کسب در آمد میلیاردی از ضایعات ماهی قزل آلا

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، عیسی گلشاهی، سرپرست معاونت توسعه آبزی پروری شیلات شب گذشته (یکشنبه 27 تیر) در برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه دو سیما با بیان اینکه ارزش ریالی دور ریز‌های ماهی قزل آلا در کشورمان  سالانه ۱۸۰ میلیارد تومان است، گفت: حدودا ۲۰ درصد از حجم تولید ماهی قزل آلا در کشورمان در واحد‌های فراوری مورد استفاده قرار می‌گیرد که فراوری‌های صنعتی روی آن اعمال می‌شود.

وی با اشاره به اینکه روی هم رفته تمام ماهی قزل آلا امکان مصرف انسانی ندارد، گفت: به همین جهت مقداری از آن دور ریز و ضایعات می‌شود که میزان کل دورریز و ضایعات ماهی قزل آلا در کل کشور را می‌توان حدود ۱۷ تا ۲۳ درصد از حجم یک ماهی قزل آلا عنوان کرد.

سرپرست معاونت توسعه آبزی پروری شیلات با بیان اینکه ارزش اقتصادی مواد دور ریز ماهی قزل آلا برابر است با هر کیلو ۵۰۰ تا هزار تومان که البته آن هم بستگی به نوع ضایعات ماهی دارد، ادامه داد: اما ارزش اقتصادی ایجاد شده بر مبنای ارزش مواد تولیدی ماهی چیزی معادل ۵ الی ۶ هزار تومان است که روی هم رفته چیزی حدود ۱۸۰ میلیارد تومان در سال حاصل از دور ریز‌های مواد اولیه و پنج برابر این رقم یعنی حدود ۹۰۰ میلیارد تومان را هم می‌توان به عنوان ارزش محصول استحصال شده‌ای که قابلیت ورود به چرخه تولید داشته باشد عنوان کرد البته این رقم فقط در مورد ماهی قزل آلا صادق است و در کنار این ماهی، ماهی‌های پرورشی دیگری هم در کشور وجود دارد.

گلشاهی دلیل اینکه دور ریز‌های ماهی قزل آلا به چرخه تولید باز نمی‌گردد را این گونه توضیح داد: ما در تولید ماهی قزل آلا چند فاز را طی کرده ایم که به این مرحله برسیم فاز اول، فاز توسعه مزارع پرورش ماهی است که ما را به تولید مورد نظر بر اساس آن چه که احساس می‌کنیم برای تکمیل سبد غذایی مردم و تامین امنیت غذایی جامعه نیاز داریم. نزدیک می‌کند (می توان گفت ماهی قزل آلا به موقعیت با ثبات خود در این زمینه دست یافته است)، صنعتی سازی تولید ماهی قزل آلا فاز دوم حرکت ما برای تولید این ماهی است در این فاز ماهی قزل آلا مورد فراوری‌های خاص قرار می‌گیرد.

وی با بیان اینکه ماهی قزل آلا یکی از ماهی‌هایی است که مردم علاقه به تازه خوری آن دارند، گفت: در همین رابطه یکی از اخلاق‌های بدی که واحد‌های غذایی مانند رستواران‌ها دارند این است که ماهی را به صورت کامل و شکم پر به واحد خود برده و آنجا بنا به ذائقه مشتری آن را طبخ و ارائه می‌کنند در حالی که می‌توانستند تفکیک و پاکسازی ماهی را به یک واحد صنعتی بسپارند در این حال هزینه آن واحد هم پایین می‌آمد و ضایعات هم دورریز نمی‌شد  به این منظور در برخی از استان‌ها حدود پنج تا ۶ سال طول کشید تا واحد‌های صنعتی به این منظور راه اندازی شوند پس از ایجاد این واحد‌ها ما با یک سری دورریز‌های تمرکز یافته مواجه شدیم که دیگر دارای اشل تجاری هستند.