ساعتی درنگ؛ حداقل به اندازه وقوف حاجی در عرفات

خبرگزاری شبستان-کرمان

۲۱ کیلومتر که از سمت شرق شهر مکه فاصله بگیری به سرزمین مقدس دیگری می رسی به نام عرفات؛ مکانی رمز آلود که ۱۸ کیلومتر مربع وسعت دارد و «جبل الرحمة» و «مسجد نَمِرة» در آن واقع شده و حجاج در نهم ذى الحجه، از ظهر تا غروب در این منطقه وقوف دارند.

برای شب و روز عرفه اعمالی در مفاتیح الجنان وارد شده و این زمان در حقیقت وقت ذکر و دعا و مناجات با خدا و فرصتی برای توبه و بازگشت به سوی معبود است؛ در روایت آمده کسی که در شب قدر بخشیده نشده امید است در عرفه بخشیده شود و گناهی که در عرفه بخشیده نمی شود این است کسی این روز را درک کند و پس از توبه و استغفار گمان کند خداوند او را نبخشیده است و برای همین در سوره زمر فرمود« قل یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمت الله، ان الله یغفر الذنوب جمیعا...»

مشهورترین اعمال عرفه، روزه آن و معروف ترین دعای آن دعای عرفه امام حسین علیه السلام است.

هر ساله میلیون ها نفر در اقصی نقاط عالم همنوا با حسین بن علی علیهماالسلام دعای عرفه زمزمه می کنند؛ عرفه شاید در معنای دیگری روز شناخت حقیقی آدمی از خویش و استعدادها و امکانات خود باشد؛ این که راه بندگی را با استعداد و امکانی که دارد چگونه طی کند تا به شناخت خدای خویش برسد که من عرف نفسه فقد عرف ربه.

عرفه را هر سال باید عمیق تر و دقیق تر از گذشته برای خویش تعریف کرد؛ به مقتضای نیازی که آدمی به شناخت ساحت های گوناگون فردی و اجتماعی دارد و لازمه او برای پیمودن مسیر بندگی است.

در عرفه اگر تو به شناخت دقیقی از استعدادها و امکانات خویش نرسی؛ همان استعدادی که تو را برای رسیدن به اصل خودت مجهز کرده اند که انالله و انا الیه راجعون؛ بهره تو از این روز به گذشتن وقتی و نهایت زمزمه ذکری گذشته است.

دعای عرفه را که با حمد و ستایش الهی و اقرار به قدرت او آغاز می کنی؛ به جمله «اللّٰهُمَّ إِنِّى أَرْغَبُ إِلَيْكَ...» می رسی که اگر همین یک جمله را با همه توان و اعتقاد و باورت بگویی و خدا اشتیاق و عزم تو را همزمان ببیند حتماً تو را رهسپار کوی خویش خواهد کرد همانگونه که در سوره عنکبوت اشاره کرد که «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا...» 

عرفه فرصتی برای مرور دوباره خویش و آشنایی با خود است...از عادت ها و روزمرگی ها فاصله گرفتن و با خویش خلوت کردن و رسیدن به خود ...از عرفه ساده عبور نکنیم؛ ساعتی درنگ کن حداقل به همان اندازه که حاجی در عرفات وقوف دارد.