دولت زمینه‌ساز ظهور، شعاری عمل نمی‌کند/ دولت‌ها فاصله جامعه موعود و منتظر را کم کنند

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرا رسیدن هفته دولت و به منظور بررسی نقش دولت ها در زمینه سازی برای ظهور امام زمان (عج) و روی کار آمدن دولت کریمه آن حضرت (عج) با حجت الاسلام والمسلمین «مجتبی کلباسی»، رئیس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:

آیا در مسیر حرکت به سوی ظهور دولت ها نیز نقش آفرین هستند؟ نقش و تاثیر دولت ها در این باره چگونه است؟

جامعه منتظر جامعه ای است که خود را برای ایجاد جامعه موعود و اتصال به آن، آماده می کند یعنی اگر آمادگی وجود نداشته باشد نمی توان وارد مرحله تکاملی بعد شد و اساساً همه انبیاء و اولیای الهی آمده اند که به تصریح قرآن قسط و عدالت را اقامه کنند: «لَقَد أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّناتِ وَأَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ ۖ».

بدون این تمهید و آمادگی و شناخت از قسط و عدالت و مسیر و مشکلات و موانع آن، نمی توان به سوی آن دولت کریمه حرکت کرد. از این رو، دولتی که با عنوان دولت اسلامی و انقلابی آنهم در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام و به اقتضای آن تشکیل می شود باید این اهداف را مدنظر داشته باشد.

اهداف و افق نگاه و حرکت این دولت چیست؟

اینکه دولت ها صرفا به فکر گذران روزگار مردم باشند، کافی نیست بلکه هدفگذاری در این باره مهم است از این رو، همه برنامه های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، بین المللی دولت ها باید در این راستا باشد که جامعه را برای ورود به مرحله بالاتر آماده کند اگر معیارهای عدالت در جامعه ما افزایش نیابد و رویکرد تنزلی داشته باشد یعنی ما در مسیر دولت موعود حرکت نکرده ایم. از این رو، دولت و امت منتظر باید در این مسیر حرکت کنند و در این مسیر برنامه ریزی و اقدام و عمل داشته باشند تا بتوانند این حلقه مفقوده مابین جامعه موعود و منتظر را پر کنند، بدون آن حلقه، جامعه منتظر شکل نخواهد گرفت.

در دعای شریف افتتاح دولت کریمه را طلب می کنیم، این کرامت به چه معنا است و دولت ها چقدر ملزم به آراستگی به این صفت هستند؟

کرامت از کرامت انسانی تا کرامت طبیعت و آفرینش را شامل می شود بدین معنا است که فرد و جامعه ارزشمندی خود را دریابد، اینکه در دعای افتتاح دولت کریمه را طلب می کنیم: «اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ» یعنی دولتی که هم جایگاه و منزلت خود را شناخته و هم جایگاه مردم را می شناسد و طبیعتا این نگاهِ ارزشمند است که تحول آفرینی می کند. وقتی با دولت هایی مواجه باشیم که نه به کرامت خود و نه به کرامت انسان و تاریخ و آینده توجهی ندارند، طبیعتا دولت به سمتی می رود که کریمانه نیست، دولت کریمه مظهر تبلور ارزش های والای قرآنی و انسانی است برای مثال دولت کریمه در دستگاه قضا ارزش های متعالی انسانی را دنبال می کند نه فقط هدف های جزئی، مقطعی و این دنیایی، بدون این نگاه دستگاه قضا محل تعارض و تضاد می شود.

دولتی که خود را شبیه به دولت کریمه می کند، در عمل چگونه است؟

دولت کریمه در تحقق ارزش ها شعارگونه رفتار نمی کند بلکه عامل است و در عمل این کرامت را پیاده می کند؛ این دولت هدفش ایجاد قسط و ارتقای همه جانبه جامعه به سمت اهداف متعالی در نظر و عمل است. طبیعتا دولت کریمه ای که در دعای افتتاح مدنظر است دولتی متکامل است که در جامعه موعود محقق می شود البته برای رسیدن به دولت کریمه و جامعه موعود باید شباهتی همه جانبه را بین خود با آن ایجاد کنیم، نمی شود یک شبه چرخشی عظیم به آن سمت داشت «انَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم».

در ساخت تمدن نوین اسلامی و منتهی به ظهور که افق گام دوم انقلاب است، دولت ها چه رسالتی را بر عهده دارند؟

تمدن نوین اسلامی یعنی باید به جایگاهی برسیم که از آن بتوانیم به جامعه موعود نزدیک شویم، یک مرتبه نمی توان از پله 10 به پله صد رسید، باید بتدریج مسیر طی شود، تمدن نوین اسلامی جامعه واسط میان ما و دولت موعود و رهنمون به آن سمت است. دعوت و هدایت مردم به سوی آن دولت کریمه صرفا با بیان ویژگی های آن میسر نمی شود مردم این ویژگی ها را در میدان عمل بررسی می کنند، تا حداکثر شباهت را پیدا نکنیم کسی با ما همراه نمی شود وقتی می توان دعوت موثر به سوی جامعه داشت که نمونه آن را شبیه سازی کنیم: «كُونُوا دُعَاةَ النَّاسِ‏ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ» تا نمونه ها را پیاده نکنیم حرف‌مان خریداری نخواهد داشت و به افق مناسب دست نمی یابیم.