«پسری از خاورمیانه» روایت گر مردمی که قربانی قاچاقچی های مواد مخدر شدند

خبرگزاری شبستان- مشهد- مرضیه وحدت؛ علی میرزایی، نویسنده، کارگردان و تدوین گر متولد 1360 در شهرستان ورامین می باشد، خانواده وی از سال 1361 در مشهد ساکن می شوند. میرزایی از سال 1383 به صورت رسمی کار خود را با تدوین گری شروع می کند و در سال 1387 اولین فیلم بلند خود به نام «زنجیر» را تولید می کند. برای آشنایی بیشتر خبرگزاری شبستان گفتگویی با این هنرمند مشهدی داشته است که در ادامه تقدیم می شود:

خود را معرفی بفرمایید؟ چندسال دارید و از چه سالی وارد عرصه ساخت فیلم شدید؟

علی میرزایی متولد 1360 در شهرستان ورامین می باشم و اگر چه در ورامین متولد شده ام اما در سال 1361 خانواده من به مشهد مهاجرت کردند و از آن سال تاکنون ما در مشهد ساکن هستیم.  از سال 1381 کار خود را با تدوین گری به صورت غیر رسمی و از سال 1383 به صورت رسمی شروع کردم.

در سال 1387 اولین فیلم بلند خود را به سفارش نیروی انتظامی به نام «زنجیر» را ساخته ام، بعد از آن فیلم های کوتاه مختلف و فیلم نیمه بلند و بلند زیادی را ساخته ام و چون کار اصلی من تدوین است هر دو سال یک بار فیلم می سازم.

تعدادی از فیلم های شاخصی که ساخته اید را بیان بفرمایید و آیا فیلمی از شما به جشنواره راه پیدا کرده است؟

 فیلم داستانی «سلاح سرد» فیلم نیمه بلند طنز اجتماعی بود که برای شبکه خراسان ساخته ام، مستند «سالار آباد» برای شبکه افق ویژه شهدای منا بود و فیلم های کوتاه، نیمه بلند و بلند بسیار زیاد دیگری ساخته ام که به همین تعداد بسنده می کنم.

تعدادی از فیلم های من به جشنواره های مختلف راه پیدا کرده است، فیلم «سنگ و پای لنگ» سال 1383 به عنوان بهترین فیلم تجربی مشهد شناخته شد، فیلم کوتاه، «دوستانی که هرگز ندیدم» سال 1386 به جشنواره فیلم کوتاه تهران راه پیدا کرد و فیلمی که اخیرا به نام «پسری از خاورمیانه» ساخته ام به جشنواره «The  lift of sessions » راه پیدا کرده است و 18 اگوست تا 30 اگوست با توجه به شرایط کرونا به صورت آنلاین برگزار خواهد شد.

باید این نکته راه بگویم که من بسیاری از فیلم هایی که ساخته ام از جمله فیلم «زنجیر» را در هیچ جشنواره ای شرکت نداده ام چون علاقه ای به شرکت در جشنواره ندارم.

در خصوص جشنواره «The  lift of sessions » و شرایط راه یابی به آن را توضیح بفرمایید؟

جشنواره به صورت رقابت آزاد است و فیلم هایی که از نظر کیفی و قصه داستان روایی خوبی داشتند به جشنواره «The  lift of sessions » راه پیدا کردند. 39 فیلم به این جشنواره راه یپدا کرده است که از ایران تنها فیلم پذیرفته شده فیلم «پسری از خاورمیانه» است، معمولا مردم برای دیدن فیلم های جشنواره باید مبلغی پرداخت نمایند، در مورد این جشنواره هم به همین صورت است و مردم برای تماشای آنلاین آن باید 10 پوند پرداخت کنند اما به دلیل اینکه ایران در تحریم قرار دارد نمی توان این مبلغ را پرداخت کرد و چون بخشی به نام رای مردمی نیز در این جشنواره وجود دارد شانس برنده شدن این فیلم خیلی پایین می آید مگر اینکه بتوانیم تحریم ها را دور بزنیم.

شما ابتدا تدوین گر بودید ، چه شد که به سمت کارگردانی آمدید؟

امور زندگی من با تدوین گری می چرخد و شغل ثابت من است، البته من دوست دارم سال دو فیلم بسازم اما نه امکانات و نه بودجه دارم. سریال قند عسل کار تدوین آن را من انجام می دهم اما در کنار تدوین چون دغدغه هایی دارم حتما باید فیلم بسازم و بنویسم.

