حال و هوای این روزهای معلمی که گوشی اندروید ندارد/ آموزگار سوادکوهی برای رفتن به مدرسه روزانه ۱۳ کیلومتر پیاده روی می کند

خبرگزاری شبستان - مازندران؛ در این روزها که سایه منحوس کرونایی بیش از همه بر روی تحصیل دانش آموزان قرار گرفته و صدای معلمان نه از کلاس‌های درس بلکه از پشت گوشی موبایل به گوش می‌رسد، نگرانی از عقب‌افتادگی تحصیلی به شدت قابل لمس است.

همانطور که می‌دانیم از سال تحصیلی ۱۳۹۸ _ ۱۳۹۹ تا ۱۳۹۹_ ۱۴۰۰ تاکنون به‌نوعی والدین درگیر آموزش فرزندان خود شدند و تقریبا می‌توان گفت دانش‌آموزان دل و دماغی برای خواندن درس در فضای مجازی و واقعی توسط والدین را ندارند چرا که مشکلاتی از قبیل دو صدایی، تغییر در برخورد و همچنین محتوای آموزشی انگیزه را از دانش آموزان گرفته است.

*آموزش حقیقی در روزهایی که مجازی لازم الاجرا شده

نکته جالب اینکه مواردی محدود از آموزش و  تحصیل دانش‌آموزان به سبک درست و قبل کرونایی در سطح استان مازندران در حال اجرا است که البته با ایثار و از خودگذشتگی برخی معلمان که با جرات می‌توان گفت عاشق کارشان هستند در حال انجام است.

یکی از این نمونه‌ها را در در مدرسه ابتدایی شهید «محمود قندی» پایه ابتدایی که مهم‌تر از سایر پایه‌های تحصیلی است در روستای ارات بن واقع در شهرستان سوادکوه می‌توان یافت، دانش‌آموزان این مدرسه به تعداد محدود با رعایت پروتکل‌های بهداشتی معلم خود را سر کلاس درس حاضر می‌بینند، معلمی که مدیر آموزگار است!

*پیاده‌روی ۲ ساعته به مقصد مدرسه

«باباعلی قاسمی» معلمی ۵۶ ساله با سابقه ۳۰ ساله در بخش آموزش، مدیر آموزگار مدرسه  شهید قندی در روستای ارات بن سوادکوه است که برای رفتن به مدرسه روزانه ۱۳ کیلومتر پیاده‌روی می‌کند چرا که برای رفتن به مدرسه باید مسیری دو ساعته را طی کند.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار شبستان  خود را اهل روستای شیرکلای سوادکوه معرفی می کند و می‌گوید؛ از خانه ما تا مدرسه دو ساعت راه است من سال‌ها این مسیر را پیاده‌روی می‌کنم چون از خودم وسیله‌ای برای حمل و نقل ندارم از طرفی عاشق کارم هستم.

*آموزش به ۷ دانش‌آموز از پایه‌های مختلف

آقای قاسمی ادامه می‌دهد؛ من که مدیرآموزگار مدرسه شهید قندی هستم در حال حاضر حدود هفت دانش‌آموز از  پایه‌های آمادگی، اول و سوم در حال تحصیل دارم که چهار تای آن‌ها ابتدایی و سه تا آمادگی هستند، من با علاقه در مسیر آموزش این بچه‌ها پیاده به مدرسه می‌روم...

این مدیر آموزگار، که در روزهای کرونایی مسیر دو ساعت رفت و برگشت را طی می‌کند، پس از حضور در مدرسه در ساعت معین نوبتی به دانش‌آموزان پایه‌های آمادگی، اول، بعد پایه سوم و در آخر پایه ششم آموزش می‌دهد.

*روستاییان محروم هستند و امکانات محیا نیست

وی  با بیان اینکه دانش آموزانش به واسطه دسترسی نداشتن به اینترنت و فضای مجازی نمی‌توانستند از آموزش‌های شبکه شاد بهره‌مند شوند، عنوان می‌کند؛ در روزهای کرونایی خوشبختانه برای بچه‌ها مشکلی پیش نیامد، من برای یادگیری بهتر حضوری درس می‌دهم چون این منطقه روستایی محروم است و دانش‌آموزان گوشی یا تبلت ندارند، حدود ۹۰ خانوار در این روستا زندگی می‌کنند.

آقای قاسمی با اشاره به اینکه تلفن همراه خودش نیز معمولی است، خاطرنشان می‌‌کند؛ از نظر من تنها راه یادگیری صحیح دانش‌آموزان آموزش در فضای حقیقی است نه مجازی، خوشبختانه این فضا برای ما فراهم شده تا حضور کنار تعداد اندکی از دانش‌آموزان بتوانم به تعلیم و تربیت بپردازم.

به گزارش شبستان، این مدیر آموزگار هر روزه به‌جز پنجشنبه و جمعه‌ها مسیری دو ساعته را تا مدرسه طی کرده و دوباره باز می‌گردد، اوضاع اقتصادی این روستاییان خوب نیست ولی در مسیر پیشرفت و اعتلای کشور گویی کار جهادی می‌کنند وگرنه چه کسی حاضر است در این دوره از زمان هر روز پیاده به مدرسه برود و برگردد آن هم برای آموزش به تنها هفت دانش آموز در روزهای کرونایی!