به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، اگرچه آنچه در عاشورای حسینی سال 61 هجری رخ داد در ظاهر، روا داشتن مصائب و جنایات بی‌شمار بر خاندان رسالت و حزن و ماتم ابدی شیعه بر آن مصائب است اما اگر در باطن آن تامل کنیم زیباترین تصاویر از عرفان را می بینیم، عرفانی که به زیبایی تمام در فرموده حضرت زینب کبری (س) یعنی «ما رأیت الا جمیلاً» رخ نمایانده است و چه بسا همین عرفان است که این واقعه را الی‌الابد در قلب ها مانا کرده است. از این رو، به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم حسینی و به منظور بررسی جلوه های عرفان منتظرانه و زمینه ساز ظهور در نهضت سالار شهیدان (ع) در سلسله گفتگوهایی با حجت الاسلام دکتر «رحیم کارگر»، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و استاد مرکز تخصصی مهدویت این مسئله را به بحث و بررسی گذاشته ایم که در ادامه مشروح بخش چهارم آن با محور «دین‌گرایی و ححق طلبی عارفانه» تقدیم حضورتان می شود:
وجود چه ابعادی در قیام عاشورای حسینی سبب می شود که از آن نهضت و قیام که هدف اصلاح امت را دنبال می کرد به حماسه ای عرفانی تعبیر شود؟
یکی از آموزه های مهم عرفانی و سلوکی اسلام، مساله شریعت محوری و غیرت دینی است. اساس عرفان ولایی بر شریعت و تمسک به دیانت و داشتن غیرت دینی است. عارف بالله فقط خود را نجات نمی دهد بلکه درصدد احیای جامعه است و نمی تواند وجود هیچ نوع پلیدی و زشتی و آلودگی و ستمگری را در جامعه ببیند و تحمل کند. عارفان سفر معنوی و عرفانی را دارای چهار مرحله می دانند؛ این مراحل به «اسفار اربعه» معروف است: سفر اول: سفر از خلق به سوی حق است؛ سفر دوم: سفر از حق به سوی حق و با حق است. در این سفر سالک در صفات خدا سیر می کند؛ سفر سوم: سفر از حق به سوی خلق و با حق است؛ سفر چهارم: سفر از خلق به سوی خلق و با حق است. در این سیر و سفر عرفانی و معنوی، سالک به ارشاد و هدایت مردم به دستگیری از آنان و رساندنشان به حقّ می پردازد، در حالی که خود انسانی کامل است و مردم را هدایت می کند. انتهای این سیر معنوی ، برپاداشت فضایل اخلاقی و مکارم انسان و دستورات دینی در جامعه است که منتهی به نجات و سعادت و رستگاری دنیوی و اخروی مردم می شود. امام حسین (ع) را بحق می توان سالک عارفی دانست که تمامی اقداماتش بخصوص قیام جاودانه اش برای اصلاح و نجات امت و سوق دادن آنها به شریعت و دیانت بود. این ویژگی اصلی انسان کامل است که همه داشته هایش را در راه خدا و برای اقامه آئین خدا و جهت هدایت خلق خدا در طبق اخلاص گذاشته و تقدیم حضرت دوست می کند. حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) صاحب غيرت دينی و حمیت اخلاقی بود و نمی توانست جامعه در منجلاب فساد و ظلم ببیند و شاهد کم فروغ شدن دین حق گردد.
اینکه گفته می شود اسلام به محرم حسینی زنده شد و زنده ماند، از چه باب است؟
امام حسين (ع) مظهر و مجلای غيرت دينی و حمايت و ياری شريعت است. ایشان نه تنها «ثارالله» بلكه «غيرة الله» نيز بود و وقتی خطر انحراف و تباهی در دين و امت را مشاهده كرد، با تمام توان به پا خاست و غيرت دينی خود را به طور كامل، به ظهور رساند. غيرت آن است كه آدمی، دين، عرض، ناموس و اولاد خود را نگه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داری كند. برای محافظت و نگاهبانی هر يك، طريقه‌ای هست كه صاحب عزّت و حميّت از آن تجاوز نمی‌كند. غيرت دينی نيز تلاشی در نگهبانی دين از آفت و حميّت و حفظ از بدعت و كوشش در ترويج آن است.
