«سازمان امور قرآنی» تاسیس شود/ لزوم تعریف جایگاه خاص برای قاریان و حافظان در قانون

به گزارش خبرنگار شبستان، مهمترین مطالبه جامعه قرآنی تقسیم اعتبارات قرآنی و اطمینان خاطر از دولت جدید در جهت رسیدن اعتبارات مصوب به دست جامعه هدف است. از ابتدای دو دولت اخیر، شاهد کاهش چشمگیر اعتبارات جامعه قرآنی بودیم به گونه ای که از 300 میلیارد تومان اعتبار دوره آقای احمدی نژاد به 40 میلیارد تومان در دولت آخر آقای روحانی رسیدیم؛ ضمن اینکه همین مقدار اعتبارات هم به درستی توزیع نشده و به نقطه هدف نمی رسد لذا در این خصوص با استاد «علی اکبر حنیفی» استاد و مدرس پیشکسوت قرآنی گفت و گویی انجام دادیم که در مشروح آن در ادامه تقدیم حضورتان می شود.

به نظر شما مطالبات جامعه قرآنی از دولت جدید چه باید باشد؟

با توجه به مشکلات فراوانی که در حوزه های مختلف قرآنی وجود دارد، متاسفانه در شرایط کنونی کشور، حضور قرآن و قرآنیان در سطح جامعه بسیار کمرنگ و بی رونق است لذا یکی از مشکلات مهم جامعه قرآنی این است که متاسفانه تاکنون یک جایگاه خاصی برای قاریان و حافظان کشور تعریف نشده است؛ به طور مثال طلاب بعد از فارغ التحصیلی در حوزه های علمیه در پست ها و مناصب مختلف قرار می گیرند. در واقع تحت عنوان فارغ التحصیل حوزه علمیه ردیف های خاصی برای آنها تعریف شده است و در مشاغل مختلف بکارگیری می شوند، ولی فعالان قرآنی با وجود اینکه زحمات زیادی متحمل می شوند و معلومات و مهارت های فراوانی را کسب می کنند ولی به صورت خاص اصلا از چنین امتیازاتی برخوردار نیستند و جایگاه خاصی در اجتماع ندارند؛ به عنوان مثال قاری و حافظ بین المللی که در سطح دنیا رتبه نخست را کسب کرده، هیچ جایگاهی در کشور برایش تعریف نکردند. درست است در اوایل کار خود به فکر امتیاز نبوده ولی اکنون که به دنبال تشکیل خانواده و تحصیل در دانشگاه است آیا نباید همانند طلاب حوزه های علمیه یک جایگاهی هم برای آنها تعریف کنند تا مقداری از هزینه های زندگی شان از آن محل تامین شود.

مثلا وقتی ورزشکاران به سطح قهرمانی می رسند با توجه به امتیازاتی که در قانون برای آنها در نظر گرفته شده است، می توانند در پست های مختلف استخدام شوند این در حالی است که قاریان و حافظان کشور از چنین امتیازاتی محروم هستند لذا درخواست ما از دولت جدید به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که دارای معاونت در حوزه قرآنی می باشد این است که یک تعریف و جایگاه خاص قانونی برای قاریان و حافظان کشور تعریف کنند.

در حال حاضر فعالیت های قرآنی خاصی در کشور انجام می شود، یکی از این فعالیت ها برگزاری مسابقات کشوری و بین المللی قرآن کریم است که متاسفانه برای برگزاری این مسابقات چه در زمینه انتخاب و اعزام داوران و چه در زمینه اعزام ممتازین به کشورهای خارجی و یا دعوت از اساتید از جاهای دیگر، هیچ گونه آیین نامه دولتی وجود ندارد در حالی که برای فدراسیون های ورزشی و هیئت کشتی مقررات و آیین نامه های خاصی در قانون تعریف شده است، ما حدود 40 سال است که مسابقات داخلی و خارجی برگزار می کنیم اما هیچ گونه قواعد و قانونی در این حوزه نداریم. ما اکنون نهادهای قرآنی متعددی در سطح کشور داریم که به هر کدام از آنها که مراجعه می کنیم،عنوان می کنند وظیفه ما نیست فقط برای رضای خدا انجام می دهیم که در نهایت یک چیزی هم بدهکار می شویم در واقع نمی توان به کسی خرده گرفت، چون مسئولیت قانونی خاصی در این حوزه وجود ندارد بنابراین اولین مطالبه ما از دولت جدید تعریف یک جایگاه خاص برای قاریان و حافظان و دومین مطالبه ما تعریف ضوابط و قوانین لازم در حوزه های مختلف قرآنی است.

