی بزرگوار به نام «حمیده مصفاه» متولد شدند و در سن 20 سالگی با شهادت امام جعفر صادق (ع) به امامت رسیدند و طول مدت این امامت 35 سال بود.
ایشان با «منصور عباسی (لعنت الله علیه)» هم عصر بودند و توسط این فرد بارها به زندان افتادند، برخی روایات هفت سال و برخی 14 سال مدت زندان ایشان را عنوان کرده اند که در نهایت در همان زندان با زهری که «هارون الرشید عباسی (لعنت الله علیه)» فرستاده بود، به شهادت رسیدند، در تاریخ آمده است، بدن مطهر ایشان روی تخته ای توسط چهار نوکر زندانبان به بیرون از زندان آورده شد و دستگاه جور سعی داشت مرگ ایشان را طبیعی جلوه دهد.
واپسین روز‌های عمر امام کاظم (ع) در زندان «سندی بن شاهک (لعنت الله علیه)» سپری شد، شیخ مفید گفته است: «سندی، به دستور هارون الرشید امام (ع) را مسموم کرد و امام سه روز پس از آن به شهادت رسیدند»، شهادت ایشان در روز 25 رجب سال 183 قمری در بغداد روی داد، گفته می شود، پس از آنکه سندی بن شاهک پیکر مبارک امام (ع) را روی پل بغداد قرار داد و اعلام کرد ایشان به مرگ طبیعی از دنیا رفته اند، دستگاه ظلم عباسی، پیکر مطهر ایشان را با هدف آنکه محل تجمع شیعیان نشود، در مقبره خانوادگی «منصور» که «مقابر قریش» مشهور بود، دفن کردند، بعدها این محل به کاظمین مشهور شد و علی رغم دشمنی دشمنان امروز کاظمین به یکی از محل های بزرگ حضور شیعیان مبدل شده است.
ایشان پدر یا جد بسیاری از امامزادگان واجب التکریم (ع) به حساب می آیند.
بخشی از دُر کلام امام موسی کاظم (ع):
مَن لَم یجِد لِلاساءَةِ مَضَضّا لَم یکن عِندَهُ لِلاِحسانِ مَوقعٌ
کسی که مزه رنج و سختی را نچشیده، نیکی و احسان در نزد او جایگاهی ندارد. (بحارالانوار، جلد ۷۸، ص. ۳۳۳)
مَن دَعا قَبلَ الثَّناءِ عَلَی الله و الصَّلاهِ عَلَی النَّبِی (صلی الله علیه وآله) کَانَ کَمَن رَمی بِسَهمٍ بِلا وَتر
هر که پیش از ستایش بر خدا و صلوات بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله) دعا کند، چون کسی است که بی زه کمان کشد. (تحف‌العقول، ص ۴۲۵)
مَن أرادَ أن یکنَ أقوَی النّاسِ فَلیتَوکل عَلی الله
هر که می‌خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل کند. (بحار الانوار، ج. ۷، ص. ۱۴۳)
أفضَلُ العِبادَةِ بَعدِ المَعرِفَةِ إِنتِظارُ الفَرَجِ
بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند، انتظار فرج و گشایش است. (تحف العقول، ص. ۴۰۳)
مَلْعُونٌ مَنْ اغْتابَ أخاهُ
ملعون است کسی که از برادرش غیبت کند. (بحار الأنوار، ج. ۷۴، ص. ۲۳۲)
مَنِ استَوى یوماهُ فَهُوَ مَغبُونٌ
هر کسى که دو روزش مساوى باشد (و روز بعد بهتر از روز قبل نباشد) مغبون است. (بحار الأنوار، ج. ۷۸، ص. ۳۲۶، ح. ۵)
قِلَّهُ المَنطِق حُکمٌ عَظِیم، فَعَلَیکُم بِالصُّمتِ
بر شما باد به خموشی که کم گویی، حکمت بزرگی است. (بحارالانوار، ج. ۷۸، ص. ۳۲۱)
إنَّ الحَرامَ لا یُنمى وإن نُمِىَ لا یُبارَکُ فیهِ
مال حرام افزون نمی شود و اگر هم افزون گردد برکت نمى یابد. (الکافى، ج. ۵، ۱۲۵)
إنَّ العاقِلَ لایَکذِبُ و إن کانَ فیهِ هَواهُ
خردمند دروغ نمىگوید، اگرچه میل او در آن باشد. (تحف العقول، ص. ۳۹۱)
مُشاوَرَةُ العاقِلِ النّاصِحِ یُمنٌ وَ بَرَکَةٌ وَ رُشدٌ وَ تَوفیقٌ مِنَ اللّه
مشورت با عاقلِ خیرخواه، خجستگى، برکت، رشد و توفیقى از سوى خداست. (تحف العقول، ص. ۳۹۸)
حجت الاسلام «یوسف سلمان زاده»، مدیر مرکز رسیدگی به امور مساجد فارس ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرارسیدن ایام شهادت امام کاظم (ع)، گفت: در مجموع در استان فارس 22 باب و در شهر شیراز هفت باب مسجد به نام و یا القاب مبارک امام موسی بن جعفر (ع) مزین است.
گزارش: محسن تورع
نظر شما