بي شك يكی از رموز موفقيت و سربلندی امام حسين (ع) و يكی از مظاهر حق خواهی و باطل‌ستيزی آن حضرت (ع)، «غيرت دينی» و پاسداری از مرزهای شريعت بود؛ چنان كه درباره حكمت قيام خود فرمود: «…كارها بدين جا كشيده است كه می‌بينيد، دنيا تغيير يافته و به زشتی گراييده است. نيكی‌های دنيا به عقب می‌رود و همچنان با شتاب رو به زوال است. از نيكی‌ها چيزي باقي نمانده، جز ته‌مانده‌هايی مانند ته‌مانده آبشخورها. پستی‌های زندگی، همانند چراگاه زيان بخش و بيمار كننده است. آيا نمی‌بينيد كه به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌گردد؟! پس سزاوار است كه در چنين وضعي انسان با ايمان، مرگ و ملاقات با خدا را آرزو كند. آري من مرگ را جز سعادت و خوشبختی نمي‌بينم…» . همچنين فرمود: «انا اولي من قام بنصرة دين الله و اعزاز شرعه و الجهاد في سبيله لتكون كلمة الله هي العليا» ؛ «…من سزاوارترين كس هستم كه به نصرت دين خدا برخيزم و شريعت مقدس او را عزيز بدارم و در راه او جهاد كنم تا «كلمة الله»؛ برترين حاكم شود».
قیام حسینی (ع) با این اوصاف چقدر در عمل به فریضه امر به معروف و نهی از منکر موفقیت آمیز بود؟
قيام امام حسين (ع)، به يقين در جهت شعله‌ور ساختن غيرت دينی و احيای امر به معروف و نهی از منكر بود. عمل به اين دو فريضه، در جهت حفظ آموزه‌های دينی و جلوگيری از بدعت و انحراف بايسته است و آن حضرت (ع) از ابتداي حركت خود، می‌فرمود: «اللهم اني احب المعروف و اكره المنكر» ؛ «خداوندا! من دوستدار و خواهان معروف و نهي از منكر هستم» و «انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدّي اريد آن آمر بالمعروف و أنهي عن المنكر»؛ «فقط براي اصلاح امت جدم قيام كردم؛ مي‌خواهم امر به معروف و نهی از منكر كنم».
این اهداف یعنی تحقق غیرت دینی و احیای امر به معروف و نهی از منکر در قیام فرزند ایشان، حضرت مهدی صاحب الزمان (عج) چه تجلیاتی دارد؟
حضرت مهدی (عج) تجلی غیرت دینی است، امام مهدی (عج) نیز چنین است، ایشان قائم بالسيف، صاحب السيف، صاحب رايت محمدی و دارندة صولت علوی است تا دین خدا را احیا کند و جامعه را از لوث فساد و تباهی و ستمگری و ... پاک سازد. او مظهر غیرت الهی در زمین و دست انتقام و اقتدار خدایی برای نابودی شیاطین و دجالان و فاسقان و فاسدان و ظالمان است. حضرت مهدی (عج) عارف و انسان کاملی است که جهت هدایت و سعادت و نجات مردم جهان، در برابر گروه باطل و جنود شيطان، با قدرت، اقتدار و شجاعت كامل ظاهر می‌شود و در راه و كار خود، سازش پذير و خائف نيست. او در اجرای احكام و تعاليم دينی و مبارزه با ظالمان و حق گريزان، قاطعيتي شگرف و غیرتی بس ستودنی و عزمی راسخ و استوار دارد. او مظهر عطوفت، رحمت و مهر الهی است و با بندگان صالح خدا و مظلومان و مستضعفان، با شفقت و دلسوزی رفتار می‌كند؛ در عين حال مظهر خشم و غضب الهي بر فاسدان و ظالمان نيز هست و بدين جهت با دشمنان خدا با شدّت و قدرت برخورد مي‌كند.
