به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان؛ رفتارهایی که با قطع نظر از عزاداری بودن‌شان، حرام فقهی و گناه و معصیت هستند، اما چون داخل عزاداری شده‌اند نسبت به آنها سکوت شده و حتی صورت نیکویی پیدا کرده‌اند. مام حسین(ع) وسیله‌ای برای ارتباط همیشگی و عمومی مسلمانان با نهضت حسینی(ع) است. افزون بر این، مراسم عزاداری یک برنامه تبلیغی موثر در مذهب تشیع به‌شمار می‌آید ولی گاهی رفتارهایی انحرافی در عزاداری امام‌حسین(ع) داخل می‌شوند که آن را از اهداف خود دور کرده و یک سوءتبلیغ برای مذهب تشیع به‌شمار می‌آیند. انحرافات عزاداری را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد.
رفتارهایی که با قطع نظر از عزاداری بودن‌شان، حرام فقهی و گناه و معصیت هستند، اما چون داخل عزاداری شده‌اند نسبت به آنها سکوت شده و حتی صورت نیکویی پیدا کرده‌اند.رفتارهایی که عنوان عزاداری ندارند و آنها را نمی‌توان یک عزاداری شرعی یا عرفی دانست، اما عده‌ای آنها را در عزاداری وارد کرده و می‌کنند.
رفتارهایی که شاید به‌خودی‌خود حرام و معصیت نباشند ولی انجام آنها در مجلس عزاداری امام‌حسین(ع) در شأن این مجلس نیست و موجب هتک‌حرمت آن می‌شوند.گسترش چنین رفتارهایی در عزاداری، چهره دینی و معنوی آن را مخدوش می‌کند و موجب می‌شود شیعیان عزادار به‌جای دنبال‌روی از متن عاشورا، درگیر حواشی آن شوند.
بنابر این گزارش حجت الاسلام و المسلمین دکتر الله اکبری عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به لزوم درک تعقلی و اندیشه ای پیرامون حماسه کربلا گفت: آنچه که امروز نیاز مبرم تمام شیعیان جهان است تقویت شور در کنار شعور حسینی علیه السلام است. به گونه‌ای که شیعیان در مدت ۱۴۰۰ سال گذشته برای شور و هیجان حسینی علیه السلام تلاش کرده‌اند برای شعور و اهداف قیام امام حسین علیه السلام سالارشهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تلاش نکردند.
وی با بیان این مطلب که توجه به شور حسینی علیه السلام بیش از درک تعقلی و شعور حسینی علیه السلام است عنوان کرد: شاید برای تقریب ذهن بتوان این طور بیان کرد ما برای شور حسینی بالای صد درصد اقدام کردیم اما برای درک شعور و فهم اندیشه امام حسین علیه السلام در حد صفر درصد کار کردیم.
عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه با اشاره به ثقیل و سنگین بودن تحریک اندیشه و تعقل انسان‌ها نسبت به تحریک هیجانات آنها تصریح کرد : البته بخشی از این اختلاف انکارناپذیر است به طوری که شعور حسینی علیه السلام با فکر، عقل و اندیشه آحاد مردم سر و کار دارد و تحریک اندیشه عوام مردم کار بسیار سخت و زمانبر است. در مقابل شور حسینی علیه السلام با احساسات و هیجانات مردم سر و کار دارد به طوری که یک مداح درس نخوانده با انواع انعطاف های صوتی می تواند هیجان و تحریک را در مخاطب خود ایجاد کند.
وی با بیان این مطلب که عالمان شیعی کار آسانتر یعنی تحریک شور حسینی را مبنای عمل خود قرار دادند؛ عنوان کرد: لذا توده شیعیان و عالمان دینی کار آسانتر را پیش گرفته‌اند و آن تحریک احساسات و شور آحاد مردم در مقابله عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام است.
این عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه خاطرنشان کرد: در هر صورت توجه به شور و شعور حسینی علیه السلام در جامعه شیعی با اختلاف حواشی مواجه است به طوری که گاهی شور حسینی از منطق و شرع جلو زده و با انحرافاتی ممزوج شده است.
نظر شما