عبادت و ذکر الهی احساس خوشبختی و تمنای افزایش آن است

به ‌گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام و المسلمین «علیرضا پناهیان» شامگاه دوشنبه به‌مناسبت ماه مبارک رمضان در حسینیه آیت‌الله حق‌شناس به سخنرانی پرداخته و گفت: اگر جلوی کسی غذای خوش‌بو و خوشمزه‌ای را گذاشتند میل نداشت بخورد او کسالت دارد و باید به دکتر مراجعه کند.

وی افزود: خداوند متعال بارها فرمودند که نماز غذای روح انسان و لذت‌بخش است اگر کسی آن را حس نمی‌کند بداند که روح و قلب او باید طبابت شود.

استاد حوزه و دانشگاه با ابراز تاسف اینکه در جامعه دینی درباره لذت نماز صحبت نمی‌شود، عنوان کرد: بسیاری بدون کشش درونی و لذت عمل نماز را انجام می‌دهند، در دوران دفاع مقدس بسیاری از رزمندگان ما به لذت نماز می‌رسیدند سپس شهید می شدند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان بیان کرد: قرآن کریم بهترین و بالاترین ذکر را نماز معرفی کرده ‌است، امیرمؤمنان امام علی(ع) می فرمایند لذت انسان‌های اهل محبت به ذکر است.

وی با استناد به روایتی از امام صادق(ع) اظهار کرد: حضرت می فرمایند بهشتی ها در بهشت با با غذا و نوشیدنی و سایر لذت ها لذت می‌برند اما اولیاء الهی با ذکر خدا لذت می‌برند، ذکر خدا سبب سرور متقیان است.

استاد حوزه و دانشگاه گفت: در دنیا لذت‌هایی همچون خوردن غذاهای خوشمزه وجود دارد که نیازی نیست آن را بفهمیم اما برخی لذت‌ها را باید فهمید و آن لذت نماز خواندن است، وقتی این لذت را درک کنیم مقابل خداوند متعال به شکر و تواضع می‌پردازیم.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با استناد به روایت دیگری عنوان کرد: پیامبر اسلام(ص) درباره ذکر الهی می‌فرمایند ای کسی که ذکر او شیرین است.

وی با بیان اینکه برای رسیدن به تفریح بودن عبادت باید فکر کنیم، اظهار کرد: تفریح فعالیتی در اوج آزادی، خلاقیت و هیجان است؛ عبادت پرداختن به فضل الهی و نه اجر او است، عبادت محل تخیل در اصل آرزوها است اصل آرزوهایی که با فضل بی‌نهایت خداوند به انسان عطا می‌شود.

استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه انسان وقتی درباره فضل خدا خیال می‌کند رهایی را لمس می‌کند، گفت: آیت‌الله شاه‌آبادی از دلایل اثبات عقلانی عبادت را میل به رهایی در انسان بیان می‌کند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان افزود: خداوند آزادی و قدرت دارد انسان خود را به او نزدیک می‌کند که از این آزادی و قدرت استفاده کند، آخر عبودیت همچون خدا شدن است، عبادت غرق آزادی و آرزوها شدن است، وسیله این تفریح ذکر است.

وی با بیان اینکه پیاده‌روی اربعین، زیارت و روزه عبادت است اما محور همه عبادت ها فکر و ذکر است، اظهار کرد: جاری شدن عبادت در فکر سخت است، انسان بسیاری از تفریح‌ها را برای فراموش کردن نرسیدن به خوشبختی انجام می‌دهد، خداوند می‌فرماید با ذکر من تفریح کن یعنی خوشبختی‌های خود را به یاد بیاور من آن‌ها را به تو می‌دهم.

استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: مبنای سرگرمی ها در دنیا برای فراموش کردن عدم دستیابی به خوشبختی ها است، یادآوری خوشبختی بهتر از فراموش کردن بدبختی است، از آداب دعا و ذکر این است که انسان باید آن را با شکر شروع کند یعنی بیان کند که من خوش‌بخت هستم که خدا و اهل‌بیت مرا دوست دارند.

وی افزود: خداوند می فرماید ای انسان تو با من خوشبخت هستی تمنای خوشبختی‌های بیشتر کن تا به تو عطا کنم، اساس عبادت احساس خوشبختی کردن و افزودن بر این خوشبختی است، ما باید ممنون خداوند باشیم که امام حسین(ع) را به ما داده‌است وجود امام حسین(ع) برای ما بزرگ‌ترین خوشبختی است.