چرا تا این اندازه به حوزه های قرآنی و دینی بی توجهی می شود؟

نهادهای متفرقه قرآنی زیادی در کشور داریم که هر کدام مدعی انجام کاری هستند؛ دلیل اش این است که یک سازمان متولی امور قرآنی در کشور نداریم؛ به طور مثال هر فرد یا سازمانی که بخواهد در زمینه بهداشت و درمان کاری انجام دهد، باید مجوز آن را از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دریافت کند و یا اگر بخواهند در زمینه آموزش و پرورش کاری انجام دهند باید به وزارت آموزش و پرورش مراجعه کنند در حالی که ما در زمینه امور قرآنی سازمان یا متولی امور قرآنی خاص نداریم که برای انجام کارهای خود به آنجا مراجعه کنیم؛ بنابراین نیاز است که یک سازمانی تحت عنوان «سازمان امور قرآنی» در کشور راه اندازی شود تا این دستگاه ها و نهادهای متفرقه زیر نظر یک سازمان واحد سازماندهی و مدیریت شوند تا چنین مشکلاتی ایجاد نشود. در حال حاضر هر کدام از این نهادها مدیر و دادستان خود هستند، خودشان هم تصمیم می گیرند و هیچ بودجه و اعتبار مناسبی هم برایشان تخصیص نمی یابد به دلیل اینکه اقدامات و فعالیت های آنها متفرقه است. شاید گفته شود پس نقش شورای توسعه قرآنی چیست؟ جالب اینجاست، این شورا سالی یک بار هم تشکیل نمی شود و هیچ نقش مثبتی هم در این راستا ندارد؛ بنابراین یکی دیگر از مطالبات جامعه قرآنی از دولت جدید تاسیس یک سازمانی برای امور قرآنی کشور است.

چرا باید شهرداری تهران یک سازمانی به نام سازمان فرهنگی هنری داشته باشد ولی ما برای کل کشور یک سازمان قرآنی نداشته باشیم تا همه امور قرآنی در آنجا بررسی و انجام شود. در واقع حوزه های قرآنی کلا رها هستند؛ چه کسانی باید برای آینده این حوزه هدف گذاری و برنامه ریزی کنند؟ آیا حوزه های قرآنی این ارزش را ندارند که برای خود سازمانی داشته باشند؟حدود سه هزار موسسه قرآنی، هشت هزار خانه قرآنی و 900 هزار مسجد در کشور وجود دارد که در آنها تدریس و فعالیت های قرآنی مختلف صورت می گیرد. آیا این مراکز نباید از یک جایی تغذیه شوند؟ واقعا جای تاسف است، ما آینده ای نداریم، چون سازمانی نداریم لذا می طلبد که رییس جمهور منتخب در این زمینه اقدامات و تصمیمات ویژه ای اتخاذ نماید.

در حوزه تخصیص اعتبار به جامعه قرآنی با چه مشکلاتی مواجه هستید؟

به دلیل همین بی برنامگی ها و بی سامانی های موجود در جامعه قرآنی، اعتبار مناسبی به حوزه های قرآنی تخصیص نمی یابد. در گذشته اعتبار تخصیص یافته تا حدودی قابل قبول بود ولی در حال حاضر بسیار کاهش یافته است، چون همین مقدار بودجه تخصیص یافته هم به درستی هزینه نمی شود. همین میزان هم توسط رانت خواران و ویژه خواران به هدر می رود به دلیل نبود قانون و عدم نظارت و کنترل درست بر نحوه مصرف، اعتبار به هدر می رود لذا در حوزه قرآنی هیچ چیزی سر جایش نیست، یک عده هم فقط برای رضای خدا فعالیت می کنند در حالی که اگر یک سازمانی برای این حوزه تعریف شود مثلا اگر یک موسسه یا سازمانی اعلام کند که در فلان سال می خواهیم این فعالیت ها و اقدامات را در حوزه های قرآنی انجام دهیم و به این مقدار بودجه نیاز داریم این طرح توسط سازمان امور قرآنی به مجلس ارایه می شود، سپس مجلس هم اعتبار لازم را تخصیص می دهد اما چون فاقد این سازمان هستیم، این مشکلات طبیعی است؛ در واقع ما علت ها را فراموش کردیم و بر روی معلول ها مانور می دهیم.