کدام یک از فیلم هایی که ساخته اید را بیشتر دوست دارید؟  

فیلمی که اخیرا کار ساخت آن تمام شده است؛ به نام  «پسری از خاورمیانه»

در خصوص فیلم «پسری از خاورمیانه» توضیح بفرمایید؟ ساخت فیلم از چه سالی آغاز شد و چرا تصمیم به ساخت این فیلم گرفتید؟

اسم فیلم ما ابتدا «قهرمان» بود اما به دلیل اینکه اسم فیلم آقای اصغر فرهادی نیز «قهرمان» بود ما اسم فیلم را عوض کردیم و «یک پسر از خاورمیانه» به عنوان اسم فیلم انتخاب شد. فیلم «داستان پدر و پسر است که گرفتار یک گروه قاچاقچی مواد مخدر می شوند و در فاصله ای که می خواهند از این مهلکه نجات پیدا کنند به گذشته خود و نوع زندگی که داشتند برمی گردند و...

من در ساخت این فیلم فقط از بازیگران خراسانی بهره بردم از جمله فاطمه توانا، آقای جندقی، امیر حسین میرزایی،  مصطفی نصیری بازیگران مشهدی بودند که در ساخت این فیلم من را یاری کردند.

ساخت فیلم به دلیل پروسه خاطره انگاری که باید زمان در آن دیده می شد، به صورت مقطعی ساخته شد. بخش اصلی فیلم اسفند و فروردین سال 98 ضبط شد، بخش خاطره ها انتهای تابستان سال بعد ضبط شد و تدوین، جلوه های ویژه و صداگذاری آن بسیار زمان برد تا اینکه اوایل امسال ساخت این فیلم به اتمام رسید.

ایده ساخت فیلم «پسری از خاورمیانه» از کجا نشات گرفت ؟

خراسان مرز مشترک زیادی با افغانستان دارد، متاسفانه این کشور حکومت مرکزی قدرتمندی ندارد، سالها طالبان اولیه حضور داشت و بعد از آن امریکاییها آمدند و این حضور نیروی خارجی موجب نا امنی بیشتر برای افغانستان شد. این مرز مشترک و نداشتن حکومت قدرتمند موجب شد که مرز ایران ترانزیت مواد مخدر از طریق افغانستان شود و در نتیجه موجب ناامنی های بسیار زیادی برای ایران به ویژه روستاهای نزدیک مرز شد.

ما طی این سالها شهدای زیادی در بحث مواد مخدر داشته ایم اما چیزی که در این میان فراموش شده است، آسیب هایی است که به مردم به ویژه روستاهایی که در مرز قرار داشتند، وارد شده است. در دهه 70 اشرار تا داخل روستای های مرزی ایران نفوذ کرده بودند و مردم بیگناه را گروگان می گرفتند. در بحث قاچاقچی های مواد مخدر مردم زیادی آسیب دیدند اما فراموش شده اند و هیچ آماری از کشته ها و مردمی که در این خصوص آسیب دیده اند در دست نیست.

از مشکلات ساخت  فیلم «پسری از خاورمیانه» و مشکلات کاری خود بفرمایید؟

مشکلات ما بسیار زیاد است و از حوصله این مصاحبه خارج است ، مشهد یکی از بزرگترین قطب های فیلمسازی و هنرمندان کشور است . مشهد مجوز ساخت فیلم بلند را می دهد ولی وقتی ساخت فیلم تمام می شود اجازه اکران فیلم سینمایی را فقط تهران می دهد و شما دوباره این مسیر گرفتن مجوز فیلم سینمایی را باید از تهران شروع کنید. علاوه بر این تهران فقط مجوز شرکت فیلم در جشنواره را به ما می دهد و مستقیم مجوز اکران فیلم سینمایی را به ما نمی دهد .

بعد از شرکت در جشنواره و پذیرفته شدن توسط جشنواره دوباره باید فیلم را به تهران ببریم و برای اکران مجوز بگیریم بنابراین بزرگترین مشکل ما گرفتن مجوز سینمایی از تهران است. مجوز اکران سینمایی باید مانند مجوز ساخت در مشهد صادر شود .

و مشکل بعدی هم تحریم ها هستند. فیلم های ایرانی در جشنواره های خارجی شرکت می کنند اما تحریم ها موجب می شود در بخشی که مردم باید رای بدهند، نتوانند به فیلم رای بدهند و فیلم از دور رقابت حذف شود و یا شانس برنده شدنش بسیار پایین بیاید.  اگر نتوانیم تحریم ها رو دور بزنیم مردم نخواهند توانست در بخش رای مردمی به فیلم «پسری از خاورمیانه» رای بدهند و این موضوع من را به شدت نگران کرده است.

اسم آخرین فیلمنامه ای که نوشته اید چیست و درباره چه موضوعی است؟

فیلمنامه آخر من به نام «صدای غروب» فیلم طنز اجتماعی است و به شدت دغدغه ذهن من است که فیلم آن را بسازم .