مسجد حضرت رقیه(س)؛ مسجدی با قدمت ۳۰۰ ساله در منطقه پونک

به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان،،مسجد حضرت رقیه(س) واقع  در محله پونک از جمله مساجدی است که اهالی محله، چراغش را روشن نگه داشته و آنجا را محفل همیشگی خود می‌دانند.

قدمت مسجد حضرت رقیه(س) به بیشتر از ۳۰۰ سال می رسد و جزو نخستین و قدیمی‌ترین مساجد پونک است.در گذشته روستای پونک به 2 بخش محله پایین و محله بالا تقسیم می‌شد. ابتدا مسجد حضرت رقیه(س) در محله پایین (کوچه پونه یکم) و سال‌ها بعد مسجد حضرت ابوالفضل(ع) در محله بالا (کوچه پونه هفتم) به کمک اهالی ساخته شد. بارش‌برف و باران‌های سخت زمستانی هم باعث شده بود تا هم در پایین‌محله مسجد ساخته شود و هم در بالامحله. معصومه پونکی از اهالی قدیمی محله می‌گوید: «مرحوم رمضانعلی، پدربزرگ مادرم بود که در پایین‌محله یک تکه زمین بزرگ داشت. سمت راست زمین را به پسرش محمدحسن و سمت چپ را به محمدحسین داده بود. بین این دو تکه هم در زمین کوچکی مسجدی ساخته شده‌بود که مسجد حضرت رقیه(س) نام دارد. مساحت زمین مسجد حدود 20‌مترمربع و وقفی است. مسجد نه آبدارخانه داشت و نه وضوخانه. 35سال پیش پدربزرگم، مرحوم محمدحسین پونکی، قسمتی از خانه‌اش را برای ساخت آبدارخانه و وضوخانه مسجد اختصاص داد.» 

این مسجد برای مدتی نیمه تعطیل بود تا اینکه یکی از بانوان تأثیرگذار پونک از بقیه بانوان خواست تا نمازهایشان را در این مسجد بخوانند و چراغش را روشن نگه دارند. شب نشینی‌های زمستانی برای بانوان در این مسجد محفلی برای بیان قصه‌های انبیاء و ائمه(ع) شده بود و جلسه قرآن، زیارت عاشورا و دعای علقمه هم در این مسجد احیا شد.

دیوار بیرونی مسجد حضرت رقیه(س) حدود یک‌متر قطر دارد و اهالی محله برای بزرگ کردن مساحت دو مسجد محل، بخشی یا همه ملک‌شان را وقف کرده‌اند. مسجد حضرت رقیه(س) چند بار بازسازی شده‌ اما مهم‌ترین تغییرات آن بعد از انقلاب اسلامی با کمک اهالی محل اتفاق افتاده است.

در مسجد حضرت رقیه(س) هر کدام از بانوان مسئولیتی را برعهده دارد، از نظافت در آشپزخانه گرفته تا جارو کردن حیاط و چای‌ دادن و…. خانه سلامت محله به تعدادی از زنان نمازگزار کارت خادمی داده است و مشخص است که چه کسانی خادم مسجد حضرت رقیه(س) هستند.

نماز ظهر هر روز حتی جمعه‌ها در مسجد برپاست، اما نه به شکل جماعت بلکه هر کدام از خانم‌ها نمازشان را فرادا می‌خوانند. علاوه بر این بیشترشان برای حل گره‌های زندگی‌شان نذر می‌کنند و آن را در مسجد بجا می‌آورند. در ماه رمضان و محرم یا مناسبت‌های خاص هم غذای نذری توزیع می‌کنند. در واقع همه این کارها با هدف روشن نگه‌داشتن چراغ مسجدی است که زمانی کم‌رفت‌‌وآمد بود.