به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، جمله " شهردار رشت استعفا داد"، تکراری ترین جمله ای است که طی حداقل یک دهه گذشته به گوش شهروندان رشت رسیده است. هر از چند گاهی خبر برکناری یا استعفا و یا تغییر شهردار رشت منتشر می شود و حواشی متعدد ناشی از آن و گمانه زنی ها درباره علل تغییر شهردار و انتخاب فرد جدید برای قبول مسئولیت شهرداری رشت رقم می خورد.
امسال هم، داستان بی ثباتی در مدیریت شهرداری رشت دوباره تکرار شد. شهردار رشت که از آبان ماه سال گذشته، توسط شورای پنجم منصوب شد و با روی کار آمدن شورای ششم، انتصاب مجدد آن از سوی اعضا رقم خورد، استعفای خود را به شورا تحویل داد. شاید کمتر کسی انتظار داشت که محمد احمدی که از سوی دو دوره شورا به عنوان شهردار منتخب، کلید ساختمان شهرداری رشت را در دست گرفته، در کمتر از یک ماه از آغاز فعالیت شورای ششم، استعفا دهد اما داستان بی ثباتی در مدیریت شهرداری رشت سالهاست که تکراری است و به نوعی هیجانی از رخ دادن آن در شهروندان ایجاد نمی کند.
عمر متوسط شهرداران رشت در منصب خود، طی ۲۰ سال گذشته حدود یک سال تا یک سال و نیم بوده و این سرنوشت تکراری برای شهرداران بومی و غیربومی هیچ تفاوتی ندارد. در نهایت، این شهر رشت است که همچنان ماه ها بدون ثبات مدیریت می شود و تغییرات در بدنه شهرداری آن گاهی طی ۲۴ ساعت اتفاق می افتد.
احمدی با دلایلی مانند بیماری( که از سوی بسیاری پذیرفتنی نیست و دخالت شورا و یا عدم احراز صلاحیت محتمل تر است) استعفای خود را به شورا ارائه کرده و قرار است شورا طی یک جلسه فوق العاده، استعفای وی را بررسی کند. هر چند طی گفته های رییس شورا، به نظر می رسد که شورا، استعفای شهردار را بپذیرد اما ورای همه این تغییرات و رفتن ها و آمدن ها، آنچه که باقی می ماند چالش جدید برای شورایی است که به احمدی اطمینان کرد و مجدد شهرداری را به وی سپرد و حالا با گذشت یک ماه از اغاز فعالیت باید به دنبال کسی باشد که شهرداری رشت را در دست گیرد.
طی یک دهه گذشته، ناآرامی در بدنه شهرداری و حواشی زیادی از آن به گوش رسیده به طوری که لقب یکی از بی ثبات ترین شهرداری های کشور به رشت تعلق داشته، هرچند از زبان شهرداران برکنار شده، همواره این شبهه وجود داشته که نقش شوراها در بخشی از حواشی در شهرداری رشت بی تاثیر نبوده است. کما اینکه درباره استعفای احمدی هم چنین شبهاتی شنیده می شود و فشار برخی از اعضای شورا بر شهردار در انتصابات مدیران سازمان ها و مناطق شهرداری منجر به تصمیم احمدی شده است.
دز نهایت هر آنچه که دلیل استعفای شهردار رشت باشد، آنچه که به جا می ماند، پیکره ی بی رمق شهرداری و شهری است که سالها با بی ثباتی دست و پنجه نرم می کند و توانایی ها و ظرفیت های رشد و توسعه ی آن در لا به لای تغییرات مکرر مدیران، هدر می رود.
شهری که زمانی پیشرو در اولین ها در کشور بوده و مردم آن پذیرای توسعه و پیشرفت هستند و با وجود اینکه از لحاظ سواد و آگاهی های اجتماعی و فرهنگی زبانزد سایر نقاط کشور است، شهری که مشکلات آن در گوشه و کنار از دید نمایندگان شورا و شهردار پنهان می ماند و در بین حواشی بین مدیران شهری نادیده گرفته می شود.
شهری که در حمل و نقل عمومی دچار عقب ماندگی و فرسودگی است، در کمبود سرانه فضای سبز نسبت به شهرهای کویری رنج می برد، در کیفیت ضعیف آسفالت کوچه ها و خیابان ها و وجود دست اندازهای متعدد، زبانزد است، از لحاظ وجود اماکن تفریحی و سرگرمی به عنوان یک شهر گردشگرپذیر، فقیر و تهیدست است و بسیاری کمبودهای دیگر که هر سال می گذرد و وقعی به آن گذاشته نمی شود تا زمانی که مدیران شهرداری آن استعفا می دهند یا برکنار می شوند یا در میانه چالش های بین شهرداری و شوراها از کمترین اهمیت برخوردار هستند. رشت، شهری است که معمولا شهرداران آن ماندگار نیستند و همواره در طول سال تغییر می کنند.
نظر شما