به گزارش خبرگزاری شبستان، خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایند: قُلْ یَا عِبَادِىَ الَّذِینَ أَسْرَفُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ یعنی بگو: «اى بندگان من که بر نفس خویش اسراف (و ستم) کردهاید! از رحمت خداوند مأیوس نشوید، همانا خداوند همه گناهان را مىبخشد، زیرا که او بسیار آمرزنده و مهربان است.
بنابراین گزارش آیات قبل تهدیدى براى افراد مغرور بود و این آیه به گناهکاران پشیمان بشارت مى دهد.در تمام کلمات این آیه لطف و مهر الهى نهفته است:
۱. پیام بشارت را رسول خدا صریحاً اعلام کند. «قل»۲. خداوند انسان را مخاطب قرار داده است. «یا»۳. خداوند همه را بندهى خود و لایق دریافت رحمتش دانسته است. «عبادى»۴. گناهکاران بر خود ستم کردهاند و به خدا ضررى نرساندهاند. «اسرفوا على انفسهم»۵. یأس از رحمت، حرام است. «لا تقنطوا»۶. رحمت او محدود نیست. «رحمة اللّه» («رحمة اللّه» به جاى «رحمتى» رمز جامعیّت رحمت است، چون لفظ «اللّه» جامعترین اسم اوست).
۷. وعدهى رحمت قطعى است. «انّ اللّه»۸. کار خداوند بخشش دائمى است. «یغفر»۹. خداوند همهى گناهان را مىبخشد. «الذنوب»۱۰. خداوند بر بخشش همهى گناهان تأکید دارد. «جمیعاً»۱۱. خدا بسیار بخشنده و رحیم است. «انّه هو الغفور الرحیم».
همچنین خداوند با این همه رأفت و مهربانى اعلام مى کند که تهدیدهاى آیات قبل، براى تربیت انسانهاست نه انتقام و کینه.در فرهنگِ قرآن، اسراف معناى وسیعى دارد که علاوه بر اسراف در مال، شامل اسراف در نفس و جان نیز مى شود. بدین معنى که انسان در بهره گیرى از استعدادها و ظرفیّتهاى وجودى خود از حدّ اعتدال خارج شده و دچار افراط و تفریط گردد.
مراد قرآن از اینکه مىفرماید: خداوند همه گناهان را مىبخشد، آن نیست که انسان گناه کند و بگوید خدا مىآمرزد، بلکه مراد آن است که همه گناهان هر قدر هم بزرگ باشند قابل آمرزش است و نباید از رحمت الهى مأیوس بود و طبیعتاً راه دریافت آمرزش الهى، توبه و جبران گناه است که در آیه بعد آمده است.
اما این آیه شامل پیام های زیر است:
۱- قوانین و احکام الهى در حد اعتدال است و نافرمانى مردم، تجاوز از حدّ اعتدال است. «اسرفوا على انفسهم»۲- در بخشش الهى نوع گناه و مقدار آن تفاوتى ندارد. «الذنوب جمیعاً»۳- یأس از رحمت الهى جایز نیست. «لا تقنطوا»۴- آمرزش گناه اقتضاى رحمت خداوند است. «رحمة اللّه انّ اللّه یغفر»۵ - امید به مغفرت زمینه آمرزش است. «لا تقنطوا... انّ اللّه یغفر»۶- این خداوند است که همه لغزشها را مى بخشد. «انّه هو الغفور» به جاى «انّه الغفور».
نظر شما