تمرین خویشتن‌داری با فیض رمضان

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، خویشتن داری، ویژگی و مهارتی درونی و با ماهیت اکتسابی است یعنی وراثتی نبوده و باید از افراد در کسب این مهارت و توانایی اقدام کرده و البته جامعه نیز در آموزش آن نقش دارد.

مدیریت رفتار و خواسته های خود و انطباق آن بر اساس شرایط زمانه از مهمترین توانایی هایی است که افراد خویشتن دار در درون خود دارد و به خاطر مسائل شخصی هیچ گاه تخریب شخصیت، توهین و یا اقدامات غلط و خشن از خود سر نمی دهند.

تقویت این ویژگی در جامعه امروز بیش از گذشته لازم است چرا که فراموشی سنت های نیکویی مثل خویشتن داری و گذشت و همچنین چالش های اجتماعی مثل کاهش روابط اجتماعی، ترویج ناهنجاری ها در جامعه از بسترشبکه های مجازی و رسانه ای غلط، صدمه های جدی بر پیکر روابط عمومی و جمعی نهاده است.

کسانی که خود را تسلیم خواسته ها و امیال درونی خود نمی کنند و حق و حقوق دیگران را حفظ و یا از خواسته های خود می گذرند، آن ها دارای کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بوده و آرامش ارمغان زندگی آن ها خواهد بود.

محرمات ماه مبارک رمضان و فیوضات این ماه مثل تمرین بردباری و انس با خوبی ها، در تقویت و آموزش این مولفه اساسی و مهارتی نقش کارآمدی داشته و که فیوضات عظیم ماه مبارک رمضان برای نهادینه سازی آن در درون انسان کارگشا و موثر خواهد بود.

نفس و خواسته های انسانی گاهی به قدری بوده که منجر به مرگ دیگران و حتی شکستن شخصیت اجتماعی طرف مقابل شده به همین خاطر برای تبیین و تشریح این مهارت مهم باید فعالیت های آموزشی روی آن انجام شود.

بیان هر موضوعی و اعلام واکنش نسبت به هر مسئله ای چالش ساز بوده و نباید به راحتی هر کسی امیال خود در جامعه بیان و یا اجرایی کند که چنین وضعی عدالت اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده و امنیت عمومی را به خطر می اندازد و اما اگر این خویشتن داری در درون انسان ها با بهره گیری از منویات و توصیه های دینی و فردی اجرایی شود آنگاه بیش از اینکه به نظارت بیرونی نیاز داشته باشیم، نظارت درونی کارآمد و اثربخش بوده است.

*خویشتن داری بر اساس مبانی دینی و اعتقادی

آیات و روایات زیادی برای خویشتن داری و مدیریت رفتارها بیان شده و از جنبه های مختلف نیز مطرح شده مثل خویشتن داری در رفتار با اعضای خانواده، خویشتن داری جنسی، خویشتن داری روابط اجتماعی و مواردی از این قیبل که در فرمایشات معصومین و آیات قرآن به آن پرداخته شده است.

خویشتن داری در ترک معصیت، صبر بر مشکلات و کنترل خواسته های خود و انتظار دادن به آن ها و یا ترک کردن این امیال دیده می شود که اگر مردم نسبت به این موضوعات توجه و دقت داشته باشند شاهد روند روبه رشد آسیب های اجتماعی مثل طلاق و نابسمانی های رفتاری نخواهیم بود.

*غفلت از آموزش های مهارتی عامل افزایش مشکلات

پژوهشگر و صاحب نظر در حوزه روانشناسی با اشاره به نیازهای جامعه مبنی بر فراگیری بسیاری از سرفصل های مهارتی مثل آموزش های مثبت گفت: جامعه امروز ما از فراگیری این مهارت ها غفلت کرده و این موضوع موجب افزایش مشکلات و آسیب ها شده است.

«علیرضا معماریان» با تشریح ابعاد مختلف این مهارت ها گفت: خویشتن داری یکی از این آموزه های مهم است اما به دلیل عدم فراگیری آسیب های زیادی را در جامعه ایجاد کرده که گاهی خسارت های آن ها جبران ناپذیر است.

وی با تاکید بر اینکه نهادهای فرهنگی، متولیان اوقات فراغت و مدرسان و مربیان مدارس و نهادهای علمی و آموزشی در آموزش این مباحث تاکید داشته باشند، خاطرنشان کرد: فراگیری چنین مباحث و توانمندکردن جامعه بیش از گذشته لازم است تا در برابر توسعه و حجم بالای آسیب ها و دگرگونی ها به خوبی عمل شود.

*آموزش خویشتن داری در کجای برنامه های نظام آموزشی و فراغتی قرار دارد؟

چنین مهارت مهمی که در مباحث دینی و اعتقادی با دامنه گسترده ای تشریح و تبیین شده چه جایگاهی در نظام آموزشی و مراکز متولی حوزه فرهنگی و فراغتی قرار گرفته تا افراد برای حضور اجتماعی و رفتار فردی و خانوادگی توانمند و دارای مهارت باشند.

سرمایه گذاری در این خصوص لازم بوده و باید برای آن اقدام جدی و موثری از سوی متولیان امر، رسانه ها، نهادهای فرهنگی و خانواده ها صورت بگیرد.

رئیس انجمن روانشناسی مثبت گرای ایران با اشاره به اینکه آموزش چنین مهارتی در کنار دیگر مولفه های آموزشی مثبت بسیاری از دغدغه های اجتماعی را کاهش می دهد، خاطرنشان کرد: تجربه چنین اقداماتی در دیگر کشورهای جهان وجود داشته اما در جامعه ما با وجود ظرفیت های عظیم و منابع گسترده و موثر مثل دستورات دینی اما این امر مغفول یا کم اهمیت قرار گرفته است.