به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، در یکسال گذشته شیوع پاندومی کرونا باعث تعطیلی بسیاری از رویدادهای فرهنگی و هنری شد، در همین زمان با کم و زیاد شدن محدودیت های دوران کرونا برخی از گالری ها با رعایت پروتکل های بهداشتی نمایشگاه های برگزار کردند ، تعدادی از نگارخانه های مطرح نیز به نمایشگاه های آنلاین روی آوردند و همین باعث ارایه گونه جدیدی از نمایش آثار هنری شد که با استقبال مخاطبان نیز روبرو شد، تا پیش از شیوع کرونا کمتر گالری بود که آثار هنرمندان را به شکل آنلاین در معرض دید علاقمندان قرار می داد اما کرونا و محدودیت های ان فرصتی پیش روی هنرمندان و مخاطبان و گالری داران قرار داد اما این شیوه ارایه آثار هنری اگرچه مطلوب است اما با نمایشگاه عینی تفاوت هایی نیز دارد درباره برگزاری آنلاین نمایشگاه ها و شیوه جدید ارایه آثار هنری در دوران شیوع کرونا با "مصطفی مجیدی"، هنرمند نقاش و مجسمه ساز به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
در یکسال اخیر پاندومی کرونا باعث تعطیلی اغلب رویدادهای فرهنگی و هنری شد، گالری ها یا تعطیل شدند و یا به برگزاری نمایشگاه های مجازی اکتفا کردند، آیا وضعیت ادامه دار کرونا باعث رواج نوع دیگری از عرضه اثار هنری شده است؟
زندگی ِ انسان ِ معاصر مجازی بود و مجازی تر هم شد.اما این به کرونا ربطی ندارد.بنکسی،نقاش ِ گرافیتی نمونه ی ِ بارز آن است که آثارش را بدون وجود و حضور خود و تنها با ارائه اثر به عنوان ِ یک موجود زنده در جای جای ِ دیوارهای ِ جهان به نمایش گذاشته و می گذارد.از طرفی نقاشی مثل ژان میشل باسکیت را داریم که عمرش دیری نپایید و توسط اندی وارهول کشف شد.او بر روی ِ دیوارهای ِ نیویورک نقاشی پی کرد.سپس مشهور شد و نقاشی هایش به روی ِ بوم رفت.بنکسی و باسکیت هم در شیوه کار و هم در ارائه اثر تفاوت فاحش با هم دارند.بنکسی جزو معدود هنرمندانی ست که پیش از کرونا دست به خلق نمایشگاه مجازی زد.او از طریق ِ امکاناتی که این فضا در اختیارش گذاشت به مردم آثارش را نشان داد.
در یکسال اخیر عملا نمایشگاه حضوری برپا نشد و اغلب نمایشگاه هایش به صورت مجازی برگزار شد؟ بازدید از این نمایشگاه ها و وضعیت فروش آثار چگونه بود؟
این نمایشگاه های مجازی باعث می شود مردم به خرید خصوصی روی آورند و دیگر خرید ِ عمومی در کار نباشد.این یک حُسن بزرگ دارد و آن این است که آثار ِ تاثیر گذار و موثر جای ِ خود را پیدا می کنند.در پیش از انقلاب فرصت هایی برای ِ ارائه آثار ِ خلاف ِ جریان ِ رایج ِ سیاسی وجود داشت و شاید در دوران ِ ما این از طریق ِ نمایشگاه های ِ خصوصی و فروش به افراد ِ خاص صورت پذیرد.
آیا برگزاری مجازی نمایشگاه هنری می تواند در دراز مدت جایگزین نمایشگاه های حضوری شود؟
اگر به همین شکل پیش رود به اعتقادم گونه ای از نمایشگاه خواهد شد. کما اینکه ما نمایشگاه گروه و انفرادی داریم و حالا هم نمایشگاه مجازی به آن ها اضافه شده است.نمایشگاه های ِ مجازی و حضور در خانه و باز کردن ِ صفحات مجازی برای روشنگری. مطمئن باشید که اذهان را روشنی خواهد بخشید و از جهلی که جهان را فرا گرفته رها خواهد ساخت.من تنها می خواهم تصریح کنم که صفحات ِ مجازی ِ روشنگرانه و نه به هرگونه جهل و لمپنیسم،باعث روشناییِ تیرگی ها خواهد شد.اگر دریچه ای هر چند کوچک هم باشد باز هم غنیمتی شگرف و ژرف است.
لذت نمایشگاه مجازی هیچ وقت نمی تواند برای مخاطب مانند دیدن اثر واقعی باشد، اگر کرونا همچنان مهمان و همراه ما باشد راهکار جایگزین چیست؟
لذت دیدار آثار از نزدیک و رو در رو دیدن آن چون دیدار دو انسان در فضای ِ مجازی و حقیقی است.می توان نمایشگاه های ِ خصوصی برگزار کرد با شرکت کننده ی ِ کم و روزهای ِ بسیار. دیگر زمان را شما تعیین می کنید.دیگر زمان در بند ِ شماست و نه شما در بند ِ زمان.از فضای ِ مجازی نیز بیشترین استفاده را می توان در جهت ِ تبلیغ ِ کارنماهای ِ هنری کرد.چون بیلبوردها در دست ِ مشتی متمول ِ بی درایت است.
ایا اتاق فکر گالری ها دلسوزان واقعی هنر هستند؟
اتاق ِ فکر ِ گالری های ِ ما در دست ِ انسان هایی است که منفعت مادی را بر هنر واقعی ترجیح می دهند باید دست ِ آنها را از ساحت ِ هنر کوتاه کرد.امیدوارم هرگز پای آنها به هنر باز نشود.چون آن روز دیگر رهایی از آنها به سادگی نیست.ما در دوران ِ رنسانس زندگی نمی کنیم که خاندان ِ مدیچی حضور داشتند.اگر آنها پشت ِ میکلانژ نبودند او نمی توانست چنین به سادگی دست به آن همه نوآوری زند.
نظر شما