این غیرت و همیت دینی چه کارکردهایی در دولت موعود دارد؟
اگر اين غیرت دینی و الهی و اقتدار معنوی نباشد، امكان ريشه كنی ظلمت، جهالت، جنايت و رذالت وجود نخواهد داشت و صاحبان زر و زور و تزوير باز ميدان‌دار و يكه‌تاز خواهند بود. در احاديث آمده است: «از شمشير برنده و اراده قاطع امام و يارانش، همه اهريمنان می‌هراسند و ترسی گران بر روان دژخيمان خون آشام سايه می‌افكند و لرزه بر اندام خودكامگان و طاغوتيان می‌افتد». درباره ظهور آن حضرت (عج) آمده است: «يظهر صاحب الراية المحمدية والدولة الاحمدية القائم بالسيف و الحال… »؛ «صاحب رايت محمدی و بنيانگذار دولت احمدی ظهور می‌كند؛ در حالی كه شمشير در دست دارد». امام صادق (ع) فرمودند: «همه ما قائم به امر خداييم، يكی پس از ديگری تا زمانی كه صاحب شمشير بيايد.وقتی صاحب شمشير آمد، امر و دستوری غير از آنچه هست، می‌آورد».البته قيام بزرگ حضرت مهدی (عج) و پيروزی ایشان بر دشمنان، نياز به امكانات و توانايی‌های ويژه‌ای دارد و اين امر به راحتي به دست نخواهد آمد. مفضل بن عمر می‌گويد: در حضور امام صادق (ع) شنيدم كه از حضرت قائم (عج) ياد شد؛ پس عرض كردم: همانا اميدوارم كار ايشان به آسانی صورت پذيرد؛ امام (ع) فرمودند: «آن امر صورت نمي‌پذيرد تا اينكه عرق و خون بسته شده را برطرف سازيد ».
برای درک چنین قیام و دولتی، جامعه منتظر نیازمند آراسته شدن به چه اوصافی است؟
بر اساس این تحلیل، جامعه منتظر، جامعه ای عرفانی و دین مدار است که غیرت دینی ، تابلو و وجهه غالب آن به شمار می آید و منتظران ، سلوک فردی عرفانی را با سلوک جمعی عرفانی عجین کرده و درصدد تحقق نورانیت و طهارت جمعی و پالایش و مبارزه با ظلمت و دنائت و پستی و باطل گرایی هستند. روح جمعی منتظران در برپاداشت آموزه های دینی متجلی است، نه در ترویج یا تبعیت از تعالیم و آموزه های صهیونیسم جهانی و مکاتب دجال گونه فرهنگی و سیاسی و سازمان ها و نهادهای پر فسق و فجور غربی و...!! هر کس به هر شکلی امروزه مدافع یا مروج اندیشه و اهداف فاجرانه و دجالانه غرب و افکار شیطانی صهیونیسم جهانی باشد به یقین نه تنها جزو منتظران امام زمان (عج) نیست ؛ بلکه اصلی ترین دشمن اهداف و برنامه های آن حضرت (عج) است!! پس دیانت عرفانی و شریعت اخلاق گرا از ویژگی های بارز منتظرانی است که چشم انتظار تحقق وعده الهی مبنی بر غلبه حق به دست انسان کامل هستند.این معنویت عرفانی و حمیت دینی از آثار و برکات ماندگار فرهنگ عاشورایی است که در کربلا به اوج خود رسید و سال به سال و قرن به قرن به نسل های بعدی منتقل شد. این میراث عرفانی امام حسین (ع) از طریق منتظران کربلایی حفظ و به آیندگان منتقل شده است تا زمانی که ظهور رخ دهد و پرچم عاشورا به دست امام زمان (عج) به اهتزاز در آید. عصر غیبت، دوران حاکمیت افکار شیطانی در کل جهان است به جز در جامعه منتظر. این جامعه میراث دار غیرت حسینی و طلیعه دار غیرت مهدوی است و به همین جهت ، دین و شریعت جایگاه بسیار والایی در این جامعه دارد.
این دین گرایی و باطل ستیزی چه رهاوردی برای جامعه منتظران دارد؟
همین شریعت گرایی است که پل پیروزی و اتصال منتظران به عصر ظهور است و همین حق طلبی و حق گرایی ارزش مدار و اخلاقی است که باعث کسب شایستگی و لیاقت همراهی و نصرت امام زمان (عج) است. هر نوع آلودگی و ناپاکی و دین گریزی و شریعت ستیزی و انحراف و فرقه سازی و غرب گرایی و غرب زدگی و... باعث دوری و جدایی ما از فرهنگ عاشورا و آرمان مهدویت شده و شکاف و گسست عظیمی بین منتظران و امام زمان (عج) ایجاد می کند. امروز مظاهر یزید و معاویه و بنی امیه و شمر و عبید الله زیاد ، فقط در عربستان و بحرین و امارات و... نیست ؛ بلکه مظاهر اصلی آنها در انگلیس و فرانسه و کانادا و آمریکا و اسرائیل و ... هم هست و هر نوع تبعیت و همراهی با آنها، ضدیت با امام زمان (عج) و آلوده ساختن و منحرف کردن روزافزون جامعه منتظر است که خواهان زمینه سازی ظهور و آماده یاری امام خویش است.
نظر شما