خبرگزاری شبستان- مشهد- مرضیه وحدت؛ پیامبر گرامی اسلام فضايل و امتيازات فرزندش امام حسن مجتبي (ع) را بين مسلمانان تبليغ ميکرد و از ارتباط او با مقام نبوت و علاقه حقيقی که به وی داشت همه جا سخن ميگفت. در روایتی ایشان فرمودند: «هر کس می خواهد آقای جوانان بهشت را ببيند به حسن (ع) نگاه کند» به مناسبت ولادت امام حسن مجتبی (ع) این خبرگزاری با حجت الاسلام جمال ایزدی کارشناس مذهبی و معاون فرهنگی اجتماعی اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی گفتگویی داشته است که در ادامه تقدیم می شود:
سوالی که در مورد حضرت امام حسن (ع) مطرح می شود، مسئله صلح با معاویه است. آیا این صلح از روی اجبار بوده است و اینکه امام از موضع ضعف این صلح را پذیرفتند یا از موضع قدرت؟
همه ائمه با توجه به شرایط و مصلحت اسلام بهترین تصمیم را می گیرند و با توجه به شرایط عمل می کنند و اگر امامی بخواهد قیام کند باید ببیند این قیام به مصلحت است یا خیر؟ همان ده سالی که امام حسن (ع) امام جامعه بودند همان ده سال نیز امام حسین (ع) امامت کردند ابتدا شرایط امامت امام حسین (ع) همان شرایط امامت امام حسن (ع) بود لذا همان اقدام و همان سیاست امام حسن (ع) را دنبال کردند.
اما با تغییر شرایط یعنی رفتن معاویه و بدست گرفتن جکومت توسط یزید، شرایط مدارا و سازش تمام می شود و زمینه قیام امام حسین (ع) فراهم می شود و موضوع عاشورا پیش می آید. پس اگر امام حسن مجتبی (ع) صلح نامه را امضا می کند، مصلحت اسلام در این صلح بوده است و زمینه را برای امامت امام حسین (ع) و در نهایت قیام عاشورا را فراهم می کند.
دیدگاه اهل سنت و تشیع در خصوص این صلح چگونه می باشد؟
هر تحلیل گر تاریخی و هر فردی که مطالعه تاریخ داشته است، به منطقی بودن این تصمیم پی می برد. نظرات مختلفی در این خصوص وجود دارد ولی آنچه که مسلم است امام حسن مجتبی (ع) بهترین تصمیم را در زمان خود گرفته است که اگر غیر از این بود اسلام دچار لطمه می شد.
امام حسن مجتبی (ع) برای حفظ جان شیعیان صلح را می پذیرد و اگر می خواست قیام کند نتایج درستی نداشت لذا امام هم مصلحت اسلام و هم مصلحت شیعیان را در نظر گرفتند.
لطفا در خصوص ازدواج حضرت با دختر سرکرده منافقین توضیحی بفرمایید. ائمه خود دستور داده اند که با کسانی ازدواج کنید که با اصل و نسب باشند اما می بینیم که حضرت با کسی ازدواج می کنند که اصل نسبی برای ایشان وجود ندارد. این مسئله چگونه قابل حل است؟
پیامبر و ائمه می خواهند با مردم ارتباط بگیرند تا در سایه این ارتباط دین خدا را ترویج دهند . یکی از این موارد می توان به ازدواح ائمه اشاره کرد و اگر ائمه با خانمی ازدواج می کردند صرفا به خاطر مسائل نفسانی و جسمانی نبوده بلکه با اردواج با این خانم پل ارتباطی با ان قوم و قبیله صورت می گرفت.
عرب ها ویزگی که داشتند وقتی وصلتی صورت می گرفت آن رابطه قوم و خویشی حداقل فایده آن این بود که تلاش می کردند ظلمی به طرف مقابل وارد نکنند از طرفی زمینه ای فراهم می شد برای جذب آنها.
در واقع آن ازدواج ها شرایطش با شرایط ازدواج ما فرق می کند آنها حتما یک هدف و اولویت بالاتری داشتند و شرایط آن زمان با شرایط الان متفاوت است، کسی که بخواهد به فلسفه ازدواج ائمه پی ببرد باید خود را به شرایط پیامبر و ائمه ببرد و با آن شرایط به این موضوع نگاه کند.
کتاب هایی که در خصوص امام مجتبی (ع) توصیه می کنید که خوانندگان ما به آن رجوع کنند، چیست؟
کتاب در این خصوص زیاد نوشته شده است اما آنجه من در ذهن دارم کتاب منتهی الامال، کتاب سیره پیشوایان نوشته مهدی پیشوایی، کتاب تاریخ 14 معصوم از علامه مجلسی، کتاب تدبر در سیره تمدن ساز اهل بیت از استاد محمد حسین الهی زاده که نگاه جدیدی به سیره امام حسن (ع) دارد.
در تاریخ نقل شده است که امام مجتبی چندین مرتبه اموال خود را بخشیده و انفاق کرده اند اگر این واقعیت داشته باشد آیا با این آیه قرآن که خطاب به پیامبر می فرماید نه آنقدر دستت را باز بگیر که همه اموالت را ببخشی و نه آنقدر بسته نگه دار که به کسی چیزی ندهی چگونه سازگاری دارد؟
اسلام قائل به اعتدال است و اعتدال در همه چیز است در راه رفتن، سخن گفتن، محبت و دشمنی، خوردن، خواب، انفاق و ... در دین ما به انفاق کردن توصیه شده اما نه اینکه هر چه داریم ببخشیم که به مشکل برخورد کنیم و عزت نفس ما زیر سوال برود و نه دستمان چنان بسته باشد که هیچ انفاقی صورت نگیرد.
اسلام در همه مسائل و حتی عبادت هم به اعتدال توصیه می کند البته نقطه اعتدال را باید درست تشخیص دهیم که آن مرز اعتدال کجاست . یکی به صورت معمول عبادت می کند و ممکن است بگویند خشک مقدس است در صورتی که این گونه نیست و بعضی ها نسبت به مسائل بی تفاوت است و بگویند ادم معتدلی است در حالی که این گونه نیست لذا شناخت مرز اعتدال بسیار مهم است که اعتدال هر فردی در اعمالش کدام نقطه و کدام خط است.
چون ائمه می خواهند در بعد عبادت، انفاق و سایر مسائل ائمه الگوی ما باشند پس باید نسبت به انسانهای معمولی خط و مرز بالاتری داشته باشند، عبادت و انفاق آنها باید بیش از انسان های معمولی باشد، چون نگرش آنها الهی بوده و دنیوی نیوده لذا به مال دنیا دل نمی بستند، کار، انفاق و قناعت می کردند که مسئله بسیار مهمی است.
ائمه ما قانع بودند و با کم، درست و باعزت زندگی می کردند چون انفاق امام حسن مجتبی (ع) با عزت نفسشان منافات ندارد لذا در عین عزت نفسی که داشتند اموال خود را انفاق می کردند.
نظر شما