به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از بندرعباس، حجت الاسلام و المسلمین « محمد صادق کفیل » در نشست مجازی با موضوع «دستگیری از نیازمندان در سیره امام سجاد(ع)» از سلسله وبینارهای یازدهمین کنگره بین‌المللی امام سجاد(ع)، که با حضور مجازی مدیران مراکز نیکوکاری هرمزگان برگزار شد، با بیان اینکه ائمه اطهار(ع) شخصیتی جامع داشتند، اظهار کرد: با این وجود زمانی که می خواهیم از این بزرگواران الگوبرداری کنیم جست وجو می کنیم تا ببینیم کدامیک از ویژگی‌های ائمه(ع) با روحیات ما سازگارتر است و همان را اتخاذ می‌کنیم، اما در نقطه مقابل برخی افراد گام‌هایی که اهل بیت(ع) در دوران حیات خود جهت اصلاح و پیشبرد جامعه اسلامی و مردم برداشتند را بررسی و در نتیجه تلاش می کنند تا بر اساس اثرگذاری و ضرورت جامعه با الگو از زندگی آن خاندان عصمت و طهارت حرکت کنند.
وی افزود: اگر امام سجاد(ع)، زین‌العابدین و سیدالساجدین بوده و در عبادت الگوی عالمیان است، از سوی دیگر همین امام با شگردهای مختلف با نیازمندان مرتبط بوده و در راستای رفع احتیاجات آنها تلاش می کند، امام سجاد(ع) در هر مقطع زمانی رصد ویژه داشت تا گام و حرکت بعدی را داشته باشد. واقعیت آن است که مدینه زمان امام سجاد(ع) در بدترین دوران خود در تاریخ به سر می بُرد.
رئیس مرکز تخصصی صحیفه سجادیه تصریح کرد: مدینه زمان امام سجاد(ع) به شدت با مشکلات اقتصادی مواجه بود، از جمله اتفاقات آن زمان واقعه حره بود، به گونه‌ای اموال مردم جمع آوری و روانه دربار می شد که اقتصاد جامعه از میان رفته بود، اما امام سجاد(ع) مدینه را از حیث التزام به شریعت حفظ کرده و در واقع به تعبیر صحیح تر به دین بازگردانده و از سوی دیگر جنبه اقتصادی در جامعه را ابقا کرد.
حجت الاسلام و المسلمین کفیل در بخش دیگری از مباحث خود با اشاره به دعای سی اُم صحیفه سجادیه گفت: این دعا در مورد پرداخت، قرض، دِین و وام است، امام سجاد(ع) در این دعا راهکار ارایه داده و بیان می‌فرماید که پیوسته از خداوند طلب عافیت کنید. یکی از عوامل عافیت در این دعا از لسان امام سجاد(ع) آن است که شخص بدهکار نباشد. فردی که بدهکار است و مشکل اقتصادی دارد همواره ذهن مشغولی دارد و به تعبیر آن حضرت چنین شخصی همواره دلش مشغول است که به نحوی مشکل اش حل شود.
رئیس مرکز تخصصی صحیفه سجادیه افزود: از مهمترین ارکان و اصول دین حفظ آبرو است. کاری که انسان در حمایت و دستگیری از فقرا انجام می دد، صرفا محدود به کمک کردن به یک شخص فقیر نیست، بلکه او با این کار در اولین قدم به آن شخص نیازمند آبرو اعطا می کند.
وی ادامه داد: امام علی(ع) فرمود: « الْبُخْلُ عَارٌ وَالْجُبْنُ مَنْقَصَهٌ وَالْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَالْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِی بَلْدَتِهِ » (بخل ننگ است و ترس مایه نقصان، فقر شخص زیرک را از بیان دلیلش گنگ میسازد و آنکس که فقیر و تنگدست است حتی در شهر خود غریب است)، نداری و مشکلات اقتصادی برای انسان ذلت را به همراه دارد چراکه محتاج خلق می شود، از سوی دیگر فردی که با مشکلات اقتصادی مواجه است حتی بعد از مرگ این مشکلات ادامه دارد، به این معنا که شخص از دنیا رفته است اما بدهکاری او بر جای مانده است. در اینجا امام سجاد(ع) دست به دعا بر می دارد و می فرماید: خداوندا دست و دلم را باز کن که به اندازه زندگی خود درآمد داشته باشم.
حجت الاسلام و المسلمین کفیل افزود: فقر مطلوب دین نیست. وقتی به انسان فقیری کمک می کنیم در واقع دست او را گرفته ایم که او شکر خدا را بگوید و الحمدالله بر زبانش جاری شود نَه اینکه با خدا در افتد. از سوی دیگر آن حضرت می فرماید خدایا مالی موجب غرور من شود را از من بگیر. با توجه به آنچه که ذکر شد امیدواریم که افراد از سرمایه خود انفاق کنند نه از سود مال شان، رویکردی که حضرت امیر(ع) داشت و از سرمایه خود انفاق می کرد.
نظر شما